Αφήνοντας τη «Μαλλιαρή Παναγιά» των Βοστάνηδων, προχωρούμε και βρίσκουμε ένα τρίστρατο, όπου δυτικά του υψώνεται ένας πέτρινος λόφος του οποίου η βορεινή πλευρά είναι ελιώνας, ενώ η νότια μετατρέπεται σε μεγάλο πλάτωμα. Στη δυτική πλευρά είναι χτισμένος ο Χριστός. Υπάρχει μια αρράβδωτη κολώνα, αλλά γύρω, σε μεγάλη απόσταση όλα είναι σπαρμένα με κεραμική του Μεσαίωνα. Είναι η Ουτζά. «Κείται ωραία θέσις καλουμένη “Ουτζά” (Σουίτ-κιόι).

Εικάζεται ότι αυτόθι ήτο χωρίον έχον εκκλησίδιον του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου» (Αρχοντόπουλος, 1894). Δίπλα σε έναν αιωνόβιο πρίνο (1989) υπάρχει το εκκλησάκι. Εντοιχισμένα σ’ αυτό ή γύρω του υπάρχουν μαρμάρινα μέλη παλιού ναού μαζί με ένα σπασμένο αμφικιονίσκο και ένα επίθημα.

Αυτός σίγουρα ήταν ο ενοριακός ναός του υστεροβυζαντινού οικισμού, τα θεμέλια του οποίου υπάρχουν σκόρπια γύρω, ανακατεμένα με τα κτίσματα της νεώτερης ιστορίας και του παλαιότερου ναού που θα δούμε την επόμενη φορά.