Οι μέρες των γιορτών με τις πολλές αργίες είναι λίγο αργές! Τι λίγο δηλαδή, από καναπέ σε κρεβάτι, λίγο διάβασμα, λίγο στοχασμός, λίγο νετ... πολύ ησυχία... Και βγαίνοντας το βράδυ, πέφτω σε μια παρέα με θέμα συζήτησης τα μυστήρια των αρχαίων στη Λέσβο, κάτι σαν «Ελευσίνια Μυστήρια»... Κι ακούστηκαν μερικές τραγικές επιστημονικά ατάκες από ανθρώπους που δεν έχουν καμμία σχετική ειδίκευση, με κανένα κλάδο των θετικών επιστημών ώστε να μπορούν να εκφέρουν αξιόπιστη γνώμη.
Ο πρώτος της παρέας, ένας «ερευνητής», είχε πάει μόνος, λέει, σε σπηλιά που βρίσκεται κοντά στον τόπο τέλεσης μυστηρίων, στο Ιερό των Μέσσων (πανάρχαιος ναός της Αφροδίτης, πιθανόν από την εποχή του Αλκαίου). Είχε, λέει, απόλυτο σκοτάδι (Περίεργο, ε; Σκοτάδι σε σπηλιά, δεν ξανάγινε...). Είδε, λέει, αριστερά του και δεξιά του δυο φωτεινές πόρτες! Μετά είδε, λέει, στο πάτωμα ένα φωτεινό δαχτυλίδι! Προχώρησε βαθιά, είδε κάτι νερά στο πάτωμα κι έφυγε... Όταν όμως ξαναπήγε, με παρέα αυτήν τη φορά, ούτε πόρτες υπήρχαν ούτε φωτεινά δαχτυλίδια, ούτε σπηλιά! Το φαινόμενο αυτό το απέδωσε σε διαταραχή του... χωροχρονικού συνεχούς! Μια άλλη είχε το κόλλημα με την ενέργεια! Είπε κάτι για... παραμένουσα ενέργεια στην περιοχή, ότι μπαίνοντας στην περιοχή, μετατρέπεται μέρος της μάζας σε ενέργεια (!!!!), για ιονισμό και άλλα τέτοια...
Όλοι αυτοί έχουν ακούσει κάτι για την «αρχή διατήρησης της ενέργειας», αλλά δεν κατάλαβαν ποτέ τι σημαίνει. Η ενέργεια ούτε δημιουργείται από το πουθενά, ούτε καταστρέφεται από το πουθενά. Δεν υπάρχουν ούτε αυθαίρετες πηγές, ούτε σπηλιές ενέργειας. Η ενέργεια απλά μετατρέπεται από τη μια μορφή στην άλλη. Σε συνδυασμό με την εντροπία, η ενέργεια μετατρέπεται προς πιο ανοργάνωτες μορφές, τείνοντας στην αταξία και καταλήγοντας σε θερμότητα που είναι τελευταία μορφή. Βέβαια αν και η ενέργεια ενός κλειστού συστήματος δεν αλλάζει με το χρόνο, είναι σχετική παρ’ όλα αυτά με ένα σημείο αναφοράς. Εξ αιτίας της διατήρησης της ενέργειας, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οποιαδήποτε μεταφορά ενέργειας μεταξύ του συστήματος και των περιχώρων του αποτελεί έργο. Αυτό συνοψίζεται στην εξίσωση ΔE = W + Q, όπου ΔΕ διαφορά στην Ενέργεια, W το Έργο και Q αυτή η ριμάδα η Θερμότητα...
Τελικά αυτό που... εννοούσε η παρέα, είναι μια ασαφής έννοια της ενέργειας, αλλά στο μυαλό τους μάλλον έχουν κάτι μεταξύ μαγνητικού πεδίου, παγιδευμένων φωτονίων ή κάτι τέτοιο. Ρε παιδιά, μιλάτε για μια συγκεκριμένη μορφή ενέργειας που εκπέμπεται σε κύματα, για αυτό ψυλλιάζομαι κάτι προς το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, το οποίο διατηρείται εσαεί, σε ένα ορθάνοιχτο σύστημα και ανεπηρέαστο από την εντροπία. Η κλασσική δικαιολογία για το ότι προφανώς κανένας μετρητής οποιουδήποτε είδους ενέργειας δε μετράει τίποτα εκεί, είναι ότι χρειάζεται... ανοιχτή ψυχή! Μια κοπέλα... ειδήμονας στην ενέργεια, δήλωνε με πολύ στόμφο περί «διαχείρισης της ενέργειας», περί «αγγελικής ενέργειας» κ.λπ. και έμαθε, λέει, ότι ο Πυθαγόρας ξεπέρναγε την τρίτη διάσταση, έμπαινε στην τέταρτη και δίδασκε σε τρία σημεία ταυτόχρονα!!! Γιαούρτια που σου χρειάζονται... Κατ’ αρχάς η τέταρτη διάσταση, αγαπητή μου, είναι ο χρόνος!. Δεν είναι μια αόριστη μυστηριακή διάσταση! Ακολούθως, άντε πιάσε κανένα βιβλίο φυσικής και άσε το χωροχρονικό συνεχές στην ησυχία του... Ένας άλλος... φωτεινός παντογνώστης είπε ότι... μυήσεις γίνονται ακόμα και σήμερα και ότι ο ίδιος μυήθηκε στον ύπνο του! (Μέσα, μεγάλε! Δικός μας είμαι και εγώ. Άμα σου πω τι έχω κάνει στον ύπνο μου, θα γράφουμε ατέλειωτα βιβλία...!)
Δεν αμφισβητώ ποτέ, αγαπητή μου Εύα, ότι έχει χαθεί μεγάλο ποσό γνώσης από εκείνα τα χρόνια - να ‘ναι καλά οι Χριστιανοί! Δεν αμφισβητώ ότι ίσως οι αρχαίοι διέθεταν παραπάνω γνώσεις από αυτές που γνωρίζουμε, αλλά μέχρι ενός ορισμένου σημείου! Αν έσπαγαν το χωροχρονικό συνεχές και ταξίδευαν έτσι, για πλάκα, μπράβο τους, αλλά χλομό το κόβω... Βέβαια τα μυστήρια της αρχαιότητας προσφέρονται για να ασελγεί σε βάρος τους ο κάθε ονειροπαρμένος... ερευνητής του παραλόγου, μια και δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα! Ήταν ίσως η μεγαλύτερη ιεροπραξία τότε, μια σοβαρή γιορτή, με τη Δήμητρα, την Περσεφόνη, το στάχυ, την αναγέννηση της φύσης, τη γονιμοποίηση κ.λπ.. Αλλά και μέσα από το λάκκο των λεόντων, δεν μπορώ να ακούω τους πουθενάδες να λένε ασύστολες βλακείες και να τους κοιτάνε σα χάνοι οι άλλοι της παρέας, ή ακόμα χειρότερα, να τους πιστεύει ο κόσμος...
...ο Δανιήλ.