Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Αλέξης Πανσέληνος
Μυθιστόρημα
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Αθήνα 2011, σελ. 656
Ο Γκότλιμπ (ή Χρυσόστομος Μαζαρίνι) κάποτε διάσημος σ’ όλο τον κόσμο Βιεννέζος μουσικοσυνθέτης του 18ου αιώνα, πεθαίνει επισήμως το 1791. Στην πραγματικότητα το σκάει με πλαστή ταυτότητα (για λόγους που θα μάθει ο αναγνώστης στη διάρκεια του μυθιστορήματος) και ζει κάμποσα χρόνια στην Ιταλία. Η τύχη τον οδηγεί απροσδόκητα στα νερά του Ιόνιου Πελάγους. Στην Κέρκυρα γνωρίζει έναν επίσης αυτοεξόριστο: τον κόντε Ανδρέα Ροϊλό από τη Λευκάδα, που δίνει τις δικές του μάχες στο επίπεδο της γλώσσας του, της τέχνης του, αλλά και της πολιτικής. Οι συγκυρίες που έφεραν τους δύο αυτούς διαφορετικούς καλλιτέχνες κοντά, δημιουργούν μια συνάντηση γοητευτική και συγκινητική. Και η τύχη τούς οδηγεί στη Στερεά Ελλάδα. Έπειτα από περιπέτειες στη θάλασσα και στη στεριά, άλλες τρομακτικές και άλλες σχεδόν κωμικές, οι ήρωες και οι συνοδοί τους φτάνουν ίσαμε την αυλή του Αλή Πασά, στα Γιάννινα. Εκεί θα κορυφωθούν οι σχέσεις, οι συγκρούσεις, η φιλία και η αλληλεπίδραση που άσκησε ο ένας στον άλλο. Μυστήρια, εφιάλτες, ανατροπές, μάχες στα βουνά και στο τέλος η καταβύθιση του ήρωα στην προεπαναστατική Ελλάδα. Ένας Έλληνας καλόγερος αποκοιμιέται νανουρισμένος από τους ύμνους των Δερβίσηδων. Και μια καμήλα περιπλανιέται στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου.
Αυτή είναι η υπόθεση του μυθιστορήματος του συμπατριώτη μας Αλέξη Πανσέληνου, γιου του Ασημάκη Πανσέληνου, «Ζαΐδα ή Η καμήλα στα χιόνια», που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1996 (εκδόσεις «Καστανιώτη»), μεταφράστηκε στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ιταλικά και το 1997 ήταν η ελληνική υποψηφιότητα για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας.
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε σε μια νέα έκδοση από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2011 το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο «Σκοτεινές επιγραφές».
«Ήδη από την αρχή του βιβλίου ο Πανσέληνος εντυπωσιάζει. Αναπαριστάνει με θαυμαστή λεπτολογία το γλωσσικό ύφος της εποχής. Ανασύρει από τη λήθη ένα απίστευτο πλήθος παλιών λέξεων. Δείχνει ότι έχει μελετήσει σε βάθος όχι μόνο τη μουσική της εποχής, αλλά και τη διπλωματία, τις πολιτικές συνήθειες, τα κοινωνικά ήθη», έγραφε ο Δημοσθένης Κούρτοβικ στα «Νέα», ενώ ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, στο «Βήμα», επεσήμαινε: «Ένα εξαιρετικά φιλόδοξο έργο, που διαβάζεται άνετα και ευχάριστα. Ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα που, αρνούμενο τη συμβατική εικόνα του χρόνου αλλά εμπιστευόμενο την Ιστορία, αναδιαμορφώνει και επανερμηνεύει τον κόσμο.»
Ο Αλέξης Πανσέληνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και δικηγόρησε έως το 1997. Εμφανίστηκε το 1982 με τη συλλογή «Ιστορίες με σκύλους». Ακολούθησαν η βραβευμένη με Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος «Μεγάλη Πομπή» (1985), τα μυθιστορήματα «Βραδυές μπαλέτου» (1991) και ο «Κουτσός Άγγελος» (2002) και ένας τόμος με δοκίμια («Δοκιμαστικές πτήσεις») το 1993. Επίσης, η συλλογή διηγημάτων «Τέσσερις ελληνικοί φόνοι» (2004), μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας, όπως «Ο Βλακοχορτοφάγος» τού John Barth (1999), και το αυτοβιογραφικό «Μια λέξη χίλιες εικόνες» (2004).
Μυθιστόρημα
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Αθήνα 2011, σελ. 656
Ο Γκότλιμπ (ή Χρυσόστομος Μαζαρίνι) κάποτε διάσημος σ’ όλο τον κόσμο Βιεννέζος μουσικοσυνθέτης του 18ου αιώνα, πεθαίνει επισήμως το 1791. Στην πραγματικότητα το σκάει με πλαστή ταυτότητα (για λόγους που θα μάθει ο αναγνώστης στη διάρκεια του μυθιστορήματος) και ζει κάμποσα χρόνια στην Ιταλία. Η τύχη τον οδηγεί απροσδόκητα στα νερά του Ιόνιου Πελάγους. Στην Κέρκυρα γνωρίζει έναν επίσης αυτοεξόριστο: τον κόντε Ανδρέα Ροϊλό από τη Λευκάδα, που δίνει τις δικές του μάχες στο επίπεδο της γλώσσας του, της τέχνης του, αλλά και της πολιτικής. Οι συγκυρίες που έφεραν τους δύο αυτούς διαφορετικούς καλλιτέχνες κοντά, δημιουργούν μια συνάντηση γοητευτική και συγκινητική. Και η τύχη τούς οδηγεί στη Στερεά Ελλάδα. Έπειτα από περιπέτειες στη θάλασσα και στη στεριά, άλλες τρομακτικές και άλλες σχεδόν κωμικές, οι ήρωες και οι συνοδοί τους φτάνουν ίσαμε την αυλή του Αλή Πασά, στα Γιάννινα. Εκεί θα κορυφωθούν οι σχέσεις, οι συγκρούσεις, η φιλία και η αλληλεπίδραση που άσκησε ο ένας στον άλλο. Μυστήρια, εφιάλτες, ανατροπές, μάχες στα βουνά και στο τέλος η καταβύθιση του ήρωα στην προεπαναστατική Ελλάδα. Ένας Έλληνας καλόγερος αποκοιμιέται νανουρισμένος από τους ύμνους των Δερβίσηδων. Και μια καμήλα περιπλανιέται στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου.
Αυτή είναι η υπόθεση του μυθιστορήματος του συμπατριώτη μας Αλέξη Πανσέληνου, γιου του Ασημάκη Πανσέληνου, «Ζαΐδα ή Η καμήλα στα χιόνια», που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 1996 (εκδόσεις «Καστανιώτη»), μεταφράστηκε στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ιταλικά και το 1997 ήταν η ελληνική υποψηφιότητα για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας.
Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε σε μια νέα έκδοση από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2011 το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο «Σκοτεινές επιγραφές».
«Ήδη από την αρχή του βιβλίου ο Πανσέληνος εντυπωσιάζει. Αναπαριστάνει με θαυμαστή λεπτολογία το γλωσσικό ύφος της εποχής. Ανασύρει από τη λήθη ένα απίστευτο πλήθος παλιών λέξεων. Δείχνει ότι έχει μελετήσει σε βάθος όχι μόνο τη μουσική της εποχής, αλλά και τη διπλωματία, τις πολιτικές συνήθειες, τα κοινωνικά ήθη», έγραφε ο Δημοσθένης Κούρτοβικ στα «Νέα», ενώ ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης, στο «Βήμα», επεσήμαινε: «Ένα εξαιρετικά φιλόδοξο έργο, που διαβάζεται άνετα και ευχάριστα. Ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα που, αρνούμενο τη συμβατική εικόνα του χρόνου αλλά εμπιστευόμενο την Ιστορία, αναδιαμορφώνει και επανερμηνεύει τον κόσμο.»
Ο Αλέξης Πανσέληνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943. Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών και δικηγόρησε έως το 1997. Εμφανίστηκε το 1982 με τη συλλογή «Ιστορίες με σκύλους». Ακολούθησαν η βραβευμένη με Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος «Μεγάλη Πομπή» (1985), τα μυθιστορήματα «Βραδυές μπαλέτου» (1991) και ο «Κουτσός Άγγελος» (2002) και ένας τόμος με δοκίμια («Δοκιμαστικές πτήσεις») το 1993. Επίσης, η συλλογή διηγημάτων «Τέσσερις ελληνικοί φόνοι» (2004), μεταφράσεις ξένης λογοτεχνίας, όπως «Ο Βλακοχορτοφάγος» τού John Barth (1999), και το αυτοβιογραφικό «Μια λέξη χίλιες εικόνες» (2004).