Διαδρομή 38
Το Πέρασμα της Ποταμιάς 10

Φτάνοντας στην κούλα του Τσιαντζή, οι λεύκες και κάτι συκιές, απιδιές και άφθονες λαξευμένες παντού γούρνες δείχνουν την ύπαρξη του νερού (θέση 13). Από κτιστό τοιχίο, πανάρχαια και με χαμένη την αρχή της, η πηγή Καρυές, δεσπόζει στον χώρο. Βόρεια του σπιτιού, κάτω από δίδυμο πρίνο βρίσκεται ένα αστέγαστο ιερό, αφιερωμένο στο Χριστό. Δεν υπάρχουν όμως μέλη χριστιανικού ναού.
Η πυκνή κεραμική (πιθάρια, κεραμίδια και όστρακα αγγείων) αρχίζει από την Κούλα, καθώς και τα θεμέλια των κτισμάτων μαζί με όρθιους παραστάτες από τις πόρτες. Ανατολικά του σπιτιού παρατηρείται η μεγαλύτερη πυκνότητα των κτισμάτων, σε μεγάλα σέτια ελαιοκτήματος όπου παρατηρείται πληθώρα λαξευμένων λίθων.


Η κούλα του Τσιαντζή (πάνω) ... τα θεμέλια των σπιτιών (αριστερά) ... με τις πόρτες και τον Α. Προβέντζα (δεξιά)

Στα σέτια αυτά βρίσκεται και η βάση ενός ελαιοπιεστηρίου. Χαμηλότερα, μπροστά σε μια γκρεμισμένη κούλα, ο ιδιοκτήτης είχε μεταφέρει την πέτρινη λεκάνη του ελαιόμυλου, από την οποία αφαιρέθηκε ο ομφαλός και χρησιμοποιήθηκε για νερό.


... με την πηγή Καρυές (αριστερά) .... το «ιερό» του Χριστού (δεξιά)

Τα όστρακα αγγείων ανήκουν σε ερυθρά αγγεία καθημερινής χρήσης, όμως τα τεφρά λεσβιακά και τα μελαμβαφή, ανάμεσά τους, χρονολογούν τον ανοικτό οικισμό από τα αρχαϊκά έως τα ρωμαϊκά χρόνια.


... και τον ελαιόμυλο

Έχουμε, λοιπόν, μια παρόμοια εγκατάσταση, με αυτήν της Νταγαμής, στην απέναντι Ίσσα. Σκορπισμένα κομμάτια ιστορίας, που συνεχίζεται όμως ανάμεσα στις ίδιες ελιές, στα ίδια πέτρινα αλώνια.