Πέταξε το πρόγραμμα των καλοκαιρινών εκδηλώσεων πάνω στο τραπέζι με ενθουσιασμό: Παρουσιάσεις ποιητικών συλλογών, διηγημάτων, μυθιστορημάτων, ερασιτεχνικές εκθέσεις ζωγραφικής, λαογραφικές εκδηλώσεις, με επίκεντρο τα έθιμα του τόπου! Νομίζω δεν υπάρχει πιο ακατάλληλη περίοδος από την καρδιά του καλοκαιριού για όλα τα παραπάνω. Εκτός κι αν δεχτούμε ότι στις διακοπές υπάρχουν τα εργατικά μερμήγκια που θεραπεύουν τον κόσμο του πνεύματος και οι τεμπέληδες τζίτζικες που χαριεντίζονται με αυτόν του οινοπνεύματος!
Η πιο παραγωγική εποχή για πνευματική αναζήτηση είναι η περίοδος που ο δυνητικός επισκέπτης έχει επιστρέψει στις καθημερινές του υποχρεώσεις. Όλα τα παραπάνω ωραία πράγματαέρχονται να προσφέρουν μια ευχάριστη ανάπαυλα από τη ρουτίνα, επιτρέποντας ταυτόχρονα στα φαιά κύτταρα του εγκεφάλου να εμβαθύνουν στην όποια πνευματικότητα κάθε εγχειρήματος. Ο χρόνος δηλαδή στην περίπτωση αυτή υπηρετεί με τον πιο πρόσφορο τρόπο τον σκοπό τέτοιων εκδηλώσεων, που παράλληλα με την αναπόφευκτα απαραίτητη οικονομική και την εξίσου χρήσιμη κοινωνική διάσταση, υπηρετεί πέρα και πάνω από όλα την ανάταση ψυχής και πνεύματος, ενεργοποιώντας διαδικασίες αυτοκριτικής.
Κατά την προσωπική μου άποψη, το καλοκαίρι αντενδείκνυται σφοδρά για δραστηριότητες αυτού του είδους. Την παρέα που έφτανε εκείνο το απόγευμα, ζαλισμένη από το αλάτι της θάλασσας στον μελαγχολικό δρόμο της Νυφίδας, την αποτελούσαν άνθρωποι εγγράμματοι, τουλάχιστον αυτό, με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες και ενδιαφέροντα. Κουρασμένοι από τις ατέλειωτες ώρες στην παραλία των Βατερών, πεινασμένοι από το κολύμπι, αναζητούσαμε τη γνωστή ταβέρνα της περιοχής και απαριθμούσαμε ήδη μέσα από το αυτοκίνητο τι θα παραγγείλουμε, για να μην καθυστερήσει το σερβίρισμα. Έλα όμως που τοπικός σύλλογος είχε οργανώσει μια απολύτως επιτυχημένη γιορτή της χάχλας ή κάτι τέτοιο! Επιτυχημένη, γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός, εξαιτίας της αθρόας προσέλευσης του κόσμου. Η πείνα μας δυνάμωσε, δεν βρίσκαμε ούτε τρόπο να στρίψει το αυτοκίνητο με κατεύθυνση τα γραφικά ταβερνάκια της Σκάλας, σε ολόκληρη δε τη διαδρομή ο χωρατατζής της παρέας μας διάβαζε «Ελεύθερους Πολιορκημένους» από το κινητό, για να μην «ακούμε την κοιλιά μας να γουργουρίζει»!
Δύο εβδομάδες μετά φίλος έστειλε πρόσκλησηγια την παρουσίαση της δεύτερης ποιητικής του συλλογής.Ο άνθρωπος γράφει με ευαισθησία, είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Δοκιμάσαμε λοιπόν να τηρήσουμε τους χρόνους και να εμφανιστούμε, αλλά η Κίρκη η παραλία μας ξελόγιασε, με μετέτρεψε σε χρυσόψαρα του αφρού, που παίζαμε κρυφτό με τον ήλιο στον βυθό της, ξεχνώντας εντελώς τον προορισμό μας. Θυμήθηκα τι είχα να κάνω, όταν γύρισα στο σπίτι και βρήκα τα ρούχα που είχα προγραμματίσει να φορέσω, θυμωμένα να μου βγάζουν τη γλώσσα, από την κρεμάστρα.
Το καλοκαίρι είναι εποχή που το μυαλό κλειδώνει, σταματά να σκέφτεται, να επεξεργάζεται, να αντιδρά. Είναι πάνω από όλα η περίοδος που καταργείται το πρόγραμμα και βγαίνει από το χρονοντούλαπο η σπατάλη του χρόνου, η πιο πολύτιμη πολυτέλεια αυτής της ζωής. Το καλοκαίρι είναι εσύ, η θάλασσα, ο εαυτός σου, οι ήρωες των βιβλίων που διαβάζεις στην παραλία, άντε και κανένα φλερτ. Διαλέγεσαι μόνον με τους στίχους αγαπημένων τραγουδιών κάθε φορά που ξεσκονίζεις τις αναμνήσεις σου ή όταν ερωτεύεσαι. (Αυτό το τελευταίο είναι κατά κόρον καλοκαιρινό έθιμο!) Και με τα τζιτζίκια του καλοκαιριού. Δεν είναι εποχή να ακούς την ψυχική κατάθεση ενός τρίτου, ούτε να τον προσδιορίζεις αισθητικά. Εκτός κι αν πρόκειται για μια προκλητική συναυλία ή μια ποθητή θεατρική παράσταση. Δεν γίνεται. Το μυαλό είναι αλλού - φυσικά δεν μπορείς να αποφασίσεις πού!- αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά της εποχής και της διάθεσης. Η φυγή από τα καθιερωμένα. Στο ταξίδι αυτό η τέχνη έχει ρόλο μπαλαντέρ, όχι πρωταγωνιστή.
Είναι ωραίες οι εκδηλώσεις του καλοκαιριού: Είναι σημαντικό οι άνθρωποι να εκφράζονται μέσα από την τέχνη και να μοιράζονται μαζί μας, να μας επικοινωνούν τις ευαισθησίες τους. Ας το κάνουν μετά τα πρωτοβρόχια όμως! Αλλιώς ας συγχωρήσουν τα μερμήγκια του πνεύματος τα τζιτζίκια των αισθήσεων!