Γιορτάσαμε εφέτος, ελέω θεού, τα διακόσια χρόνια από τη νικηφόρα απόκρουση των οθωμανικών πληρωμάτων και τη διάσωση της Σάμου, την 6^η Αυγούστου 1824.

Ομολογουμένως δεν θα υπήρχε καμιά αιτία να γραφτεί κάποιο σχόλιο, εάν δεν υπήρχε τόση προχειρότητα και τόσες πολλές μύγες να πέφτουν στο μέλι.

Όταν δεν υπάρχει γνώση, αισθητική και αίσθηση του μέτρου οι εκδηλώσεις γίνονται ανούσιες και όπως λέει η λαϊκή σοφία, «για τα πανηγύρια».

Όταν μάλιστα υπάρχει μαζί με όλα τ’ άλλα και όρεξη για σπατάλη και, γιατί όχι και «κονόμα», τότε υπάρχει και φιάσκο και πρόκληση.

Είναι γνωστό ότι πίσω από τα φώτα κρύβεται πάντα η ανάγκη μιας αμείλικτης και ίσως εναλλακτικής πραγματικότητας.

Όλα θα μπορούσαν να γίνουν πιο κόσμια και προπαντός πιο λιτά χωρίς να προκαλούν την αντίδραση και τον χόλο πλήθους λαού πενομένου.

Ακόμα και η τράπεζα συνεστίασης δεν θα ‘πρεπε να θυμίζει την πολυτελή τράπεζα του Πέρση Μαρδόνιου μετά τη νικηφόρα μάχη των Πλαταιών, όπως πολύ εύστοχα και παραδειγματικά παρουσίασε και έψεξε ο Λάκων στρατηγός Παυσανίας.

Δεν ξέρω πόσο αλήθεια είναι, αλλά ακούστηκε ότι δόθηκαν 6500 ΕΥΡΩ, τουτέστιν περί τις 15 αγροτικές συντάξεις, για να γίνει το εθιμικό ολοκαύτωμα της βάρκας μέσα στο εορτάζον λιμάνι του Πυθαγορείου.

Εκεί όμως που απέτυχε παταγωδώς η εκδήλωση ήταν το εκκλησιαστικό της μέρος.

Δώρα ακριβά, απ’ ότι ακούστηκε, και αχρείαστα, προχειρότητες στην τελετουργία, απουσία ψαλτών (!) -και μάλιστα διακεκριμένων ως είθισται- και αναπλήρωσή τους από ιερείς και μια άθλια έως ανύπαρκτη βιντεοσκόπηση των Ακολουθιών, που ό, τι και να συνέβαινε στην εκκλησία επί τρεις ώρες, εμείς βλέπαμε δύο δεσποτάδες, μια δυτικότροπη εικόνα του Χριστού και τα ξύλινα υποστηρίγματα της «θρηνωδούσης» στέγης.

Αυτοί που έχουν το πρόσταγμα και οργανώνουν τέτοιες βαρυσήμαντες εκδηλώσεις πανελληνίου μάλιστα ενδιαφέροντος θα πρέπει να ξέρουν να επιλέγουν τους κατάλληλους συντελεστές και να εμπιστεύονται ανθρώπους που βάζουν την τελειότητα και το πατριωτικό συμφέρον πάνω από τα χρήματα.

Να θυμίσει η στήλη -όπως το έκανε επαξίως ο Χρίστος Λάνδρος στο προηγούμενο φύλλο του Σαμιακού Βήματος- την παράγραφο της επιστολής του Λυκούργου Λογοθέτη προς το τότε (1825) Υπουργείο Πολέμου:

«Ημείς το χρέος μας το εκτελούμε, γρόσια δεν έχομεν, ούτε και αρκετά πολεμοφόδια, ειμή μόνον απόφασιν ελευθερίας ή θάνατον ….».

Συμπέρασμα:

Τα ελληνικά θαύματα ανά τους αιώνες γίνανε χωρίς χρήματα, σε αντίθεση με τις πολυδάπανες φιέστες που καμώνονται ότι θέλουν να συντηρήσουν τη μνήμη τους ….