Μέχρι σχετικά πρόσφατα το έβρισκα λυτρωτικό σχεδόν να γράφω τη γνώμη μου για όλα. Έγραφα εύκολα. Είχα σχηματισμένες, στέρεες, απόψεις και τις κατέθετα με ευκρίνεια. Εσχάτως δυσκολεύομαι να εκφραστώ. Ακούω περισσότερο και σωπαίνω. Έγινα ειδήμων στις μακροπερίοδες σιωπές, που γεννούν ένα τεράστιο κενό στην επικοινωνία. Φίλοι και γνωστοί το παρατηρούν και διαμαρτύρονται. Μόλις έχω αρχίσει να καταλαβαίνω και να συναισθάνομαι ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.

Πριν μερικές μέρες σε μια «πνευματώδη» φιλολογική συντροφιά ξέσπασε η διαμάχη που ταλαιπωρεί τελευταία τα κοινωνικά δίκτυα: «Εκτίναξε στα ύψη των πωλήσεων ή όχι ο Παπακαλιάτης με τον Maestro του τον Καραγάτση;» Ο εκδοτικός οίκος διακριτικά διέψευσε ότι ξεπούλησε η «Μεγάλη Χίμαιρα. Με τακτ πάντα και σεβασμό στην υψηλή τηλεθέαση. Καθώς τις υψηλές πωλήσεις ουδείς εμίσησεν. Όλα λοιπόν ήταν ένα διαφημιστικό κόλπο; Life style - διανόηση σημειώσατε 1;

Τις σειρές του Παπακαλιάτη και τις ταινίες του τις έχω παρακολουθήσει. Σχεδόν όλες. Μου αρέσει το life style του, βαριέμαι τις μουσικές του κι ας λένε. Νομίζω ταιριάζουν σε σκυλάκι καναπέ που δαγκώνει καθαρισμένο από τη σάρκα το κόκαλο. Κάπως έτσι μου φαίνονται και οι ερωτικές του ιστορίες: συμβατικές πολύ για να κρύβουν μέσα τους την τραγικότητα του Έρωτα και την ευτυχία του. Αταίριαστοι έρωτες, απαγορευμένοι έρωτες, κρυφοί έρωτες…. Έλα! Πόσο πιο κοινότυπα στερεότυπα μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει; Τραγικός έρωτας είναι ο απαγορευμένος! Μα τώρα σοβαρά; Ένας κολλημένος φίλος διατείνεται ότι, αν δεν καπνίζεις, δεν απολαμβάνεις ούτε το ποτό ούτε μια βραδιά με βαριά λαϊκά! Σαν να λέμε ένας αντικαπνιστής, δεν μπορεί τίποτα να νιώσει ούτε να τη συναισθανθεί. Σαν να λέμε ένας δυνατός έρωτας χωρίς τίποτα «αντικανονικό» και απαγορευμένο δεν μπορεί να είναι τραγικός. Ούτε να γίνει! Ευτυχώς όσο περνούν τα χρόνια, συνηθίζω να μειδιώ με τα στερεότυπα και να σωπαίνω!

Το επεισόδιο με τον πρωταγωνιστή και την αγαπημένη του να διαβάζουν τη «Μεγάλη Χίμαιρα», κάνοντας ηλιοθεραπεία πάνω σε ένα κότερο, προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα. Η σκηνή θα μου φαινόταν στημένη και δήθεν, έλα όμως που το περασμένο καλοκαίρι πέρασα μια δυνατή μέρα στην παραλία παρέα με τον πρώτο τόμο από τον «Κίτρινο Φάκελο»! Ένιωθα τους ήρωες με τις αδυναμίες και τα πάθη τους να βγαίνουν από το βιβλίο, να ξαπλώνουν στη διπλανή ξαπλώστρα, να μοιραζόμαστε το σωληνάριο με το αντηλιακό μαζί με δικά μου αδιέξοδα και εξιδανικεύσεις! Ας όψεται η ανάμνηση, τον καταλάβαινα τον Χριστόφορο τι ήθελε να πει! Πώς ένιωθε! Είναι εξάλλου τόσο επικίνδυνος ο ήλιος του καλοκαιριού: Όλοι το λένε. Καίει πολύ δυνατά!

Πόσοι έπιασαν το νόημα, πόσοι λιγουρεύτηκαν το βιβλίο και έσπευσαν να το προμηθευτούν, δεν ξέρω. Όσοι και να τον μιμήθηκαν όμως, κακό δεν ήταν. Ούτε για τον εκδοτικό οίκο ήταν κακό. Κλασικό το βιβλίο, καμία αντίρρηση, πόσο εύκολο είναι όμως να δελεάσει το κοινό των σήριαλ του Παπακαλιάτη; Αν εκτός από τις διαφημίσεις που μαζεύει, ο δημιουργός καταφέρνει να πλασάρει μαζί με έναν άνετο και μποέμικο, έναν καλοζωισμένο τρόπο ζωής, και έργα κλασικά της νεοελληνικής λογοτεχνίας, αυτό μόνον καλό μπορεί να είναι. Με το καλό και Ντοστογιέφσκι στο Rock ‘n Roll! Σε όποιο μοδάτο στέκι τέλος πάντων! Γιατί τον κατακρίνουμε τον άνθρωπο;

Και τίποτα από όλα αυτά να μην έχει συμβεί ούτε να συμβεί τις επόμενες εβδομάδες δεν ξέρω γιατί ένας influencer να μην διαφημίζει λογοτεχνήματα, τόπους και τραγούδια; Κι ας μην το έχει με το τραγικό. Είναι πολύ φωτεινός, για να είναι τραγικός εξάλλου! Τόσο όμορφος, τόσο ατσαλάκωτος και τόσο χλιδάτος! Τόσο που η τραγικότητα τον σέβεται και τον πισωπλατίζει! Ούτως ή άλλως ο Παπακαλιάτης διαβάζει! Φαίνεται πώς γλιστρούν ανάμεσα σε σινιέ αξεσουάρ μεγάλα λογοτεχνικά έργα! Δε χάλασε ο κόσμος να εντρυφήσουμε στα μυστικά του. Ειδικά αν ούτε το σχολείο ούτε η ζωή δεν μας άνοιξαν τον δρόμο σ’ αυτά!