Διαδρομή 39

Γύρω από τη Βατούσα 15

Αφήνοντας τη Βατούσα προς την Άντισσα, ο δρόμος έχει αρχικά το ποτάμι αριστερά του, σκεπασμένο με αιωνόβια πλατάνια. Αυτό το ποτάμι που έρχεται σχεδόν μέσα από το χωριό, έχει ανοίξει στις χιλιετίες τη βαθειά ρεματιά, μια υπέροχη διαδρομή, μέχρι τη συμβολή του με το Βούλγαρη, λίγο πιο κάτω από τη Μονή Περιβολής. Κατηφορίζει ανάμεσα σε υπέροχα απότομα υψώματα, που φιλοξενούν τώρα τη βελανιδιά με τη χρωματική γκάμα της αλλαγής των εποχών. Ανάμεσα θεόκτιστα, που κρατούν στο χρόνο, με το ίδιο ηφαιστειακό υλικό του περίγυρου.


Από ψηλά οι «πόρτες»... (πάνω) πνιγμένες στην ομορφιά του πράσινου (αριστερά) ...σχισμένοι απ’ το νερό βράχοι (δεξιά)

Κάτι αλώνια και κάτι χορταριασμένα σέτια δείχνουν την πάλαι ποτέ καλλιέργεια του αμπελιού, του σταριού και την ίδιας της βελανιδιάς. Τώρα ενδιαιτήματα κοπαδιών και αξιόλογοι βοτανικοί κήποι.
Κάπου στο μέσον της διαδρομής, ένας βράχος μπήκε καταμεσής στη ρότα του νερού. Και αυτό την έσχισε στα δυο, δημιουργώντας τον υπέροχο γεωλογικό σχηματισμό μιας χαράδρας, τις «πόρτες».


... που αποκτούν άλλο χρώμα τον Ιούνη (αριστερά) με θεόκτιστα στις πλαγιές (δεξιά)

Κάτι που μαγνητίζει το βλέμμα και τραβά το φακό. Στην ένωσή του χαμηλά, ανοίγει και ένα - δυο χωράφια γκριζοπράσινης ελιάς, αλλάζει τη χρωματική γκάμα. Έτσι βλέπω χρόνια αυτό το ρέμα που περνώ, το οποίο με το κλείσιμο του τυροκομείου στη Βατούσα, πέταξε από πάνω του την ντροπή που είχε στα σπλάχνα του.


... και κάτι ελιές στο σμίξιμο με το Βούλγαρη