Μπορεί ο πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης με κάθε ευκαιρία να τονίζει ότι οι εκλογές θα γίνουν προς τα τέλη της ερχόμενης Άνοιξης, δηλαδή με το τέλος της τετραετίας, με τελευταία αναφορά στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο , όπου ζήτησε από τους υπουργούς του 12μηνο πλάνο ενεργειών, αλλά τα γεγονότα και οι εξελίξεις που αναμένονται σε όλα τα μέτωπα, δεν αποκλείουν ανατροπές από τους όποιους σχεδιασμούς, που ενδεχομένως θέλει να τηρήσει ο έλληνας πρωθυπουργός. Άλλωστε αυτό το «προνόμιο» το έχει μόνο ο πρωθυπουργός, να ζητήσει πρόωρη προσφυγή στην κάλπη και η παράδοση στη χώρα μας, σε ότι αφορά το χρόνο των εκλογών, μάλλον συνηγορεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Δεδομένου μάλιστα ότι το χρονικό διάστημα μέχρι τα τέλη της επόμενης Άνοιξης φαντάζει μεγάλο και οι εξελίξεις απρόβλεπτες, λόγω των πολλών αστάθμητων παραγόντων που λειτουργούν αποτρεπτικά για να μπούμε σε μια κάποια «ομαλότητα», τίποτε δεν αποκλείεται. Στην περίπτωση αυτή, προς τις αρχές και τα μέσα του ερχόμενου Φθινοπώρου και αφού θα έχει παρέλθει και η τουριστική σεζόν, η οποία αναμένεται σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις να δώσει τεράστια οικονομική ανάσα στην αγορά, μπορεί να στηθούν και οι κάλπες. Η κυβέρνηση ελπίζει, πέρα από την τονωτική ένεση του τουρισμού, να λειτουργήσουν και τα μέτρα που σχεδιάζει να πάρει για να αντιμετωπιστεί το ενεργειακό κόστος, και οι λογαριασμοί ρεύματος που καλούνται να πληρώσουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Με αυτά τα δεδομένα και μπροστά σε αυτές τις προκλήσεις καλούνται και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας να ανταποκριθούν, προσδοκώντας να έχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.  

Και μπορεί προς το παρόν να έχουμε μόνο σενάρια για τον χρόνο των εκλογών, αλλά ο μήνας που διατρέχουμε, ο Μάϊος, προσδιορίζεται ως μήνας αναδιάταξης των κύριων πολιτικών κομμάτων, εν όψει των εκλογικών αναμετρήσεων που έρχονται το επόμενο διάστημα, τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και σε αυτοδιοικητικό. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και ολοκληρώνεται αύριο το συνέδριο της ΝΔ, όπου αναμένεται να επιβεβαιωθεί η κυριαρχία Μητσοτάκη και να δοθεί το «στίγμα» της πολιτικής πρότασης του κυβερνώντος κόμματος και για την διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και για τις διεθνείς εξελίξεις. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά το δικό του συνέδριο που πραγματοποιήθηκε πριν μερικές εβδομάδες, και τις εντάσεις που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκειά του, κυρίως για διαδικαστικά ζητήματα και ισορροπιών μεταξύ των διαφόρων τάσεων, οδηγείται σε λίγες μέρες σε μια πρωτόγνωρη για κόμμα της αριστεράς εκλογική διαδικασία, με πολλές τριβές. Ο Αλ. Τσίπρας επέβαλε όχι μόνο την δική του εκλογή, ως προέδρου, αλλά και της Κ.Ε. από τη βάση του κόμματος του, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες ενός σημαντικού μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, που θεωρεί ότι ο τρόπος αυτός παραπέμπει σε αρχηγικό κόμμα, που δεν συνάδει με κόμμα της αριστεράς. Όπως και να έχει ο Αλ. Τσίπρας και η ηγετική του ομάδα επιχειρεί να μετασχηματίσει το κόμμα του, ενισχύοντας το ρόλο του και το μόνο επίμαχο ζήτημα, που έχει την βαρύτητά του, είναι πόσοι θα προσέλθουν στις εσωκομματικές κάλπες, αφού εκ των πραγμάτων η σύγκριση με τις αντίστοιχες εσωκομματικές διαδικασίες για την ανάδειξη προέδρων σε ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, έχει την πολιτική σημασίας της. Σε ότι αφορά το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, μετά την εκλογή του νέου προέδρου, η εσωκομματική διαδικασία της αυριανής Κυριακής επιχειρεί να αξιοποιήσει, όσο το δυνατόν περισσότερα από τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ που έσπευσαν πριν μερικούς μήνες να εκλέξουν αρχηγό, ενεργοποιώντας τους οργανωτικά, στην προσπάθεια επανασύστασης των τοπικών οργανώσεων του. Το αν το αυξημένο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για τον συγκεκριμένο χώρο συνεχίζεται ή όχι θα φανεί και απ αυτές οι διαδικασίες, δεδομένου ότι πέρα από την αναμενόμενη επιστροφή στον τίτλο του κόμματος του ΠΑΣΟΚ και του ήλιου, με ό,τι αυτά σηματοδοτούν, το ζητούμενο είναι να επιστρέψει στο επίκεντρο, παρεμβαίνοντας στις εξελίξεις και έχοντας λόγο για αυτές. 

Και απ ότι φαίνεται οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, λόγω και της απλής αναλογικής που θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, αλλά και του νέου τριτοκομματικού τοπίου που διαμορφώνεται, μετά τις αυξητικές τάσεις που παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον δημοσκοπικά, θα έχουν πολλούς αστάθμητους παράγοντες που θα χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης. Το διακύβευμα, όπως άλλωστε έχει αναδειχθεί και από τον πρωθυπουργό, και δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι θα είναι κυρίαρχο στο δημόσιο λόγο και στην κύρια αντιπαράθεση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, θα είναι η πολιτική σταθερότητα της χώρας, μέσα σε ένα κόσμο διεθνούς αστάθειας και αβεβαιότητας. Όσο και να θέλουν κάποιοι να αποφύγουν να πάρουν θέση επί αυτού, η πραγματικότητα η ίδια και τα γεγονότα θα υποχρεώσουν όλους να πάρουν θέση, γιατί πέρα από την επιλογή των βουλευτών, που οι εκλογείς σε κάθε περιφέρεια ψηφίζουν για να τους εκπροσωπήσουν στη Βουλή, ο κόσμος προσέρχεται στην κάλπη για να εκλέξει κυβέρνηση πρωτίστως. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι με αυτό το κριτήριο ψηφίζει μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων, που δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεται πολιτικά και με το εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα. Και ειδικά σε περιόδους αστάθειας, όπου το δίλημμα πολιτική σταθερότητα ή ακυβερνησία είναι ισχυρό, το κριτήριο της κυβερνητικής πρότασης είναι η κυρίαρχη επιλογή σε ένα κρίσιμο μέρος του εκλογικού σώματος που ...βγάζει κυβερνήσεις. Γι αυτό και δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι λόγω της «αβεβαιότητας» που δημιουργεί το ενδεχόμενο να μη προκύψει αυτοδυναμία ενός κόμματος, λόγω της απλής αναλογικής, αλλά ακόμη και μετά τις δεύτερες, τις επαναληπτικές εκλογές, το θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας, περισσότερων του ενός κομμάτων, φαίνεται να τίθεται με ένταση από τώρα, και να «υποχρεώνει» όλους να πάρουν θέση, όσο και να θέλουν να το αποφύγουν. Και το «χαρτί» της κυβερνησιμότητας και της συνεργασίας θα «παίξει» όπως και να έχει το επόμενο διάστημα, μαζί με τα άλλα μείζονα ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο, όπως αυτό της ακρίβειας και του ενεργειακού κόστους. 

Μάλιστα το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της συγκυρίας και την βαρύτητα που έχει στις επιλογές μιας κρίσιμης μάζας του εκλογικού σώματος η πολιτική σταθερότητα, έκανε ένα βήμα παραπάνω, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι αυτοσκοπός η αυτοδυναμία -που είναι ο κεντρικός εκλογικός στόχος του κυβερνώντος κόμματος- αλλά προκειμένου να μην υπάρξει ακυβερνησία «παίζει» και το ενδεχόμενο συνεργασίας περισσότερων του ενός κομμάτων, αλλάζοντας το αφήγημα του και συγχρόνως «στριμώχνοντας» και τις άλλες δυνάμεις να ...εκτεθούν στο εκλογικό σώμα. «Παίζει» λοιπόν το ...χαρτί της συνεργασίας από θέση ισχύος, είτε για να διεκδικήσει αποτελεσματικότερα την πολυπόθητη αυτοδυναμία, είτε σε περίπτωση που το εγχείρημα αυτό «βαλτώσει» στην κάλπη, να έχει τον κύριο λόγο σε μια πιθανή κυβερνητική συνεργασία, αν επιβεβαιωθεί και από τις κάλπες ότι θα είναι το πρώτο κόμμα. Από την πρώτη στιγμή που τέθηκε στη δημόσια συζήτηση το θέμα των συνεργασιών, όλοι ή σχεδόν όλοι έστεψαν το «βλέμμα» τους στο ΠΑΣΟΚ, γιατί κακά τα ψέματα αυτό είναι η «πολύφερνη νύφη», με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, στην περίπτωση που οι κάλπες δεν αναδείξουν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και μπορεί σήμερα ο νέος πρόεδρος του Ν. Ανδρουλάκης, θέλοντας να πάρει αποστάσεις, να «περιχαρακώσει» το χώρο του, και να δηλώσει την «αυτόνομη» παρουσία του, να δηλώνει ότι το κόμμα του δεν θα συνηγορήσει για να βγει πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας, αλλά αύριο αν τα γεγονότα, ειδικά μετά από μια εκλογική αναμέτρηση, επιβάλλουν άλλες προσεγγίσεις, όλα είναι ανοιχτά και στο ...τραπέζι. Γιατί μπορεί η ύπαρξη αυτοδυναμίας να «βολεύει» πέρα από το κυβερνόν κόμμα που θα την κατακτήσει και άλλους που δεν θα μπουν σε δύσκολα διλήμματα, αλλά αν δεν προκύψει η κυβερνητική συνεργασία είναι επιβεβλημένη, ως η μόνη λογική εξέλιξη των πραγμάτων. Έχει λοιπόν πολύ μεγάλη σημασία ποια θα είναι η εκλογική δύναμη ενός εκάστου από τους συμμετέχοντες σε μια τέτοια συνεργασία, για να μπορεί να επιβάλλει θέσεις και να μη λειτουργήσει ως μια συμπληρωματική δύναμη, μόνο και μόνο για την αριθμητική κυβερνητική πλειοψηφία. Και επειδή, με βάση τα πιο πιθανά σενάρια, κυβερνητική πλειοψηφία χωρίς το πρώτο κόμμα δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί, καλό είναι όσοι πράγματι θέλουν να κερδίσουν εκείνο το ακροατήριο που ...ψάχνεται και μετακινείται προς τη μια και την άλλη κατεύθυνση ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, να απευθυνθούν με θέσεις ευθύνης και όχι με αφορισμούς παλιάς κοπής. Τα αντι-σύνδρομα μπορεί να λειτουργούν, ως ένα βαθμό, κυρίως στις μεγαλύτερες ηλικίες , αλλά δεν λένε τίποτα στη νέα γενιά που αναζητά λύσεις για τη ζωή της και διεξόδους ανάπτυξης. Και αυτά οφείλουν να το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη όσοι πράγματι θέλουν να βάλουν τη «σφραγίδα» τους και να συμβάλλουν στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η υπεύθυνη στάση θα εκτιμηθεί από την κοινωνία που αγωνιά μέσα στις αβεβαιότητες της, να έχει από κάπου να... κρατηθεί για να πάει παραπέρα. Και όσοι λειτουργήσουν ως δυνάμεις σταθερότητας και ευθύνης θα τύχουν και της ανάλογης επιβράβευσης από τις κάλπες, όποτε και αν στηθούν!