Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Από το Σταύρο Δημηρούδη λάβαμε την παρακάτω επιστολή απάντηση στο σχολιασμό του Στρατή Δελόγκου για το άρθρο του σχετικά με την κρίση, που δημοσιεύθηκε στο «Ε» την προηγούμενη εβδομάδα. Η ανταπάντηση του κ. Δημηρούδη έχει ως εξής:
«Κύριε Διευθυντά,
Θα με κάλυπτε πλήρως το σχόλιό σας στην αναίτια επίθεση που δέχτηκα από τον κ. Δελόγκο για ένα άρθρο μου στην εφημερίδα σας.
Το οποίο, όπως λέει, πολύ τον εκνεύρισε… Όμως πρέπει να πω στον εν λόγω κύριο ότι την άλλη φορά που θα τολμήσω να πω τη γνώμη μου, σκοπεύω να τον ενημερώσω για να μου δώσει την άδειά του για το τι θα γράψω, ώστε να μην εκνευριστεί ξανά…
Ας μιλήσουμε όμως σοβαρά.
Δε γνωρίζω τον κύριο, δε θα με πείραζε καθόλου να αντικρούσει τις απόψεις μου, να πει οτιδήποτε για την ουσία του άρθρου. Τον πείραξε όμως που μου διαθέσατε μία σελίδα! Τόσο “δημοκράτης” είναι ο άνθρωπος! Τι να πω λοιπόν και εγώ και τόσοι άλλοι συνδρομητές σας, που για χρόνια διαβάζουμε τα σχόλια, τις απόψεις, ενίοτε και κάποιες κακίες του κυρίου από το «Λάκκο της Απιδιάς»; Ας το σκεφτεί λίγο.
Δεν έχω καμμία διάθεση να ανοίξω διάλογο με έναν άνθρωπο που νομίζει ότι με ανόητες προσωπικές επιθέσεις θα με κάνει να μη λέω τη γνώμη μου.
Κύριε Διευθυντά, κάποιοι από εμάς, ζήσαμε στο πετσί μας το κλίμα του “βρόμικου 1989”. Και αντέξαμε. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Όσοι το επιχειρούν πρέπει να το γνωρίζουν. Η πρακτική να ενοχοποιείται η άποψη ενός στελέχους τού ΠΑΣΟΚ ή όποιου άλλου κόμματος, με προσωπική επίθεση και άθλια υπονοούμενα, δείχνει ποια είναι η πολιτική ποιότητα του τιμητή. Να πω, λοιπόν, στον κύριο από το “Λάκκο της Απιδιάς” ότι το 1998, όταν πρωτοεκλέχτηκα στην Αυτοδιοίκηση, δεν ήμουν υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο που επίσημα στήριξε το ΠΑΣΟΚ. Δε με έβγαλε, λοιπόν, από την αφάνεια ο πολιτικός μου φορέας· έχω τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, λέω ευθαρσώς τη γνώμη μου, δεν “ενοχοποίησα” ποτέ κανέναν πολιτικό αντίπαλο, ούτε τις απόψεις του. Γιατί θεωρώ ότι ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη είναι η ουσία της δημοκρατίας. Αυτά βέβαια για τους εμπαθείς είναι ψιλά γράμματα. Ο “εισαγγελικός” λόγος είναι στοιχείο των απολιτικών ανθρώπων, που έχουν κόμπλεξ, εμπάθειες και ανάγκη προβολής χωρίς φραγμούς. Ευτυχώς η μικρή μας κοινωνία μάς γνωρίζει όλους. Και ανάλογα μας ανταμείβει…
Σας ευχαριστώ,
Σταύρος Δημηρούδης»
«Κύριε Διευθυντά,
Θα με κάλυπτε πλήρως το σχόλιό σας στην αναίτια επίθεση που δέχτηκα από τον κ. Δελόγκο για ένα άρθρο μου στην εφημερίδα σας.
Το οποίο, όπως λέει, πολύ τον εκνεύρισε… Όμως πρέπει να πω στον εν λόγω κύριο ότι την άλλη φορά που θα τολμήσω να πω τη γνώμη μου, σκοπεύω να τον ενημερώσω για να μου δώσει την άδειά του για το τι θα γράψω, ώστε να μην εκνευριστεί ξανά…
Ας μιλήσουμε όμως σοβαρά.
Δε γνωρίζω τον κύριο, δε θα με πείραζε καθόλου να αντικρούσει τις απόψεις μου, να πει οτιδήποτε για την ουσία του άρθρου. Τον πείραξε όμως που μου διαθέσατε μία σελίδα! Τόσο “δημοκράτης” είναι ο άνθρωπος! Τι να πω λοιπόν και εγώ και τόσοι άλλοι συνδρομητές σας, που για χρόνια διαβάζουμε τα σχόλια, τις απόψεις, ενίοτε και κάποιες κακίες του κυρίου από το «Λάκκο της Απιδιάς»; Ας το σκεφτεί λίγο.
Δεν έχω καμμία διάθεση να ανοίξω διάλογο με έναν άνθρωπο που νομίζει ότι με ανόητες προσωπικές επιθέσεις θα με κάνει να μη λέω τη γνώμη μου.
Κύριε Διευθυντά, κάποιοι από εμάς, ζήσαμε στο πετσί μας το κλίμα του “βρόμικου 1989”. Και αντέξαμε. Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Όσοι το επιχειρούν πρέπει να το γνωρίζουν. Η πρακτική να ενοχοποιείται η άποψη ενός στελέχους τού ΠΑΣΟΚ ή όποιου άλλου κόμματος, με προσωπική επίθεση και άθλια υπονοούμενα, δείχνει ποια είναι η πολιτική ποιότητα του τιμητή. Να πω, λοιπόν, στον κύριο από το “Λάκκο της Απιδιάς” ότι το 1998, όταν πρωτοεκλέχτηκα στην Αυτοδιοίκηση, δεν ήμουν υποψήφιος με το ψηφοδέλτιο που επίσημα στήριξε το ΠΑΣΟΚ. Δε με έβγαλε, λοιπόν, από την αφάνεια ο πολιτικός μου φορέας· έχω τις πολιτικές μου πεποιθήσεις, λέω ευθαρσώς τη γνώμη μου, δεν “ενοχοποίησα” ποτέ κανέναν πολιτικό αντίπαλο, ούτε τις απόψεις του. Γιατί θεωρώ ότι ο σεβασμός στη διαφορετική άποψη είναι η ουσία της δημοκρατίας. Αυτά βέβαια για τους εμπαθείς είναι ψιλά γράμματα. Ο “εισαγγελικός” λόγος είναι στοιχείο των απολιτικών ανθρώπων, που έχουν κόμπλεξ, εμπάθειες και ανάγκη προβολής χωρίς φραγμούς. Ευτυχώς η μικρή μας κοινωνία μάς γνωρίζει όλους. Και ανάλογα μας ανταμείβει…
Σας ευχαριστώ,
Σταύρος Δημηρούδης»