Αποφάσισα να αντισταθώ, αυτήν την φορά, στον πειρασμό να ξαναπώ για τον «παντέρμο τον Παντερμαλή» (Γ. Σταματόπουλος «Ε» 6/8) αυτό που είπα σε προηγούμενο άρθρο μου με τον τίτλο «Ακόμα και οι πρυτάνεις;». Είχα πει: «Πού είσαι, ρε Μάο, να τους βγάζεις απ’ τη μέση με μια σφαίρα στον ακούντικα*».
Στην περίπτωση της λογοκρισίας της ταινίας του Γαβρά από τους Παντερμαλή και Σαμαρά, δεν υπήρξε καμμιά παράβαση των νόμων του αστικού κράτους. Απλά ο κ. Παντερμαλής αγνόησε τελείως την πανεπιστημιακή δεοντολογία (academic ethics επί το ελληνικότερον), όταν γνωρίζοντας τα ανά τους αιώνες όργια των χριστιανών εναντίον της θρησκείας και των πνευματικών επιτευγμάτων των αρχαίων μας προγόνων, λογόκρινε την ταινία του Γαβρά.
Το ότι ο κύριος αυτός καθώς και άλλοι όμοιοί του δεν παραιτούνται από τις πανεπιστημιακές τους θέσεις όταν αποκαλύπτεται η όποια αντιδεοντολογική τους πράξη, μπορεί να εξηγεί εν μέρει και το γιατί τα ελληνικά πανεπιστήμια πατώνουν στις παγκόσμιες συγκρίσεις ποιότητας, που γίνονται κάθε τόσο.
Θυμάμαι ελάχιστα τέτοια περιστατικά στο Πολυτεχνείο Μελβούρνης (RMIT), όπου εργάστηκα για 24 χρόνια. Σε μια περίπτωση οι φοιτητές στην εφημερίδα τους «Καταλύτης» κατήγγειλαν δυο διδάσκοντες για το ότι σε άρθρο τους ανέφεραν τα αποτελέσματα κάποιας έρευνας χωρίς αναφορά στις πηγές των πληροφοριών τους. Αμέσως ο πρύτανης ζήτησε την παραίτησή τους. Μ’ άλλα λόγια, έληξε το θέμα σε 24 ώρες.
Φαντάζεστε ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο; Εκεί το καθηγητικό κατεστημένο κουκουλώνει την αντιδεοντολογική πράξη, όντας βέβαιο ότι ο… «αμαρτήσας» θα συμμορφωθεί κι αυτός με την καθιερωμένη «ομερτά», όταν συμβεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον.
Σε τέτοιες περιπτώσεις θα μπορούσαν, φυσικά, να παρέμβουν οι φοιτητές. Κάτι που δυστυχώς δε γίνεται σχεδόν ποτέ, γιατί οι φοιτητές ασχολούνται με καθαρά συντεχνιακούς στόχους, π.χ. πώς να λυγίσουν τον καθηγητή που ζήτησε να τιμωρηθεί κάποιος φοιτητής για… πλαστοπροσωπία!
Η παρέμβασή τους θα μπορούσε να πάρει πολλές μορφές. Ένα σθεναρό γιουχάισμα στην αρχή του πρώτου μαθήματος για παράδειγμα. Μια πολύ πιο καλή παρέμβαση θα ήταν η απαίτηση και οργάνωση μιας διάλεξης την ώρα του μαθήματος, με ομιλητή ένα διανοούμενο που θα υποστηρίζει την αντίθετη άποψη απ’ αυτήν του Παντερμαλή.
Ποιοι άλλοι θα μπορούσαν να παρέμβουν; Μα οι σχετικοί με την περίπτωση επιστημονικοί φορείς φυσικά. Γιατί να μην παρέμβουν οι αρχαιολόγοι, για παράδειγμα, στην περίπτωση του… «παντέρμου»;
Τελειώνοντας με μια επίσης επίκαιρη περίπτωση, που έχει να κάνει με το κουταλάκι της μετάληψης και τα μικρόβια. Γιατί δεν απαιτεί η Ένωση Ελλήνων Χημικών, οι βιολόγοι… από τους μεγαλοπαπάδες, που είναι αναλφάβητοι σ’ αυτά τα θέματα, να το βουλώσουν; Γιατί δεν τους μηνύουν, αν θέτουν τη ζωή του… ποιμνίου τους σε κίνδυνο; Οι τσαρλατάνοι όλων των ειδών πρέπει να ελέγχονται για το καλό του κοινωνικού συνόλου.

Ο Διονύσης Συκιώτης είναι χημικός περιβαλλοντολόγος

* ακούντικας = το πίσω μέρος του κεφαλιού στο θιακό ιδίωμα