Στην εκκλησία του Σωτήρος, γνωστή ως εκκλησία «του Χριστού», είναι εντοιχισμένη μια ακόμη επιγραφή του 1ου αι. μ.Χ. Η εκκλησία βρίσκεται στους Ταξιάρχες ή Καγιάνι, ορεινό χωριό 6,5 χλμ. νότια της πόλης της Μυτιλήνης. Το χωριό πήρε το όνομά του από την ομώνυμη εκκλησία των Ταξιαρχών. Παλαιότερα ονομαζόταν και Καγιάνι, από την τουρκική λέξη “καγιάς”, που σημαίνει βράχος, τοπωνύμιο δηλωτικό της ορεινής θέσης του.

Την επιγραφή, που είναι εντοιχισμένη στην πρόσοψη του ναού, πρώτος εντόπισε και μετέγραψε ο Μ. Αξιώτης, Περπατώντας τη Λέσβο. Τοπογραφία-Ιστορία-Αρχαιολογία. Τόμος Α’, Μυτιλήνη 1992, σελ. 87.

Στην συνέχεια δημοσιεύτηκε το 2003 από τον G. Meyer, Deux épitaphs des régions éoliennes, Epigraphica Anatolica 35 (2003) 57-58:

Γάϊον Ἰούλιον, Γαῒου

ὑιὸν, vac. Φλαῦον

Σύμφωνα με τον Meyer, η επιγραφή είναι η επιτύμβια του Ρωμαίου Γαῒου Ιουλίου Φλαύου. (Αυτός ο Γάϊος είναι ήδη γνωστός και από τον εφηβικό κατάλογο Ελλήνων και Ρωμαίων, την IG XII 2, 88, στ. 23). Την περιλαμβάνει στα επιτύμβια μνημεία της Λέσβου, τα οποία ιδρύθηκαν από τον δήμο προς τιμήν πολιτών μετά θάνατον (όπως για παράδειγμα οι επιγραφές IG XII 2, 287 καὶ 289 στην Λέσβο αλλά και αλλού) και σ’ αυτά το όνομα του θανόντος βρίσκεται σε αιτιατική πτώση, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ. Στα μνημεία αυτά η φράση Ο ΔΑΜΟΣ αναγράφεται στον πρώτο στίχο, όχι όμως και στην επιγραφή του Γ. Ιουλίου Φλαύου, γιατί ο λίθος φαίνεται ότι είναι σπασμένος στην άνω πλευρά.

Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι στην πρόσοψη του ναού του Σωτήρος, υπάρχει και άλλη επιγραφή, η κτιτορική επιγραφή της ανέγερσης του ναού το 1872. Η ανέγερση φαίνεται ότι έγινε με δαπάνη ενός ιδιώτη, του οποίου όμως το όνομα, για άγνωστο λόγο, έχει αποξεστεί.

Το ίδιο συμβαίνει και στο εσωτερικό του ναού, όπου σώζεται η ίδια κτιτορική επιγραφή. Φαίνεται ότι κάποιος ή κάποιοι ήθελαν να χαθεί το όνομα του δωρητή!

* Η Μαρία Σ. Διακουμάκου είναι φιλόλογος - επιγραφικός, Ελληνική Επιγραφική Εταιρεία.