Το πάρκιν, συνεργούντος του θέρους, κατάφερε να γίνει μακράν το μείζον και ενοχλητικότερο θέμα της χώρας, και ιδίως βέβαια των παραθεριστικών τόπων.

Φτώχεια, ακρίβεια, συζυγική εξαγρίωση, τροχαίοι θάνατοι, νεανική βία, ετήσιοι πνιγμοί, φορολογικές αδικίες, όλα ωχριούν μπροστά στο αδιαχώρητο της στάθμευσης.

Και μπορεί με τη διαχείριση του χρόνου να μην τα πήγαινε και πολύ καλά ο παλιός άνθρωπος, όμως με τη διαρρύθμιση του χώρου είχε πάντα λύσεις.

Έπρεπε να έχει κατώι για να μπορεί να σταθμεύει ο γάιδαρος.

Κάτω λοιπόν τα ζωντανά και πάνω ο άνθρωπος.

Όταν ο γάιδαρος, προϊόντος του χρόνου, έγινε αυτοκίνητο δεν έτυχε της ίδιας μεταχείρισης με τον προκάτοχό του.

Η τύχη του ήταν έξω στον δρόμο, να εμποδίζει, να ψήνεται και να σαπίζει.

Γενάρχης μας, κι αυτό είναι άλλη μια απόδειξη της μυθολογικής σοφίας των αρχαίων Ελλήνων, δεν είναι ο Προμηθέας αλλά ο αδερφός του, ο Επιμηθέας, που ετυμολογικά σημαίνει αυτόν που αναγκάζεται να μάθει εκ των υστέρων.

Πράγματι, πρώτα αγοράζουμε ένα τερατώδες και κακομούτσουνο SUV, και μετά αντιλαμβανόμαστε ότι δεν χωράει πουθενά στο χωριό.

Αυτό το σχήμα το πρωθύστερο της ανάπτυξης παρατηρείται πρωτίστως βέβαια και σε εθνικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί αυτή τη στιγμή το κράτος να κατανείμει και να διαχειριστεί τα οφέλη του τουρισμού. Πρώτα ξεφυτρώνει ένα ξενοδοχείο και μετά αναγκαζόμαστε να κάνουμε ένα λιμάνι και να ανοίξουμε έναν αξιοπρεπή δρόμο.

Οι δρόμοι που έγιναν από το 1860 στη Σάμο, για παράδειγμα, εξυπηρετούσαν ζώα μεμονωμένα και ονήλατες άμαξες. Σιγά-σιγά εξυπηρέτησαν και τα λιγοστά αυτοκίνητα.

Είναι δυστυχώς οι ίδιοι δρόμοι που το φετινό καλοκαίρι αναγκάστηκαν να φιλοξενήσουν περί τις ογδόντα χιλιάδες (μόνο επιβατικά) αυτοκίνητα(!) και ας βγουν κάποια στατιστικά να με διαψεύσουν.

Ο χώρος πλέον ασφυκτιεί. Το ίδιο και οι πανάρχαιες ρυμοτομίες των χωριών, χωριών που είναι συνεχώς στα μαχαίρια με τον συρφετό των αυτοκινήτων.

Τα υποτυπώδη και χωμάτινα (!) πάρκιν των χωριών και των πόλεων το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν ήταν αρκετά για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της στάθμευσης.

Εθεάθησαν παρκαρισμένα αυτοκίνητα σε μπαλκόνια (!) και πάνω σε υπαρκτά και ανύπαρκτα πεζοδρόμια.

Σε μεγάλο σουπερμάρκετ της Ανατολικής Σάμου έπρεπε να έχεις «βουλευτικό μέσον» για να εξασφαλίσεις μια θέση πάρκιν άνετη και ασφαλή.

Ο σύγχρονος και ανιστόρητος άνθρωπος ασεβεί και προς τη φύση που είναι η μάνα του, και προς τον χώρο που είναι ουρανόθεν δεδομένος, και προς τους αριθμούς που είναι αμετάκλητοι.

Θέλει να τριπλασιάσει τον κύβο.

Θέλει να χωρέσει τα πάντα σε έναν μηδενικό χώρο.

Αυτή την ψευδαίσθηση προφανώς του την έδωσε η τεχνολογία που του επέτρεψε να κρατάει και να βλέπει όλον τον κόσμο μέσα στη χούφτα του.

Η ζωή βαδίζει μόνη της χωρίς σχεδιασμό.

Δεν γκρεμίζεται τίποτα -ίδε και το πρώην XENIA- και δεν φτιάχνεται τίποτα ουσιώδες και απαραίτητο.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση συνεχίζει να είναι το άλλοθι του Κράτους, και το Κράτος, εξ αποστάσεως και εκ ποντιοπιλατικής νοοτροπίας, το βρόμικο άλλοθι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.