Ο Διευθυντής ενός εκπαιδευτικού οργανισμού δεν είναι ένας τυπικός διαχειριστής, αποκλειστικά, διοικητικών θεμάτων και προϊστάμενος, απλώς, ενός συνόλου υπαλλήλων ούτε, βεβαίως, ένας ψυχρός «μάνατζερ», που αποβλέπει, αποκλειστικά, στην αύξηση της παραγωγής και των κερδών της επιχείρησης που διευθύνει. Στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ο σκοπός είναι μορφωτικός και το παραγόμενο προϊόν είναι πνευματικό∙ οι εργαζόμενοι, εννοείται ότι είναι λειτουργοί, ιεροφάντες και πλαστουργοί του « καλού και αγαθού» ανθρώπου και πολίτη∙ κι αυτός που αναλαμβάνει να διευθύνει μια εκπαιδευτική μονάδα και έχει- πρώτος αυτός- την ευθύνη για την ομαλή και αποδοτική λειτουργία της, προκειμένου να επιτυγχάνεται η πραγμάτωση του μορφωτικού σκοπού, που έχει τεθεί από το Σύνταγμα της Ελλάδας, εμπνέεται ή πρέπει να εμπνέεται από το πρότυπο των μεγάλων παιδαγωγών και δασκάλων, του Κοραή, του Δελμούζου, του Γληνού, του Κουντουρά, του Τριανταφυλλίδη, του Κακριδή και του Παπανούτσου και να διαθέτει, έστω, και λίγο από το πάθος εκείνων για την μόρφωση των νέων και λίγο, έστω, από την τέχνη ενός χαρισματικού συνθέτη και μαέστρου, προκειμένου να επιτύχει την αρμονική λειτουργία του εκπαιδευτικού οργανισμού που διευθύνει.

Και, ασφαλώς, και στην εποχή μας, υπάρχουν παραδείγματα εξαιρετικών παιδαγωγών και εμπνευσμένων «διδάχων», σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, όπου ακόμα παραμένει χλωρό το φύτρο του Νεοελληνικού Διαφωτισμού∙ το πρόβλημα, όμως της παιδείας μας δεν λύνεται με τα λίγα καλά παραδείγματα∙ χρειαζόμαστε σε κάθε σχολείο καλούς δασκάλους και καλούς διευθυντές που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής και αυτές οι ανάγκες και τα προβλήματα που δημιουργούνται δε μπορούν να αντιμετωπιστούν παρά με σύγχρονους τρόπους , μεθόδους και συστήματα.

Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο μας, αναφορικά με το διδακτικό προσωπικό- ότι χρειάζεται προκαταρκτική επιμόρφωση, πριν από την είσοδό των νεοδιόριστων στην αίθουσα διδασκαλίας και στην συνέχεια, διαρκής αξιολόγηση και επιμόρφωση του διδακτικού προσωπικού, για να μπορεί να αξιοποιεί την συνεχώς παραγόμενη καινούρια γνώση- έτσι και όσοι αναλαμβάνουν διευθυντικά καθήκοντα σε μια εκπαιδευτική μονάδα- εκτός από την αξιολογημένη, ευδόκιμη εκπαιδευτική υπηρεσία και τα άλλα τυπικά προσόντα τους- χρειάζεται να κατέχουν και την ιδιαίτερη παιδαγωγική γνώση και την διοικητική κατάρτιση που απαιτείται, ειδικά, για την άσκηση διεύθυνσης σε έναν τόσο ευαίσθητο τομέα, όπως η εκπαίδευση. Και αυτή η ανάγκη μπορεί να καλυφθεί μόνο με την θεσμοθέτηση ενός υποχρεωτικού κύκλου μετεκπαίδευσης και επιμόρφωσης, για όσους φιλοδοξούν να αναλάβουν την διεύθυνση μιας σχολικής ή περιφερειακής εκπαιδευτικής μονάδας.

Σ΄ αυτούς που θα ολοκληρώνουν επιτυχώς τον ανωτέρω κύκλο των σπουδών τους θα χορηγείται τίτλος που θα πιστοποιεί ότι διαθέτουν την ειδική κατάρτιση που απαιτείται για την άσκηση διευθυντικών καθηκόντων∙ και με αυτόν τον τρόπο, με την, αδιαμφισβήτητα, αξιοκρατική επιλογή των διευθυντικών στελεχών στην Εκπαίδευση, ο Γυμνασιάρχης και ο Λυκειάρχης θα διαθέτουν τα απαιτούμενα προσόντα και το αδιαμφισβήτητο κύρος για να ασκήσουν τις ουσιαστικές και αυξημένες αρμοδιότητες που τους αναθέτει η Πολιτεία, και να ανταποκριθούν στις ευθύνες που πρέπει να αναλαμβάνουν για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, καθώς και για την ανάπτυξη των σχέσεων του σχολείου με τον ευρύτερο κοινωνικό χώρο και τον πολιτιστικό ρόλο που μπορεί να αναλάβει, ως μορφωτικός Οργανισμός. Και, βεβαίως, είναι αυτονόητο, ότι η αναβάθμιση του ρόλου των Διευθυντών στις Εκπαιδευτικές μονάδες της κάθε βαθμίδας συνεπάγεται και την ανάλογη αναβάθμιση της μισθολογικής τους θέσης.

Όσον αφορά τον Σύλλογο των Διδασκόντων,είναι σκόπιμο να επανακαθοριστούν επακριβώς, οι δικαιοδοσίες, τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των διδασκόντων, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο: η παραμονή στο σχολείο και μετά το πέρας της διδασκαλίας για την συζήτηση θεμάτων σχετικών με την διδασκαλία και την αγωγήτων μαθητών, την ενημέρωση του ΒΙΒΛΙΟΥ του ΜΑΘΗΤΗ (σημειώσεις σχετικά με φοίτηση, επίδοση, συμπεριφορά και παρατηρήσεις για τις, τυχόν, μαθησιακές δυσκολίες, τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα ή τα προσωπικά και οικογενειακά προβλήματαπου επηρεάζουν την ψυχολογική κατάσταση του μαθητή), την συνεργασία με τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών και τις Μαθητικές κοινότητες, καθώς και με τους ειδικούς Σχολικούς Συμβούλους για θέματα επίδοσης ή αποκλίνουσας συμπεριφοράς ορισμένων μαθητών.

Και όσον αφορά τις τιμωρίες που προβλέπονται και επιβάλλονται στους «άτακτους» μαθητές και μαθήτριες, θεωρούμε ότι ορθότερο παιδαγωγικά και περισσότερο αποτελεσματικό, ως προς τον σωφρονισμό τους, θα είναι, αντί να απομακρύνονται (δια της αποβολής) οι τιμωρούμενοι από τον χώρο του σχολείου, να τους ανατίθεται η εκτέλεση κάποιας εργασίας, εντός του σχολικού χώρου και επ΄ ώφελεία του σχολείου, π.χ. τακτοποίηση της Σχολικής Βιβλιοθήκης ή η αποκατάσταση της ζημίας που προξένησαν εις βάρος του σχολείου, με προσωπική εργασία ή με την καταβολή χρηματικής αποζημίωσης από τον κηδεμόνα του μαθητή(όπως ισχύει στις σκανδιναβικές χώρες).

Τέλος, είναι καιρός να διατεθεί ένα μέρος της δίμηνης θερινής ραστώνης και να αξιοποιηθεί ευχάριστα και δημιουργικά για την προαγωγή του εκπαιδευτικού έργου-τουλάχιστον, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου: δημιουργικά, γιατί μπορεί να πραγματοποιηθούν, σε αυτό το χρονικό διάστημα (χωρίς εκπτώσεις στον χρόνο διδασκαλίας) όλες οι διοικητικές και υπηρεσιακές μεταβολές (διορισμοί, αποσπάσεις, μεταθέσεις, ανάθεση διδασκαλίας, κατά τάξεις, και να πραγματοποιηθεί, έγκαιρα, η ενημέρωση των διδασκόντων και ο προγραμματισμός της διδακτέας ύλης, κλπ.), ώστε από την έναρξη του νέου σχολικού έτους, να λειτουργούν κανονικά και με πλήρη απόδοση όλα τα σχολεία στην χώρα∙ και ευχάριστα, διότι θα μπορούσε να διατεθεί ένα μέρος της θερινής ραστώνης για την παρακολούθηση επιμορφωτικών σεμιναρίων, σχετικά με τις νέες παιδαγωγικές κατευθύνσεις, τα νέα στοιχεία της διδακτέας ύλης, τις σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας και τις τεχνολογικές εξελίξεις, των οποίων η γνώση καθίσταται αναγκαία για την πραγμάτωση του σκοπού που ορίζει το Σύνταγμα για την παιδεία του ελληνικού λαού, σε συνδυασμό με διακοπές των εκπαιδευτικών και της οικογένειάς τους, που θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν (με μικρή, σχετικά, δαπάνη της Πολιτείας), περιφερειακά, και ανά ομάδες, στην περιοχή διεξαγωγής των ως άνω επιμορφωτικών σεμιναρίων.