Χριστός Ανέστη, Αληθώς ο Κύριος και ευχές πολλές, μέρες που ήταν, αλλά δεν προλαβαίνω και πρέπει να σας πω ότι…

Βρήκα τις προάλλες ένα παλιό μου φιλαράκι στο δρόμο. Φιλαράκι δεν τον λες, παλιός γνωστός καλύτερα, γιατί είχαμε βρεθεί τέσσερις - πέντε φορές όλο κι όλο, εδώ και 200 χρόνια που λέει ο λόγος, και είχαμε κάνει εκείνες τις ατελέσφορες κουβέντες που κάνουν οι ελαφρώς μεθυσμένοι έφηβοι.

Ήμουν, που λέτε, στον περιπτερά «μου», έτοιμος για ανεφοδιασμό σε καπνό, χαρτάκια και φίλτρα. Ως συνήθως λέγαμε διάφορες χαζομάρες μέχρι να τα βρει όλα. Βλέπετε, θέλω τρία διαφορετικά πράγματα και τα έχει σε τρεις διαφορετικές πλευρές…

Κάποια στιγμή, «έπαιξα» για λίγο τα μάτια μου δεξιά και αριστερά. Δεξιά μου, είδα έναν τύπο που μου φάνηκε γνωστός, αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Στεκότανε μπροστά στο ψυγείο με τα αναψυκτικά και τα κοιτούσε απόλυτα και αδικαιολόγητα προσηλωμένος. Σα μανιακός συλλέκτης μπροστά σε σπάνιους δίσκους βινυλίου!

Μόλις έκανα λίγο μπροστά για να τον δω καλύτερα και να σιγουρευτώ, έστριβε το κεφάλι του δεξιότερα και τον έχανα! Όταν γυρνούσα στη θέση μου, επέστρεφε και αυτός στη δική του! Πρέπει να έκανα δυο - τρεις φορές την ίδια κίνηση, αφηρημένα και χωρίς αποτέλεσμα φυσικά.

Πάνω που έπεφτα σε ψυχεδελική περιδίνηση από την επαναλαμβανόμενη και άσκοπη μπρος - πίσω κίνηση, έστριψε σα να με κατάλαβε αριστερά το κεφάλι του και με κοίταξε κατάματα. Ξύπνησα ακαριαία, χαμογέλασα και του είπα: «Που είσαι, ρε θηρίο»; (το «θηρίο» αποδεικνύει περίτρανα πως δε θυμόμουν το όνομά του!)

«Καλημέρα σας», μου απαντά, «τι κάνετε;», και μου κόπηκαν τα γόνατα. Άλλος ένας «σαλταρισμένος» θύμα της κρίσης, σκέφτηκα. Όμως αμέσως μετά, σα να ξύπνησε από λήθαργο, με χαιρέτησε εγκάρδια, ηρεμώντας με. «Έλα, ρε φίλε, τώρα σε κατάλαβα, τι κάνεις;» (Το «φίλε» αποδεικνύει πως ούτε αυτός θυμότανε το όνομά μου!)

«Καλά», του λέω, «ακόμα καλά. Εσύ; Κάπως αφηρημένο σε είδα. Δεν ξέρεις τι να διαλέξεις από το ψυγείο;»

«Σκεφτόμουν», μου απαντά.

«Όλοι αυτό κάνουμε με την κρίση. Τι ακριβώς;»

«Το λαό.»

 «Δηλαδή;»

«Ποια η δύναμη του λαού; Πού αρχίζει και πού τελειώνει; Την δοκίμασε ποτέ; Είναι η ψήφος ανά τετραετία, ή όποτε γίνονται εκλογές, δύναμη; Γιατί σπαταλάμε τις δυνάμεις μας σε πορείες πάνω - κάτω και σε ανούσιους "μπαχαλακισμούς", στα πόδια του Άγνωστου Στρατιώτη; Δε θα μπορούσαμε να νεκρώσουμε οικονομικά τη χώρα για μια βδομάδα; Να μην αγοράσουμε εγώ πορτοκαλάδα και εσύ τσιγάρα. Και ο φίλος εδώ ο περιπτεράς, να το κλείσει. Μια βδομάδα είναι, ρε φίλε!»

«Και τι θα γίνει;», τον ρώτησα.

«Δεν ξέρω! Το δοκιμάσαμε όμως; Αν λειτουργείς σαν πρόβατο, όλοι θα σου συμπεριφερθούν σα να είσαι πρόβατο. Ο Βενιζέλος, είδες, ξεκινάει περιοδεία από το Κλειστό του Μίλωνα, θα μιλήσει στο γυμναστήριο του 2^ου Λυκείου Χαλκίδας και στον Πολιτιστικό Σύλλογο η "Παντάνασσα"!!! Εκλογές στα μουλωχτά! Είναι Δημοκρατία αυτό το πράγμα; Θέλουν και να μας ελέγχουν 24 ώρες την ημέρα δήθεν για να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, αυτοί που δε δέχονται τον έλεγχο από το λαό. Αυτοί που δεν τολμούν να εμφανιστούν στο λαό. Άρθρο 1^ον, ισονομία, φίλε μου, ισονομία»… φώναζε καθώς απομακρυνότανε…

Πλήρωσα τα καπνά μου, τα πήρα και έφυγα…