Βασίλης Καραποστόλης
Περί πολιτικής ηθικής των Ελλήνων
Εκδόσεις Πατάκη
Αθήνα 2010, σελ. 302

Ένα δοκίμιο σχετικά με τη σύγκρουση ανάμεσα στην ιδιοτέλεια και την ανιδιοτέλεια στην Ελλάδα. Η σύγκρουση αυτή παρουσιάζεται μέσα από τη ζωή και τη δράση ορισμένων ιστορικών προσώπων (οπλαρχηγών τού 1821, εθνικών ευεργετών, πολιτικών ηγετών, αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης). Παρά τις διενέξεις στις οποίες συμμετείχαν, τις φθορές που υπέστησαν και τις απογοητεύσεις τους, κάποιοι, πολύ λίγοι έστω, μπόρεσαν να δώσουν στην πατρίδα τους αυτά που της χρειάζονταν για να επιβιώσει. Τι τους επέτρεψε να ξεπεράσουν τον εγωισμό τους; Ο συγγραφέας, για να απαντήσει στο ερώτημα, επανεξετάζει θεμελιώδη πάθη και άξιες, όπως η φιλοδοξία, η υστεροφημία, η εξιλέωση από το προσωπικό συμφέρον.
«Υπάρχει κάποια σκοτεινή ικανοποίηση στο να αυτοκαταστρέφεται ένα άτομο ή ένας λαός, εφόσον πιστεύει ότι δεν έχει άλλα μέσα για να αποδείξει ότι είναι κύριος της τύχης του. Μας το είπαν αυτό οι φιλόσοφοι και οι ψυχολόγοι και μας το έδειξαν επίσης συχνά με τον τρόπο τους οι Νεοέλληνες. Αλλά δε λείπουν και τα αντίβαρα στην τάση της αυτοκαταστροφής. Αυτά διερευνώνται εδώ», τονίζει μεταξύ άλλων ο Βασίλης Καραποστόλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.