Πάντα μπροστά μας το αναπόφευκτο δίλημμα: η αρετή ή η κακία; Τα «πρέπει» ή τα «θέλω»; Η λογική ή το συναίσθημα; Ακόμη και τον Ηρακλή δυσκόλεψε η επιλογή, λέει ο μύθος. Κι ο ποιητής συμπληρώνει: «σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο “ναι” ή το μεγάλο “όχι” να αποφασίσουν». Καβάφης είναι αυτός! Κι αυτός κάτι θα ξέρει... και συνεχίζει: «Ο αρνηθείς δε μετανιώνει! Αν τον ρωτούσαν, “όχι” θα ξανάλεγε... Όμως τον καταβάλλει αυτό το “όχι”, το σωστό, για όλη του τη ζωή!»

Κάποιος είπε ότι την ελευθερία την κερδίζει ο άνθρωπος όταν μάθει να νικά τον εαυτό του, όταν μπορεί να αντιστέκεται στις επιθυμίες του... Όταν η λογική νικά, το σωστό επικρατεί κι εμείς ζούμε σε έναν παράδεισο, έναν όμορφο κόσμο ηθικό, αγγελικά πλασμένο... κι από ηδονές στερημένο, κ. Σολωμέ μου! Σε έναν κόσμο σαν του μνημονίου, Νιόνιο μου! Κι εσείς, καλά, φύγατε νωρίς, υπήρξατε και ψάλτης, πιστεύατε στον ασκητισμό και στον ιδεαλισμό! Εγώ που έχω κάνει σημαία μου το «σάρκα και οστά», πώς να ζήσω; Χρύσπα, εθνικέ μου ποιητά! Σπουδαία καλλιτέχνης! Καλός, δε λέω, ο Καβάφης, ενάρετος ο Ηρακλέας, άριστος εσείς, εγώ όμως καλούμαι σε ολίγα 24ωρα να πω το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι»... Κι αυτό δε μου είναι καθόλου εύκολο!

Ασφαλώς και γνωρίζω το σωστό! Αναντιρρήτως και ξέρω τι πρέπει να κάνω. Χαζή δεν είμαι! Ούτε και σκλάβα της λογικής στάθηκα, όμως, ποτέ. Αντίθετα, υπήρξα φανατική θαυμάστρια της αείμνηστης Μελίνας: στον έρωτα και στην πολιτική, έλεγε εκείνη, είναι να σου συμβεί ένα κλικ! Χωρίς αυτό δεν υπάρχει ευτυχία. Η ίδια δήλωνε ότι στον έρωτα είχε προδώσει, στην πολιτική ποτέ.... Εγώ δεν μπορώ να δηλώσω μονογαμική! Στον έρωτα! Δεν είναι δική σας δουλειά τι κάνω στο κρεβάτι μου! Άσε που με διαβάζει και κάποιος που καιρός είναι να πάψει να είναι τόσο σίγουρος. Ούτε στην πολιτική όμως ξέρω να περιγράψω τις προθέσεις μου. Θυμάμαι διάβαζα μια συνέντευξη ενός τραγουδιστή του έντεχνου ρεπερτορίου: η δημοσιογράφος τον ρωτούσε τι σχέση έχει με τη μόδα. «όχι κακή» απάντησε, «αλλά άμα βρω κάτι να μου αρέσει, το φορώ ώσπου να βρομίσει»! Γιατί αρχίζω συνειρμικά να προβληματίζομαι αν εκείνος που ψηφίζω θα μπορούσε να γίνει ποτέ ρούχο λερωμένο... ή μήπως εκείνος που γουστάρω; Για το δεύτερο, δεν ξέρω.... Ίσως και να μπορεί! Η αγάπη λένε όλα τα μπορεί! Για τον πρώτο;

Φυσικά και θα προσέλθω στην κάλπη. Από 18 χρονών ανελλιπώς προσέρχομαι. Πολιτικώς μονογαμική... «Έχει το όνομα του πατέρα μου» είπα στον παλιό μου το διευθυντή, Μυτιληνιό ρεμάλι που με κορόιδευε, αφού με κέρασε καφέ προσπαθώντας να διερευνήσει τις προθέσεις μου.... Φέτος ένιωσα να με προδίδουν... Εκτός από τις προθέσεις, κι ιδέες μου! Δεν είναι εύκολο! Οι άνθρωποι στους οποίους πιστεύω! Εκείνοι που στηρίζω! Να καταστρέφουν τη ζωή μου! Να μη με αγαπούν! Και να μην είναι προσωπικό! Ζορίζομαι. Δοκιμάζομαι... Δεν επιτρέπω ποτέ να με εκμεταλλεύονται... Από την άλλη, γουστάρω... όχι αυτό που πρέπει να κάνω, αυτό που θέλω... Βασανίζομαι!

Στα ερωτικά η λύση σε ένα τέτοιο πρόβλημα είναι πάντα εύκολη: τρως χώμα! Βλέπεις μια πλάτη κι είναι μπλε, σε θυμώνει περισσότερο... Αλλά δε μασάς, ειδικά αν νιώθεις συνεπής προς τον εαυτό σου. Όπως και στους υπολογιστές, οι σχέσεις με ή χωρίς έρωτα, πόσο μάλλον με, είναι διάδραση... είναι... ιστολόγια, προϋποθέτουν ανταπόκριση... Το τραγούδησε ο συγχωρεμένος ο Μητροπάνος... «κάνε ένα βήμα, να κάνω εγώ το επόμενο»! Αλλιώς, κάνε ό,τι σε φωτίσει ο Ύψιστος, συμπληρώνω εγώ. Το ζήτημα είναι προσωπικό... Δε χωρά και δεν επιδέχεται παραχωρήσεων... Κι όπου πας, να είσαι καλά, γιατί... έχασες εμένα, ελπίζω να αξίζει τον κόπο...

Στην πολιτική, όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι πολιτικές μας απόψεις είναι υπόθεση ζωής. Οι έρωτες αποδεικνύουν τη δυναμική τους εκ του αποτελέσματος! Οι πολιτικές μας αρχές ή υπάρχουν ή δεν υπάρχουν... Το τραγούδι του αείμνηστου είναι δύσκολο να το αφιερώσω κάπου. Έχει κατεβάσει ρολά η ορχήστρα. Ό,τι ήταν να γίνει, έπρεπε να είχε γίνει... Τώρα, μέρες πριν, δε γίνεται τίποτα.... «Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά», τραγουδά ο Μάνος Ελευθερίου... «για κάποιον μες στον κόσμο είν’ αργά» καταλήγει...

Έχει ο έρωτας περισσότερες ευκαιρίες από έναν πολιτικό να χάσει ή να κερδίσει την προτίμησή μου; Από μία άποψη μπορεί. Ο έρωτας θα είναι εκεί, στο ίδιο σημείο, ανφάς ή προφίλ, πρόσωπο ή πλάτη, γελοίος ή σοβαρός! Κι εγώ εκεί θα είμαι, διαθέσιμη ή κουρασμένη, αποφασισμένη ή αναποφάσιστη, «κουράζεται η αγάπη, σαν καθετί που ανασαίνει» γράφει ο Μιχάλης Γκανάς... Η πολιτική όμως δεν περιμένει. Κυριακή κοντή γιορτή! Λέει ο λαός. Αυτός που μιλά την Κυριακή. Μάρτυς μου ο Θεός: ποτέ μου δεν τα πήγα καλά με τους κοντούς... Καλή ψήφο, παιδιά. Εσείς να αποφύγετε τα μνημονιακά κόμματα!