«Ως χωρίον δε ελογίζετο άλλοτε και η Ράχη, ήτοι το Λωβοχώριον, αριθμούν μέχρι προ ολίγων ετών υπέρ τας 80 οικίας, αλλ ’ήδη ευτυχώς πλησιάζει να εκλείψει, των πασχόντων αυτόθι αποκλήρων της μοίρας αριθμουμένων νυν εις 6-7 μόνον. Είναι ευτύχημα ,ότι η επάρατος αυτή ασθένεια της Λώβης, εξαλείφεται βαθμηδόν εκ της νήσου». Είναι το 1909, από τον Τάξη! Το χωριό, με τον Αϊ Γιώργη και τη βρύση του. βρισκόταν ¾ της ώρας από το Παλιοχώρι! Από το 1769 το Παλιό Πλωμάρι φροντίζει τους Λεπρούς με συνεισφορές στις εκκλησίες και υπήρχε δικό τους κτήμα, 50 στρεμμάτων, «τα Λουβιάρκα» για την συντήρηση τους. Αναφέρονται το 1863, 50-60 κάτοικοι, από το 1886 η απομόνωση είναι υποχρεωτική, το 1889 υπάρχουν 17 άνδρες και 9 γυναίκες, το 1891, 25 και το 1920 και 1928, 18 και 19 αντίστοιχα!¹ Τα μεγάλα Λεπροκομεία υπάρχουν στην Κρήτη (Σπιναλόγκα), στη Σάμο και στη Χίο. Είναι λοιπόν η Λέπρα, το χρόνιο αυτό νόσημα με την παραμόρφωση του δέρματος, μια ιστορία ,τόσο μακρινή, όσο και ο πολιτισμός! Και αυτά για τα χωριά του Πλωμαριού!

Όμως, ψηλά στην Μαύρη Πεύκη και το ροδόδεντρο του Αϊ Λια των Παρακοίλων, στην άκρη του κόσμου και ανάμεσα στα Παράκοιλα, την Φτερούντα, την Βατούσα και την Ανεμώτια, υπήρχαν δύο οικισμοί, ομερτά των κατοίκων, κατ’ άλλους χωριουδάκια Γιουρούκων, στην απωθημένη όμως μνήμη τα Λοιμοχώρια του βουνού! Εκεί απομονώθηκαν, αυτές τις δύσκολες εποχές , οι εδώ Λωβοί, οι Χανσενικοί, οι Λουβιάρηδες των γύρω χωριών! Το ένα, θεμέλια από ξεροτρόχαλα ντουβάρια, ανάμεσα τους και κάτι λαξευμένες βάσεις λιοτριβιού και σπασμένα σκεύη, βρίσκεται σε είναι μικρό οροπέδιο, κάτω από την κορυφή! Ένα γύρο πεύκα και βράχια!² Το άλλο, με παρόμοια θεμέλια μικρών καλυβιών, απλωμένα κάτω από τα πεύκα, βρίσκεται σε ένα οροπέδιο, εκεί που οι δρόμοι καταλήγουν απ’ όλα τα γύρω χωριά εδώ! Στον Πήγαδο, το μεγάλο πηγάδι, το κτιστό, το μακρόστενο της πηγής, με τα σκαλιά στο πλάι! Αυτό εδώ ορισμένοι το αποκαλούν Λοιμοχώρι, ενώ το προηγούμενο Λωβοχώρι!³

Είναι ξεχασμένες πέτρες πια, σκεπασμένες από τις βελόνες των πεύκων, σ’ αυτά τα μοναδικά ορεινά τοπία, απ’ όπου περνούν αυτοκίνητα ή περιπατητές των μονοπατιών, κυνηγώντας την ομορφιά, τις πεταλούδες, τις παιώνιες, τα πουλιά, δίπλα στις θαμμένες δραματικές ιστορίες, τόσων άτυχων ανθρώπων!

¹ Περπατώντας τη Λέσβο, Τόμος Β σελ 632, 633

² Περπατώντας τη Λέσβο, Τόμος Α σελ.295: Τους αναφέρω Γιουρούκους!

³ Το επισκεφτήκαμε με τον Μάκη Παυλέλη και Απ. Μακαρατζή, τον Απρίλιο του 2018

Ο ένας κάτω από τον Αϊ Λια

χαλάσματα και κεραμίδια

και πέτρες λιοτριβιών

οι ίδιες «πέτρες»

το άλλο στον Πήγαδο

στο βουνό της Μαύρης Πεύκης

και των παράξενων κατασκευών