Από το Καστελλόριζο ο ΓΑΠ, τον περασμένο Μάιο, την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ. την παρομοίωσε με «Ταξίδι προς την Ιθάκη». Σήμερα καταλάβαμε ότι είναι ταξίδι γαλέρας, με σκλάβους εμάς να τραβάμε κουπί. Καπετάνιος ο Στρως Καν, ντυμένος με δαντελένιο φράκο και παπούτσι γοβάκι δεμένο με φιόγκο. Στ’ αμπάρια της γαλέρας είναι φυλακισμένα όλα τα PIGS (γουρούνια), δώρο της Κίρκης στον καπετάνιο και το πλήρωμα. Τα φυλάει σαν τον Κέρβερο η Μέρκελ. Έχει φτιάξει κάτι σα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όταν οι από πάνω πεινούν, φωνάζει το Γιούνκερ και σφάζει ένα. Τώρα είναι έτοιμοι να σφάξουν το ιρλανδέζικο. Το ελληνικό, ήδη σφαγμένο, κρέμεται από το γάντζο ανάποδα. Το άλλο, το πορτογαλέζικο, ανησυχεί μήπως μετά το ιρλανδέζικο έρθει η σειρά του και το καημένο το ισπανικό το έχει πιάσει κατάθλιψη.
Ο Στρως Καν έχει βοηθό του τον Πάγκαλο. Γυμνό από τη μέση και πάνω, με τατουάζ στα μπράτσα. Στο ένα θαλασσινή γοργόνα και στο άλλο το δράκο της Τασμανίας, το γνωστό Ταζ. Ο Πάγκαλος με το μαστίγιο στο χέρι είναι ο συντονιστής των σκλάβων που τραβάν κουπί. Το βαράει με δύναμη κάτω και ουρλιάζει: «Μαζί τα φάγαμε. Τραβάτε ρε κουπί να μη βουλιάξουμε. Άντε μη φωνάξω την Ξενογιαννακοπούλου.»
Ο Γιωργάκης είναι στο ταμπούρλο. Δίνει το ρυθμό στους κωπηλάτες φωνάζοντας «one, two - one, two». Κάποιος τού είπε να δίνει ρυθμό με το «ε - οπ, ε - οπ» αλλά του φάνηκε βαθύ ελληνικό και δεν μπόρεσε να το μάθει. Προτιμά το «one, two - one, two». Το βρίσκει πιο εύκολο. Άσε που του ταιριάζει και στην προφορά. Με το ξεκίνημα από το Καστελλόριζο ο Γιώργος έκανε υποστολή της ελληνικής σημαίας και σήκωσε αυτήν του Δ.Ν.Τ.. Το συνηθίζουν αυτό στα καράβια. Όταν αλλάζουν χωρικά ύδατα, αλλάζουν και σημαία.
Στον πρώτο σταθμό, στην Κρήτη, συνάντησαν ένα μονόφθαλμο γίγαντα. Τον Πολυφημισμένο Πολυμνημόνιο, τον Όλι Ρεν. Αυτός, επειδή έβλεπε μονόμπαντα προς τη μεριά των τραπεζών και καθόλου από την άλλη, την κοινωνική μεριά, του μεγάλωσε το δεξί μάτι, ενώ το άλλο, το αριστερό, ατρόφησε και έπεσε. Έτσι έγινε μονόφθαλμος. Ο Πολυφημισμένος Πολυμνημόνιος (Όλι Ρεν) ήταν τσοπάνης, εκμεταλλευτής ανθρώπων και προβάτων. Έβαζε τους υπηκόους του ν’ αρμέγουν πρόβατα και δεν έδινε σε κανέναν να πιει γάλα, ούτε μαλλί να πλέξει κάτι για να ζεσταθεί. Πίστευε ότι αν το κάνει αυτό, απορρυθμίζει τις αγορές. Ο Πολυμνημόνιος ήταν υπέρμαχος της εξίσωσης της τιμής του πετρελαίου κίνησης με αυτό της θέρμανσης. Από αυτόν το πήρε ο Γιώργος αυτό το μέτρο και μας το κουβάλησε. Όλοι οι ναυτικοί κάτι φέρνουν στην πατρίδα τους από τα ταξίδια που κάνουν. Ο Γιώργος έφερε αυτό. Έτσι είναι ο Γιώργος, της εξισωτικής. Στο ένα μέρος της εξίσωσης βάζει το «λεφτά υπάρχουν» και στο άλλο «τα δώσαμε στις τράπεζες». Δίκαιος και σωστός.
Ο Στρως Καν έδωσε εντολή ν’ αλλάξουν πορεία και να κατευθυνθούν προς το νησί του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Η φήμη ότι ήταν η Λέσβος μάλλον είναι σωστή, άλλωστε το επιβεβαιώνει και το παρακάτω ιστορικό γεγονός. Ο Αίολος τους φιλοξένησε ένα μήνα. Όταν αποφάσισαν να φύγουν, τους έδωσε δώρα από το «Lesvoshop». Παραδοσιακά προϊόντα και ένα ασκί. Στο ασκί είχε κρύψει όλους τους άγριους ανέμους. Όταν έφαγαν τα τυριά τα κασκαβάλια, ήπιαν και τα ούζα, κάποιος άνοιξε το ασκί να δει αν έχει κάτι μέσα που πίνεται. Όρμησαν έξω οι άνεμοι, βγήκε στον αέρα το σκάνδαλο του «Lesvoshop» και την πλήρωσε ο Διακορώνας. Από τότε, μας έρχεται η φράση «άνοιξε ο ασκός του Αιόλου», το «την πλήρωσε ο Διακορώνας» χάθηκε στη ροή του χρόνου. Ευτυχώς που δεν πήρε στα σοβαρά ο Αίολος την άποψη του νεοεκλεγέντα δήμαρχου, που αποκαλούσε το «Lesvoshop» υποτιμητικά μπακάλικο, και διασώθηκε η παραπάνω ιστορική φράση. Αν ήταν ο νεοεκλεγείς δήμαρχος στη θέση του Αιόλου, θα έκανε στο «Lesvoshop» περαίωση και θα το διέγραφε από το μητρώο της Εφορίας.
 
Συνεχίζεται…