Στα Μιστεγνά, η κεντρική είσοδος ανηφορίζει στην πλατεία με τον πλάτανο. Εδώ βρίσκονταν παλιά τα καφενεία (πέντε το 1993) και τα μαγαζιά, όπως και τώρα (τρία καφενεία, ένα μπακάλικο και ένα κρεοπωλείο). Υπερυψωμένο το ηρώο με ένα μικρό κήπο.

... και άλλα με σαχνισίνια

Εντύπωση προκαλούν τα παλιά κτήρια των μαγαζιών ένα γύρο, με τις ρεμίζες, τα μεγάλα ξύλινα παράθυρα, τους φεγγίτες. Στο χωριό διασώζονται αρκετά υπέροχα σπίτια, με τη μαύρη πέτρα να βρίσκεται παντού στη δομή τους. Μπαλκόνια, αετώματα, επίκρανα στα αρχοντικά του χωριού που όριζε τη μεγάλη ελαιόφυτη περιοχή. Τρία τα ελαιοτριβεία και τώρα.

Ο μεγάλος πλάτανος

Τα «Μιστηγνά», χτισμένο στους δύο λόφους, τον Πρινιά και τα Μάρμαρα, επανεμφανίζεται στον κώδικα του 1565. Κάπως ψηλά βρίσκεται το τριθέσιο Δημοτικό Σχολείο. Στα ανηφορικά σοκάκια, αρκετά σπίτια έχουν ανακαινιστεί, έχουν κτιστεί καινούργια.

Το ένα καφενείο

Μέσα σε κάτι γκρεμισμένες αυλές ξεφυτρώνουν κουκλίστικα φουρνάκια, οι γάτες ελέγχουν ήρεμες τους δρόμους (σ’ όλα τα λεσβιακά χωριά), αμυγδαλιές ανάμεσα και νυχτολούλουδα (Αξάμ σιφάδες) παντού. Είδα το 1987 και ένα μοναδικό τουρκικό σπίτι ψηλά, με υπέροχες καπνοδόχους.

Το παλιό τουρκικό σπίτι

Στο στενό, απέναντι από το ένα καφενείο, στέκεται η μία βρύση με το χαζινέ της. Κάποτε ήταν ασπρισμένη, τώρα δείχνει τη μαύρη πέτρα. Η επιγραφή σε τέσσερις στίχους και κυκλικό μοναδικό περίγραμμα. 1270 από Εγίρας = 1854. Αναφέρονται στίχοι από το Κοράνι και το τόξο της είναι οξύληκτο.

Η μια βρύση

Πιο επάνω βρισκόταν το τζαμί του χωριού. Πιο ψηλά, κολλημένη σ’ ένα ωραίο τρίπατο, ανακαινισμένο σπίτι, βρίσκεται ακόμα μια βρύση. Ακουμπά σε φυσικό βράχο, με το χαζινέ της, τη μαύρη και ροζ πέτρα της, ένα μικρό, ευτυχώς διατηρημένο μνημείο του χωριού.