Νεκρό ήταν κι αναστήθηκε ή ζωντανό ήταν και το είχαμε ενταφιάσει; Όπως και να είναι, στo «προσκλητήριο» ήταν εκεί όλοι παρόντες! « Γεγηρακώτες και λευκανθέντες εν αμαρτίαις», «μετανοούσες Μαγδαληνές», «παρασημοφορεμένοι πολέμαρχοι» της ηρωικής εποχής, «κηπουροί» και «εξαπτέρυγα», το παλιό και το Νέο ΠΑΣΟΚ αντάμα, σε μια χαρωπή «μάζωξη» των «καθαρόαιμων σοσιαλιστών»!

Ήταν όλοι εκεί! Οι επίγονοι των, πάλαι ποτέ, «ευκλεών» προγόνων, των τιμημένων αρχηγών και των γενναίων αγωνιστών της πολιτικής εποποιίας, με το πιο πλατύ χαμόγελο της αισιοδοξίας τους για το νέο ξεκίνημα. Έλειπε μόνο ο Τζουμάκας και η Μαριλίζα· ήταν όμως -ευτυχώς- παρόντες ο Αντώνης Λιβάνης (ο εξ Απορρήτων -τότε- του Αντρέα και πατέρας του Ηλία, υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ). Α, ναι, και ο Χ. Καστανίδης! Όχι, δεν παρευρέθηκαν ο Βενιζέλος και ο Σημίτης. Ούτε και ο Πάγκαλος. Και ευτυχώς, γιατί θα αποτελούσαν ασυγχώρητη παραφωνία ανάμεσα στα φωτογενή χαμόγελα των παιανιζόντων τις παλιές δόξες και τις επερχόμενες νίκες!

Παρά την ιλαρότητα της τελετής για την «Ανάσταση του Λαζάρου», κατά την ομιλία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Γεννηματά ελέχθησαν και κάποια σοβαρά πράγματα, τα οποία κρίνω άξια σχολιασμού: «Λέμε ΝΑΙ στη στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ». «ΝΑΙ στην εθνική γραμμή εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια και την εθνική συνεννόηση, για να γίνει αυτή πράξη». Αντίθετα, «λέμε ΟΧΙ στη δεξιά παλινόρθωση». Και «δεν διεκδικούμε απλά την ενίσχυση των δυνάμεών μας. Διεκδικούμε να γίνουμε εμείς το μεγάλο, το προοδευτικό ρεύμα πλειοψηφίας, που θα επηρεάσει καθοριστικά τις εξελίξεις στην πατρίδα μας. Που θα επιβάλει την εθνική συνεννόηση και θα εγγυηθεί ότι η πορεία εξόδου από την κρίση θα γίνει πράξη».

Από τα λεγόμενα, λοιπόν, της προέδρου του ΠΑΣΟΚ συμπεραίνουμε πως η επόμενη εκλογική αναμέτρηση -πέρα από το στόχο να ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ- θα διεξαχθεί με το… εθνικής σημασίας ερώτημα προς το εκλογικό σώμα: Ποιο κόμμα θέλετε να «επιβάλει την εθνική συνεννόηση», το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.Δ.; Και εάν ο λαός επιλέξει το ΠΑΣΟΚ να «επιβάλει την εθνική συνεννόηση», τότε πρέπει να αποκλείσει την «παλινόρθωση» της (Δεξιάς) ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και να ψηφίσει την «παλινόρθωση» του ΠΑΣΟΚ, το οποίο πρέπει «να γίνει το μεγάλο, το προοδευτικό ρεύμα πλειοψηφίας», «που θα επιβάλει την εθνική συνεννόηση και θα εγγυηθεί ότι η πορεία εξόδου από την κρίση θα γίνει πράξη».

Η παραπάνω θέση της κ. Γεννηματά σημαίνει ότι, στην περίπτωση που η Ν.Δ επιθυμεί -κι αυτή- την εθνική συνεννόηση και διεκδικήσει την πλειοψηφία στις εκλογές και την «παλινόρθωσή» της, θα διαπράξει… εθνικό ατόπημα, διότι το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να στέρξει στην «εθνική συνεννόηση», αφού αυτήν -προκαταβολικά- την έχει «καπαρώσει» για τον εαυτό του!

Αναγνωρίζω, βεβαίως, την ευγενή φιλοδοξία της κ Γεννηματά να υπηρετήσει τον εθνικό στόχο της εθνικής συνεννόησης καθώς και τον κομματικό πατριωτισμό της να αποτελέσει το ΠΑΣΟΚ κατά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση το πλειοψηφικό προοδευτικό ρεύμα· δεν αντιλαμβάνομαι, όμως, γιατί η ίδια ευγενής φιλοδοξία εκ μέρους της Ν.Δ. και του κ. Μητσοτάκη μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την εθνική συνεννόηση. Μήπως το ιδεολογικό «χάος» που χωρίζει, κατά τον ισχυρισμό της κ. Γεννηματά, το ΠΑΣΟΚ από τη Ν.Δ. θα γεφυρωθεί μόνον εάν το δικό της κόμμα κερδίσει την πλειοψηφία; Ή μήπως έχει στο νου της να βάλει σε… εθνική καραντίνα (κάτι σαν το παλαιότερο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας») τη δεξιά Ν.Δ. (με την οποία συνεργάστηκε -αμέμπτως- και μάλιστα από υπουργικό θώκο στην περίοδο 2012-2015) και να αναζητήσει άλλους εταίρους (και ποιους άραγε;) για την «Εθνική Συνεννόηση»;

Μήπως μια τέτοια εμμονή στις παλιές και σκουριασμένες, πια, «ταμπέλες» και μια τόσον ανιστόρητη και εξωπραγματική πολιτική αντίληψη οδηγεί το «νέο ξεκίνημα» πίσω ολοταχώς στο ΠΑΣΟΚ των κουφόνοων συνθημάτων και της αντιδεξιάς φανφαρόνικης ρητορικής;

Μήπως υπονομεύει εκ των προτέρων το παλλαϊκό, πλέον, αίτημα απαλλαγής της χώρας από την «υπαρκτή» εθνικολαϊκιστική «Ε.Π.Ε ΤΣΙΠΡΑ-ΚΑΜΕΝΟΥ» και μεταθέτει -στο απώτερο μέλλον- τον τερματισμό της χρονίζουσας και επιδεινούμενης κρίσης από μια μεγάλη εθνική συμμαχία όλων των φιλοευρωπαϊκών, μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, που θα συμφωνήσουν και θα έχουν την πολιτική βούληση να δώσουν με υπευθυνότητα και σοβαρότητα τη μάχη για τον εκσυγχρονισμό της χώρας;

Και μήπως, εάν υπερισχύσει ο «κομματικός πατριωτισμός» του ΠΑΣΟΚ τιθέμενος υπεράνω του πραγματικού πατριωτισμού, που πρέπει να διακατέχει όλους μας εάν πραγματικά μας νοιάζει η σωτηρία της πατρίδας μας, θα επιτύχουμε άλλη μια τρύπα στο νερό (ή καλύτερα στο βάλτο), σαν κι αυτή που επέτυχε ο «κομματικός πατριωτισμός» του ΣΥΡΙΖΑ;