Η βαριά και ανελέητη φορολογία έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την προσπάθεια διαφυγής από το φόρο, τη λεγόμενη «φοροδιαφυγή». Είναι το πρώτο δόγμα της επιστήμης της Δημόσιας Οικονομικής.

Πρόκειται για μια λογική αντίδραση του ανθρώπου που βάλλεται και προσβάλλεται από το κράτος. Προκαλεί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης που είναι αρχέγονο και ισχυρότατο.

Μάλιστα η σπουδαιότερη αιτίαση αυτού του πολίτη κατά αυτού του κράτους είναι ότι δεν απολαμβάνει τη συνταγματικά θεσπισμένη και οφειλόμενη ανταπόδοση των φόρων. Δεν ανέχεται, δηλαδή, το να εξαφανίζονται ή να υποβαθμίζονται οι δημόσιες και κοινωφελείς υπηρεσίες, και την ίδια στιγμή να αυξάνει η φορολογία για να καλύψει το υπέρογκο κόστος της υδροκέφαλης κρατικής μηχανής, μιας μηχανής που μπροστά στα μεγάλα προβλήματα της χώρας «ποιεί την νήσσαν».

Το οικτρό αποτέλεσμα είναι να χτίζει ο πολίτης γύρω του μια «μαύρη», όπως αποκαλείται, οικονομία. Αυτή τη στιγμή οι μισές περίπου συναλλαγές της ελληνικής οικονομίας γίνονται στο πηχτό σκοτάδι, χωρίς νομιμότητα και χωρίς παραστατικά.

Με το πρόσχημα της ανάγκης και της απόγνωσης ο καθένας μπορεί να στήσει ένα υπαίθριο κινητό μαγαζάκι σε ένα δρόμο, σε μια πλατεία ή σε μια παραλία ή ακόμα ποδαράτο από σπίτι σε σπίτι και να πουλάει τα πάντα: παραϊατρικά μαντζούνια, λουκουμάδες, ποπ-κορν, χοτ ντογκ, μαλλί της γριάς. Όλα μαύρα, ακόμα και το μαλλί της γριάς!

Όποιος θέλει μπορεί να γυρίζει με το αυτοκίνητό του τις γειτονιές και να πουλάει τα πάντα: λαχανικά, φρούτα, ψάρια, μέλι, τυρί, γλάστρες, λαθραία τσιγάρα, κότες, μοκέτες οτιδήποτε.

Γυρίσαμε στην εποχή του πραματευτή.

Το υπέροχο ελληνικό λάδι συνεχίζει να διακινείται «μαύρο» στους πατροπαράδοτους ντενεκέδες.

Οι καζανοστασές βγάζουν «μαύρη» σούμα, και τεράστιες ποσότητες κρασιών αμφίβολης ποιότητας διακινούνται χύμα και μαύρες.

Στις υπηρεσίες τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Η υπηρεσία είναι βλέπεις άυλη (εκτός από κάποια υλικά) και αναπογράψιμη.

Κηπουροί, οικιακοί βοηθοί, μασέρ Έλληνες και ξένοι αλωνίζουν την επικράτεια αδήλωτοι και μαύροι.

Όλα τα λειτουργικά έξοδα των εκκλησιών έχουν το χρώμα του ράσου.

Όποιος έχει ένα ξενόγλωσσο διπλωματάκι και κάμποσο θράσος μαζεύει σπίτι του παιδιά και τους παραδίδει τα λεγόμενα «ιδιαίτερα», που τόσο θέλγουν τους αμαθείς και τους νεόπλουτους.

Δεν υπάρχει υδραυλικός, ψυκτικός, ηλεκτρολόγος, μαραγκός, κλειδαράς κλπ που να παράσχει υπηρεσίες σε σπίτι ή επιχείρηση και να κόψει φορολογικό δελτίο.

Τα ίδια και με αρκετούς από τους λειτουργούς του Ασκληπιού. Με μιαν απόλυτη συνενοχή του κοσμάκη, που τρέμει για το τομάρι του κείνες τις δύσκολες στιγμές, συνεχίζουν παρά τις κυβερνητικές απειλές και τα τεχνικά μέσα εξακρίβωσης να βγάζουν μαύρα λεφτά.

Δεν υπάρχει εδώ και χρόνια μάστορας ή πωλητής ή πάροχος υπηρεσίας που να μην διαπραγματεύεται τη συναλλαγή με το εξής μοτίβο: τόσο με απόδειξη και τόσο χωρίς.

Η Ελλάδα, παρά τους λεονταρισμούς των πρόσφατων κυβερνήσεων ότι θα πατάξουν τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, παρά τη διαθέσιμη τεχνολογία, παρά τα POS και τα «γιατί», συνεχίζει να αναπτύσσει το καταστροφικό σενάριο της μαύρης οικονομίας με δική της υπαιτιότητα. Ενδεικτική είναι η πολυετής προσπάθειά τους να συλλάβουν τη φορολογητέα ύλη των βραχυχρόνιων μισθώσεων κατοικιών.

Στη χώρα του άπλετου φωτός και του ακούραστου ήλιου όλα είναι μαύρα.

Μ’ αυτή τη μαυρίλα δεν μπορεί να σταθεί κανένας δημοσιονομικός προϋπολογισμός και μάλιστα να μπορέσει να πραγματώσει τον κοινωνικό του ρόλο.

Η μαυρίλα αυτή είναι μέρος της κρατικής αντίληψης. Να θυμίσουμε τα κυβερνητικά «μυστικά κονδύλια» που πρόσφατα ανατάραξαν την επικαιρότητα, καθώς και την περιβόητη «ειδική δαπάνη προώθησης των εξαγωγών» (Ν 2238/1994 και σχετ. προηγούμενοι) που νομιμοποιούν μαύρα έξοδα έως και 5% επί του τζίρου των εξαγωγικών επιχειρήσεων, εκτός φορολογικού ελέγχου.

Το χειρότερο πάντως σ’ όλη αυτή την ιστορία και το πλέον άδικο από όλα είναι ότι επιζούν και δικαιώνονται οι αετονύχηδες, και τα βάρη πέφτουν στις πλάτες των «μπούφων» ...