Αφήνοντας το πευκόδασος βγαίνουμε σε ένα πλάτωμα, ένα υψίπεδο, έναν αυχένα που από τη μια πλευρά ξενερίζει στο υπέροχο πέρασμα προς το Αμπελικό και από τα βόρεια στη ρεματιά της Καρκαβούρας, παραπόταμο του Ευεργέτουλα (Άγιος Δημήτρης).
Αφήνοντας το πευκόδασος βγαίνουμε σε ένα πλάτωμα, ένα υψίπεδο, έναν αυχένα που από τη μια πλευρά ξενερίζει στο υπέροχο πέρασμα προς το Αμπελικό και από τα βόρεια στη ρεματιά της Καρκαβούρας, παραπόταμο του Ευεργέτουλα (Άγιος Δημήτρης).
Είναι ο πασίγνωστος Ντέντε Κάμπος, και η γύρω προς τα νότια έκταση τα «Καμπιά». Ένα ορεινό «καταφύγιο» της Αγιάσου με μικρές κούλες και περιβόλια με οπορωφόρα. Τώρα ξαναζωντανεύουν κάτι περιβόλια με μηλιές, ανάμεσα στην ανθισμένη ομορφιά του τοπίου. Δε βρίσκουν πια τόπο να βγάλουν τα κεφαλάκια τους στον ήλιο τα λουλούδια. Δέσμες από χρυσοκίτρινα «αγριοσέλινα» (Smyrnium olusatrum, Sperfoliatum),στρώμα από μαργαρίτες (Anthemis chia, Bellis perrenis) και ροζ λουρίδες από γεράνια (Geranium molle) έχουν σκεπάσει το μέρος.
Όλος ο «τόπος» (πάνω) με μηλιές ακόμα (αριστερά) και διέξοδο προς το Αμπελικό (δεξιά)
Στην άκρη ένα υπέροχο αγκάθι τραβά το βλέμμα με το λαμπρό του χρώμα. Είναι ο Carduus nutans, ο «κύπτων», γιατί γέρνει το κεφάλι. Αμέτρητα άλλα, κοινά παντού, συμπληρώνουν την γκάμα του πίνακα, αλλά ανάμεσά τους φωτογραφήθηκε και η ακριβοθώρητη τουλίπα (Tulipa orphanidea, του γνωστού βοτανικού Ορφανίδη).
... λιβάδι λουλουδιών (αριστερά) με το γερτό αγκάθι (δεξιά)
Παλιά ήταν γεμάτοι ολόκληροι βιότοποι παντού. Αυτός ο «Ντέντες» ήταν ένα κτίσμα τετράγωνο, φτιαγμένο με το σχιστόλιθο της περιοχής (ξερολιθιά) και ανοιχτή πόρτα. Μέσα του υπήρχε μικρότερο, ίσως ο τάφος του γενάρχη των Γιουρούκων, του Μπραΐμ Ντεντέ (παππού), οι οποίοι ερχόντανε εδώ επάνω τον Ιούνιο και φεύγανε το φθινόπωρο, αποδίδοντας τιμές στο «ιερό» (Δημ. Σκλεπάρης). Τώρα είναι κάτι σκεπασμένο με βλάστηση.
... και την ακριβοθώρητη τουλίπα
(Στο προηγούμενο, ο φλώμος ήταν η Eyphorbia rigida.)