Υπάρχουν ορισμένα ιστορικά γεγονότα που έχουν καθορίσει με αποφασιστικό τρόπο τις σχέσεις της χώρας μας με τη γειτονική Τουρκία. Τέτοια γεγονότα είναι η άλωση της Κωνσταντινούπολης και η διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1453, ο ζυγός των τετρακοσίων χρόνων που επέβαλαν οι Τούρκοι στον τράχηλο των Ελλήνων, η επανάσταση του 1821 που είχε σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση της χώρας μας και αργότερα η Μικρασιατική εκστρατεία του 1922 που κατέληξε στην καταστροφή και την απώλεια της Μ. Ασίας. Αυτά τα γεγονότα που είναι οριστικά και αμετάκλητα, γιατί «τα γενόμενα ουκ απογίγνονται», όπως λέγεται, καθόρισαν τη μοίρα των δύο λαών.

Η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου στη χώρα μας μοιραία φέρνει στο νου μας τη συμπεριφορά που επέδειξε αυτός απέναντι της τα τελευταία χρόνια. Δεν μπορεί παρά να θυμηθεί κανείς τις ποικίλες προσβλητικές αναφορές στην πατρίδα μας, τις απειλές του πως θα έρθει κάποια νύχτα να μας καταλάβει, τους πυραύλους του που μπορούν να φτάσουν μέχρι την Αθήνα και να την καταστρέψουν, την «πατρίδα της καρδιάς» του, τη «Γαλάζια πατρίδα», που περιλαμβάνει και τη Θεσσαλονίκη κ. ά. Και δεν είναι μόνο αυτά. Η Ελλάδα και η Τουρκία βρίσκονται σε αντίθετα στρατόπεδα όσον αφορά τα τεκταινόμενα σήμερα στη διεθνή σκηνή. Η Τουρκία, για παράδειγμα, τάσσεται υπέρ της Ρωσίας στον πόλεμο με την Ουκρανία και υπέρ των Παλαιστινίων στον πόλεμό τους με το Ισραήλ, ενώ η χώρα μας ακολουθεί τη γραμμή που έχει χαράξει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Δύση γενικότερα.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, πριν έρθει στη χώρα μας, ξεσπάθωνε εναντίον όλων και για όλα. Εφάρμοζε μια αλλοπρόσαλλη πολιτική που έκανε τους άλλους να τον βλέπουν με δυσπιστία και να μην του έχουν καμιά εμπιστοσύνη. Ήταν χαρακτηριστική η αγένεια που επέδειξε έναντι του Γερμανού Καγκελαρίου μέσα στην ίδια τη Γερμανία, κάνοντας υπαινιγμούς για το Ολοκαύτωμα και τη σφαγή των Εβραίων. Είναι τόσο μεγάλη η αναίδεια του που δε δίστασε την ώρα που ο Υπουργός του των Εξωτερικών βρισκόταν στις ΗΠΑ και συνομιλούσε με τον ομόλογό του να κατηγορήσει τις ΗΠΑ για «βαρβαρότητα» και να πει πως μπορεί να υπάρξει ένας κόσμος δίκαιος, αλλά χωρίς τις ΗΠΑ! Η στάση του Ερντογάν αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα εκείνου που έλεγαν οι αρχαίοι μας για τον άνθρωπο με τις δύο «πήρες», τα δύο σακούλια, που το ένα το έχει μπροστά του και βάζει μέσα τα ελαττώματα των άλλων και τα βλέπει συνέχεια, ενώ το άλλο το έχει από πίσω του, βάζει μέσα τις δικές του απρέπειες και δεν τις βλέπει καθόλου. Δε διστάζει να κατηγορήσει το Ισραήλ για κατοχή και τις ΗΠΑ για απρέπεια που δεν δέχονται τις αποφάσεις που παίρνει ο ΟΗΕ τη στιγμή που ο ίδιος κατέχει εδώ και 50 χρόνια το 40 % της Κύπρου και περιφρονεί τις αποφάσεις του ΟΗΕ γι’ αυτό το θέμα! Όμως, βλέπετε, η Τουρκία έχει «το ηθικό πλεονέκτημα»! Γιατί, τι έχει προσφέρει η Τουρκία στον κόσμο εκτός από γενοκτονίες και βαρβαρότητες;

Από την άλλη πλευρά ο Τούρκος Πρόεδρος με τη συμπεριφορά του δείχνει μια αδικαιολόγητη αλαζονεία. Θεωρεί πως είναι το κέντρο του κόσμου και ότι όλοι οι άλλοι πρέπει να στρέφονται γύρω από αυτόν. Θυμίζει εκείνο τον νταή που καλούσε όλους τους άλλους να παλέψουν και, ενώ όλοι τον «καταπονούσαν» και τον έριχναν κάτω, αυτός σηκωνόταν και έλεγε «άλλος, άλλος»! Γιατί τίποτε από όσα κάνει δεν του βγαίνουν σε καλό.

Με αυτά τα δεδομένα η χώρα μας υποδέχτηκε τον κ. Ερντογάν με ένα ερώτημα στα χείλη: πώς θα μας φερθεί; Η ελληνική κυβέρνηση, πιστή στην παράδοσή της, τήρησε όλους τους κανόνες της φιλοξενίας που ίσχυαν από την ομηρική εποχή και επέβαλαν να γίνεται δεκτός ο «ξένος», να του προσφέρονται όλα όσα έχει ανάγκη και μετά να τον ρωτούν ποιος είναι κ.λπ. Η πατρίδα μας τήρησε το «ηδέως έχε προς άπαντας…» του Ισοκράτη, δηλ. να συμπεριφέρεσαι με καλό τρόπο σε όλους. Τήρησε τη συμβουλή του Σωκράτη που λέει ότι «ου δει αδικείν, ουδέ ανταδικείν…..», δηλαδή ότι δεν πρέπει να αδικείς κάποιον ούτε και να ανταποδίδεις τη αδικία που σου κάνουν….. Τήρησε την εντολή του Χριστού που λέει «Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν..» ή «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών» και κηρύττει την αγάπη ακόμη και προς τους εχθρούς μας.

Η αλήθεια είναι πως και ο Τούρκος Πρόεδρος παρουσιάστηκε τελείως αλλαγμένος. Ήταν ήρεμος, συγκαταβατικός και φιλικός. Αποκάλεσε τους Έλληνες «αδέλφια» και χειροκρότησε, μάλιστα, όταν ο κ. Μητσοτάκης αντιδρώντας στην προσπάθειά του να εμφανίσει τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης ως Τουρκική είπε πως τον προσδιορισμό της μειονότητας αυτής τον καθορίζει ξεκάθαρα η συνθήκη της Λωζάνης.

Και εδώ είναι το πρόβλημα. Εμείς οι παιδαγωγοί λέμε στους γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους και να παρατηρούν κάθε αλλαγή που συμβαίνει στη συμπεριφορά τους είτε αυτή γίνεται προς το χειρότερο είτε προς το καλύτερο. Και εδώ τίθεται τα ερώτημα: πού οφείλεται αυτή η αλλαγή στάσης του Τούρκου Προέδρου ειδικά απέναντι στη χώρα μας; Γιατί απέβαλε ξαφνικά το δέρμα του λύκου και ενδύθηκε το δέρμα του προβάτου; Πολλοί ακόμη και στην Τουρκία τον κατηγορούν για «κωλοτούμπα» και λένε ειρωνικά πως ο κ. Ερντογάν «βροντά και αστράφτει, αλλά δε βρέχει»!

Στο παραπάνω ερώτημα οι ειδικοί προσπαθούν να δώσουν κάποια πειστική και λογική απάντηση. Ελπίζουμε η φιλική διάθεση που δείχνει τελευταία ο Τούρκος Πρόεδρος να είναι ειλικρινής και να μην κρύβει κάποια υστεροβουλία και απάτη. Γιατί η ειρήνη δεν έβλαψε ποτέ κανένα, ενώ ο πόλεμος βλάπτει ακόμη και αυτούς που δε συμμετέχουν σ’ αυτόν. Η οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα του, η διπλωματική απομόνωσή της, η αδυναμία να ανανεώσει τους εξοπλισμούς της και το γεγονός ότι δεν υπάρχουν κράτη που συμφωνούν με τις παράλογες απαιτήσεις του φαίνεται ότι οδήγησαν τον Τούρκο Πρόεδρο σε αυτή την αναδίπλωση. Υπάρχει το ενδεχόμενο αυτός να θέλει να κερδίσει χρόνο. Να περιμένει τις επόμενες εκλογές στις ΗΠΑ με την ελπίδα πως θα επανεκλεγεί ο Τραμπ και οι ισορροπίες θα αλλάξουν. Αν συμβεί αυτό, τότε θα φανεί αν η επίθεση φιλίας του Ερντογάν στη χώρα μας είναι ειλικρινής.

Μέχρι τότε η χώρα μας πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και επιφυλακτική. Ας θυμηθούμε τον Λαοκόοντα που στο τέλος του Τρωικού πολέμου, όταν οι Αχαιοί πρόσφεραν δήθεν ως δώρο στους Τρώες το ξύλινο άλογο, τον λεγόμενο «Δούρειο Ίππο» προειδοποίησε τους Τρώες, σύμφωνα με τον Βιργίλιο, και τους είπε: «Μη εμπιστεύεστε το άλογο, Τρώες// ό τι και αν είναι αυτό. Φοβούμαι τους Δαναούς,// ακόμη και αν μας προσφέρουν δώρα». Ας συνεχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο, πριν να είναι αργά. Άλλωστε και ο λαός λέει: «Σαν κάνεις ένα Τούρκο φίλο// κράτα στο χέρι κι ένα ξύλο». Και ο λαός είναι σοφός……