Δεν έχουμε πάντα την ευκαιρία να βλέπουμε δίκαια αιτήματα να υλοποιούνται, γιατί για να συμβεί αυτό θα πρέπει να συντρέχουν και οι λόγοι και η συγκυρία. Δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική αν ισχυριστούμε ότι δεκάδες μικρά ή μεγάλα προβλήματα -που η αντιμετώπισή τους ήταν κατά γενική ομολογία επιβεβλημένη- συνεχώς παραπέμπονται στις καλένδες και εκκρεμούν για χρόνια, γιατί κανείς δεν ασχολήθηκε αρκούντως πιεστικά και επίμονα για τη λύση τους. Αλίμονο εξάλλου αν όλα αντιμετωπιζόταν άμα τη εμφανίσει τους.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που δεν μπορούν να περιμένουν επ’ άπειρον, ειδικά όταν οι συγκυρίες και οι συσχετισμοί είναι τέτοιοι που επιβάλουν η λύση να δρομολογηθεί σήμερα, γιατί το αύριο είναι αργά και ίσως αυτό να μην έρθει ποτέ πια! Τέτοια είναι και η περίπτωση της διάσπασης του Δήμου Λέσβου. «Σήμερα» είναι η ευκαιρία για να διορθωθεί αυτή η... ανορθογραφία του Ραγκούση, «σήμερα» που η κυβέρνηση έχει την πρόθεση να αλλάξει το χωροταξικό στις εξόφθαλμες περιπτώσεις νησιωτικών δήμων -με πιο κραυγαλέα αυτή της Λέσβου- και που η αντιπολίτευση όχι μόνο συναινεί σε αυτό, αλλά πιέζει να την επισπεύσει. «Σήμερα» που οι συσχετισμοί είναι τέτοιοι και οι αντιδράσεις όχι για αυτή καθαυτή τη νομοθετική αλλαγή, αλλά για επέκτασή της και σε άλλες περιοχές με ορατό τον κίνδυνο της κυβερνητικής υπαναχώρησης. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή στην κριτική μας, για την ξαφνική κυβερνητική αθέτηση των δικών της εξαγγελιών για το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν πρυτάνευσε η «εύκολη» κριτική στις κυβερνητικές παλινωδίες και στα «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» περί αντισυνταγματικότητας και τα ρέστα, αλλά ο προβληματισμός ότι τυχόν αλλαγή πλεύσης από την κυβέρνηση θα έχει τεράστιο πολιτικό κόστος για το κυβερνών κόμμα, αλλά και προσωπικό κόστος στα τοπικά στελέχη του που θα εμφανιστούν στην τοπική κοινωνία ανεπανόρθωτα εκτεθειμένα. Η δε απογοήτευση που θα προκαλούσε η κυβερνητική υπαναχώρηση θα ήταν βαριά γιατί για δεύτερη φορά θα φθάναμε στη βρύση, όπως και επί της προηγούμενης κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, χωρίς όμως να πιούμε νερό. Και μετά από ένα τέτοιο ...κάζο, αναρωτιόμαστε αν θα υπήρχε και επόμενη ευκαιρία, όταν ο Δήμος Λέσβου θα ήταν πλέον καθεστώς μετά τη λειτουργία τριών θητειών.

Επιμείναμε ότι θα πρέπει να εξαντληθούν όλες οι δυνατότητες έστω και την δωδεκάτη ώρα, γιατί το μείζον είναι να προχωρήσει η διάσπαση του δήμου, γιατί η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί τώρα που φθάσαμε στην τελική ευθεία. Και γιατί κανείς δεν ξέρει τι θα προκύψει μετά τις εκλογές και ποιοί συσχετισμοί και προτεραιότητες θα υπάρξουν. Φαίνεται ότι οι πιέσεις απέδωσαν και η κυβερνητική πρόθεση για μετάθεση της διάσπασης σε επόμενο χρόνο, που πρακτικά σήμαινε «χαιρέτα την ...διάσπαση που έχασες», επανεξετάστηκε και επανήλθε στο ...τραπέζι, με το πιθανότερο σενάριο -αν δεν γίνει καμιά στραβή την τελευταία στιγμή- να νομοθετηθεί η διάσπαση την ερχόμενη εβδομάδα. Να το δούμε και να μη το πιστεύουμε, μετά από αυτήν την περιπετειώδη πορεία. Προφανώς στην επικράτηση δεύτερων σκέψεων στο κυβερνητικό επιτελείο, πολλοί συνέβαλαν και από το κυβερνητικό στρατόπεδο και πέραν αυτού. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι και εμείς με την αρθρογραφία και το σχολιασμό μας παίξαμε το ρόλο μας, ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση και φέρνοντας προ των ευθυνών τους, τους κυβερνητικούς παράγοντες, εντός και εκτός Λέσβου. Όμως δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστο το γεγονός ότι ορισμένα τοπικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος έσπευσαν να υποβαθμίσουν την κυβερνητική υπαναχώρηση, δικαιολογώντας την μάλιστα, ενώ θα έπρεπε να ήταν εκείνα τα πιο επικριτικά, ως τα πιο εκτεθειμένα στα μάτια της κοινής γνώμης του νησιού μας. Αλλά ο καθένας κρίνεται και για τα λεγόμενα του, αλλά και για τη σιωπή του, που σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις είναι και πιο ...ηχηρή!

«Τέλος καλό, όλα καλά», θα μπορούσε να πει κάποιος, αλλά το γεγονός ότι σε λιγότερο από τρεις μήνες θα ανοίξουν οι κάλπες στις δημοτικές εκλογές και ακόμη εκκρεμεί η οριστική λύση της αλλαγής του χωροταξικού χάρτη του Δήμου Λέσβου -κρατώντας για άλλη μια εβδομάδα σε «ομηρεία» και σε αναμονή τους υποψήφιους διεκδικητές των δήμων που θα προκύψουν- αποτελεί πρόβλημα, το οποίο παραβλέπεται στην παρούσα φάση λόγω της αναμονής του μείζονος θέματος, της επίτευξης της πολυπόθητης διάσπασης. Κι όμως θα μπορούσαν όλα να γίνουν πιο ομαλά και έγκαιρα, με το αυτοδιοικητικό τοπίο στη νησί ξεκάθαρο εδώ και μήνες και όχι την τελευταία στιγμή με την πίεση των εκλογών να οδηγεί σε «βιαστικές» κινήσεις, που δεν είναι ό,τι καλύτερο για τους νέους δήμους. Δυστυχώς...