Το βιβλίο «Ψυχές και Χρώματα» των εκδόσεων ΝΙΚΑΣ αποτελεί την πρώτη συγγραφική δουλειά της εκπαιδευτικού Γεωργία Ανδριώτου με καταγωγή από τα Δάφια της Λέσβου. Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων που περιλαμβάνει 9 ιστορίες και συνδετικός κρίκος των ιστοριών αυτών, όπως επισημαίνει η συγγραφέας, είναι τα χρώματα. «Σύμφωνα με την ψυχολογία των χρωμάτων αυτές τις ιστορίες συνδέει, η σχέση που έχουν τα χρώματα με τα συναισθήματα και την ανθρώπινη συμπεριφορά».

Το βιβλίο επιμελήθηκε η Στέβη Τσούτση και εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 2021. Το βιβλίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και ακολούθησαν και άλλες παρουσιάσεις, εντός και εκτός νησιού, ενώ μέχρι τούδε έχει αποσπάσει πολύ θετικά σχόλια και κριτικές. Το επόμενο συγγραφικό στοίχημα της δημιουργού περιλαμβάνει μνήμες της Μικρασίας. «Είναι μνήμες που είναι ακόμη ζωντανές, κατάγομαι από ένα χωριό που είναι προσφυγικό, έχω ρίζες προσφυγικές και έχω ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα με τους ήρωες να ζουν στο Αϊβαλί και να έρχονται ως πρόσφυγες εδώ στη Λέσβο. Οι ιστορίες «γεννήθηκαν» μέσα από πραγματικές αφηγήσεις που είχα την χαρά και την τιμή να μπορέσω να αποτυπώσω και προσπαθώ να τις ενσωματώσω στο βιβλίο μου».

Ψυχές και χρώματα

Το βιβλίο «Ψυχές και χρώματα» περιλαμβάνει 9 αυτοτελείς ιστορίες που η κάθε μία από αυτές έχει τίτλο ένα χρώμα με πρωταγωνίστριες γυναίκες. «Καμία ηρωίδα δεν μπορεί να υπάρξει μόνη της χωρίς να υπάρχει ένας πυρήνας δίπλα της που να τροφοδοτεί το συναίσθημα και την συμπεριφορά της. Ως εκ τούτου υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τις γυναίκες αυτές. Οι ηρωίδες είναι γυναίκες από διαφορετικές εποχές, από διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα. Πρόκειται για γυναίκες που σηκώνουν την μοίρα τους στον ώμο τους και κάποιες από αυτές υποτάσσονται σε αυτή, ενώ κάποιες άλλες προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτό που τους είναι γραμμένο. Είναι γυναίκες συμβιβασμένες και γυναίκες ασυμβίβαστες, όλες τους όμως αναζητούν την αγάπη και τον σεβασμό και μια ζωή που στηρίζεται στην αυτοπραγμάτωση» είπε σε δήλωσή της στο «Ε» η κα Ανδριώτου.

Πρόκειται, όπως επισημαίνει, για ιστορίες γυναικών που οι ζωές τους κάτι μας θυμίζουν, ενδεχομένως την ζωή της μητέρας μας, της γιαγιάς μας, τη ζωή της αδερφής μας και ίσως - ίσως την δική μας ζωής. Επομένως η πλοκή των ιστοριών συνδέεται με καθημερινές ιστορίες. Ιστορίες που όλοι λίγο -πολύ γνωρίζουμε, άμεσα ή έμμεσα. «Είμαι επηρεασμένη από τον τόπο μου, κάποιες από τις ιστορίες έχουν στοιχεία του χωριού μου και του νησιού μας, ενώ κάποιες άλλες έχουν προκύψει μέσα από την εμπειρία μου και τις συναναστροφές μου, προσωπικά μου βιώματα και βιώματα φίλων».

Το λευκό

Μία εξ αυτών, «το λευκό», συνδέεται με μία πολύ προσωπική ιστορία της συγγραφέως. Συγκεκριμένα το λευκό συνδέεται με την απώλεια του πατέρα της. Το «λευκό» προοριζόταν για την καθαρότητα της παιδικής ψυχής, ωστόσο αποφάσισε να το αφιερώσει στην καθαρότητα της ψυχής που φεύγει. «Ήταν μια δύσκολη συνθήκη η δεδομένη. Τη συγκεκριμένη ιστορία την έγραψα τέσσερις φορές σε τέσσερις διαφορετικές εκδοχές και αυτό γιατί δεν μπορούσα να αφήσω το συναίσθημα να εκφραστεί μέσα από τις λέξεις. Στην ζωή δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο. Πιστεύω ότι όσο τα πράγματα πάνε καλά, είμαστε όλοι μια χαρά αλλά είναι οι ανατροπές αυτές που έρχονται και μας φέρουν αντιμέτωπους με το σκοτάδι που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Πάνω σε αυτή την ανατροπή που ήταν η δεδομένη -και δύσκολη για μένα συνθήκη- έρχεται μία πολύ μεγάλη χαρά που ισορρόπησε την απώλεια με την δημιουργία. Ο γιος μου ήταν φοιτητής στην Σχολή Καλών Τεχνών, ήταν τριτοετής όταν εκδόθηκε το βιβλίο και συνεργαστήκαμε μαζί για το εξώφυλλο, που πραγματικά αποτυπώνει τα χρώματα που έχει η ανθρώπινη ψυχή».

Εκφράζοντας τα συναισθήματα για το πρώτο της βιβλίο είπε: «Νοιώθω περήφανη και δημιουργική, ενώ ταυτόχρονα νοιώθω ανασφάλεια γιατί ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως το έργο - βιβλίο θα μπορέσει να προσελκύσει και να αγγίξει έναν αναγνώστη. (..)Αυτό που εύχομαι είναι να υπάρξει ένα χρώμα που θα αγγίξει τον καθένα ξεχωριστά και όταν κάποιος θα γυρίσει αυτή την τελευταία σελίδα να πει ότι «διάβασα ένα καλό βιβλίο». Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα για μένα αλλά και μία ικανοποίηση αφού μέχρι τούδε έχει αποσπάσει πολύ καλά σχόλια και κριτικές» και καταλήγοντας αναφέρει: «Αυτό που θέλω να κρατήσει ο αναγνώστης είναι ότι η επίγευση κάθε ιστορίας είναι θετική και αυτό είναι ένα πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα, δηλαδή το ότι η ζωή πάντα επιστρέφει τα δανεικά της, η χαρά πάντα βρίσκει τον δρόμο της παρά τα εμπόδια που έρχονται και την σκοτεινιάζουν και πως και η αγάπη πάντα βρίσκει τον δρόμο της και την λύτρωσή της και αυτό, νομίζω, είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που βγαίνει από το βιβλίο μου».