Εδώ και λίγες μέρες μπήκαμε στο νέο έτος, που συγχρόνως αποτελεί και την έναρξη μιας νέας δεκαετίας κατά την οποία αναμένεται να κριθούν πάρα πολλά για τη χώρα μας και προφανώς και για τη Λέσβο, μετά την ...περιπέτεια της δεκαετίας που μόλις ολοκληρώθηκε, αφήνοντας ανεξίτηλα τα σημάδια της κρίσης που βιώσαμε ως χώρα και ως κοινωνία συνολικά. Η δεκαετία της κρίσης και των μνημονίων δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι αποτέλεσε ένα ισχυρό ταρακούνημα που έφερε τα πάνω κάτω στην ελληνική κοινωνία, εν καιρώ ειρήνης, που προκάλεσε τεράστιες οδύνες σε πάρα πολύ κόσμο, που έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του από τη μια στιγμή στην άλλη και ακόμη δεν έχει καταφέρει να συνέλθει και να αναστοχαστεί, τι πήγε στραβά και φθάσαμε στον πάτο! Και σαν μη έφταναν όλα αυτά η Λέσβος κυρίως και τα άλλα νησιά του ανατολικού Αιγαίου βρέθηκαν μπροστά σε μια άλλη εξίσου οδυνηρή κρίση, αυτή του προσφυγικού, που έκαναν για τα νησιά μας τα πράγματα δυσβάσταχτα.

Με αυτά τα δεδομένα αποχαιρετάμε το 2019 και τη δεκαετία που φεύγει, για να υποδεχτούμε τη νέα 2020-2030, που θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα είναι η δεκαετία των ευκαιριών για τον τόπο μας και την προσδοκόμενης αναγέννησής του. Γιατί όπως και να το κάνουμε το ...πάθημα από την κρίση που ζήσαμε και εξακολουθούμε εν μέρει να βιώνουμε, μπορεί να γίνει ένα καλό ...μάθημα για το μέλλον, κάνοντας όλους σοφότερους και πιο ώριμους στα όποια μελλοντικά σχέδια έρχονται τα επόμενα χρόνια.

Το δυστύχημα ωστόσο είναι ότι αποχαιρετάμε τη δεκαετία που φεύγει, και υποδεχόμαστε τη νέα με το προσφυγικό-μεταναστευτικό να εξακολουθεί να απασχολεί το νησί μας και την τοπική κοινωνία και να επηρεάζει τη πορεία των πραγμάτων, γεγονός που προβληματίζει πλέον σοβαρά όλους, αφού η διαχείρισή του αποδεικνύεται και δύσκολη και πολύπλοκη. Είναι ένα από τα σοβαρότατα προβλήματα που καλούνται οι τοπικοί άρχοντες, αλλά και οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες να αντιμετωπίσουν το επόμενο διάστημα, ως μείζονος σημασίας ζήτημα, που δεν σηκώνει αναβολή, αλλά και δεν αντιμετωπίζεται με σπασμωδικά μέτρα και σχεδιασμούς επί χάρτου, χωρίς συγκεκριμένο στόχο. Το γεγονός ότι επί μια πενταετία τώρα η Πολιτεία διαχειρίστηκε το μεταναστευτικό-προσφυγικό ως ένα προσωρινό πρόβλημα, που θα έληγε... οσονούπω και θα «εξαφανιζόταν» ως διά μαγείας, αποδείχτηκε εσφαλμένη και επικίνδυνη, ειδικά για τα νησιά, που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος. Και αν δεν αλλάξει άρδην αυτή η διαχείριση, με κύριο στόχο την αποσυμφόρηση των νησιών από το βάρος που σηκώνουν, τότε κακά ...μαντάτα προμηνύονται, γιατί οι σημερινές στρεβλώσεις τείνουν να αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα, που δεν πρέπει να είναι το ζητούμενο.

Γι’ αυτό και η ευθύνη των τοπικών αρχών, κυρίως των αυτοδιοικητικών, είναι πολύ μεγάλη στα επόμενα χρόνια, που θα φανούν πολλά για το που πάει το πράμα. Είναι τα χρόνια της θητείας των σημερινών και νεοεκλεγμένων αυτοδιοικητικών αρχών, που πρέπει παρά τις όποιες δυσκολίες να βάλουν σε μια νέα τροχιά τη Λέσβο, αξιοποιώντας ευκαιρίες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του νησιού. Αυτό κατά τη γνώμη μας θα πρέπει να είναι και το στοίχημα που καλούνται να κερδίσουν, ο καθένας στον χώρο ευθύνης του. Το μικρό διάστημα της θητείας τους που ήδη διανύθηκε, θέλουμε να πιστεύουμε ότι ήταν διδαχτικό, τουλάχιστον για τους δυο νεοσύστατους δήμους του νησιού, να διαπιστώσουν καλύτερα τα προβλήματα, τις δυσλειτουργίες του νέου εγχειρήματος για να κάνουν και τις αναγκαίες προσαρμογές για την καλύτερη λειτουργία τους, προς όφελος των πολιτών και την αποτελεσματικότερη διαχείριση των δημοτικών υποθέσεων.

Το μεταβατικό αυτό στάδιο προσαρμογής, μετά τη διάσπαση του ενιαίου δήμου Λέσβου, είναι γεγονός ότι έχει «ωδίνες», που άλλες είναι εμφανείς και κάνουν ντόρο και άλλες έχουν περάσει στα ψιλά. Η διάσπαση μπορεί να έλυσε προβλήματα, που δημιούργησε ο «τερατώδης» ένας δήμος, αλλά είναι βέβαιο ότι δημιούργησε και νέα προβλήματα, που τουλάχιστον το πρώτο διάστημα θα αποτελούν ...τροχοπέδη, μέχρι να βρεθούν τα νέα «πατήματα» των δημοτικών αρχών και των δομών διοίκησης τους.

Είναι βέβαιο ότι πολλά από τα σημερινά προβλήματα θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η διάσπαση γινόταν έγκαιρα και όχι προεκλογικά και είχαν προβλεφθεί πιο μελετημένα τα πρώτα βήματα που χρειαζόταν για την επανεκκίνηση των νεοσύστατων δήμων. Ενδεχομένως θα μπορούσαν να αποφευχθούν ανταγωνισμοί και αντιδικίες που δηλητηριάζουν το κλίμα σε μια περίοδο που οι συνέργειες και οι κοινές πρωτοβουλίες είναι αναγκαίες και επιβεβλημένες από τα πράγματα. Γιατί είναι κρίμα, ειδικά αυτήν την μεταβατική περίοδο, να μην αναδεικνύονται εκείνα που ενώνουν, αλλά εκείνα που διχάζουν τους δυο δήμους.

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι στο νέο χρόνο, που εγκαινιάζει και τη νέα κρίσιμη δεκαετία για τη Λέσβο, η αυτοδιοίκηση-πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια- θα αναλάβει πρωτοβουλίες από κοινού και ξεχωριστά προκειμένου εκκρεμότητες που ταλανίζουν το νησί να αντιμετωπιστούν, αλλά και να προωθηθούν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά αιτήματα που θεωρούνται ώριμα και αναγκαία. Σε τελική ανάλυση και οι νέες αρχές θα κριθούν κυρίως από την αποτελεσματικότητα των δράσεών τους, στον τομέα ευθύνης τους και στην επικράτειά τους. Ήδη έχουν να διαχειριστούν μια σειρά έργα και παρεμβάσεις που έχουν δρομολογηθεί από τους προηγούμενους και ευχής έργο είναι να υλοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς προβλήματα και καθυστερήσεις. Όμως επιβάλλεται να προγραμματιστούν και εκείνα τα έργα και οι παρεμβάσεις που πρέπει να δρομολογηθούν από τις νέες αρχές, ενώ εκκρεμεί ο σχεδιασμός των επόμενων παρεμβάσεων εν όψει του νέου και πολύ αυξημένου ΕΣΠΑ, που θα τρέξει αυτήν την κρίσιμη δεκαετία.

Όλα αυτά τα πολύ σημαντικά και επί της ουσίας ζητήματα για τη Λέσβο, οφείλει η πολιτική ηγεσία του τόπου μας να τα διαχειριστεί με ωριμότητα, ιεραρχώντας προτεραιότητες και ανάγκες, προκειμένου να αξιοποιήσει όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία προς όφελος του νησιού και των κατοίκων του. Έργα υποδομής που εδώ και δεκαετίες έχουν εξαγγελθεί και βρίσκονται στο ...τραπέζι είναι καιρός πλέον να υλοποιηθούν, δίνοντας νέα πνοή στον τόπο μας. Και την ευθύνη για αυτό, πέρα από τις βουλές της σημερινής ή της όποιας μελλοντικής κυβέρνησης, την έχουν πρωτίστως οι τοπικοί παράγοντες που οφείλουν να τρέξουν έργα και να πιέσουν καταστάσεις. Γι’ αυτά θα κριθούν, για αυτά τα μεγάλα και όχι για τα μικρά που είναι για μικροπολιτική ...κατανάλωση και για να έχουμε να λέμε!