Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία και πλέον σε αυτήν την εκτίμηση συνηγορούν όλοι, πέρα από τους αντιπολιτεύμενους που έχουν κάθε λόγο να ενισχύουν αυτήν την άποψη και οι «συμπολιτευόμενοι», ότι αν και η πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση είχε μηνύματα προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις, είναι σαφές ότι αυτό που καταγράφτηκε πιο έντονα και κυριάρχησε είναι το μήνυμα που έστειλαν οι πολίτες, είτε μέσω της συμμετοχής τους και των συγκεκριμένων επιλογών, είτε μέσω της αποχής τους, προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κατά κοινή παραδοχή το μήνυμα προς τους κυβερνώντες ήταν και ξεκάθαρο και ηχηρό και δεν επιδέχεται καμιάς παρερμηνείας. Ηταν δε τόσο αναπάντεχο, όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που εξέπληξε τους πάντες και τον ίδιο, που δεν περίμενε τέτοια πτώση ποσοστών, γι αυτό και είχε σπεύσει να κατεβάσει από μόνος του τον πήχη, από το 41% των εθνικών στο 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών, προφανώς γιατί και από τις δημοσκοπήσεις που είχε υπόψη του «εισέπραττε» μεν την πτώση που καταγραφόταν, αλλά δεν ...φανταζόταν σε καμιά περίπτωση ότι το τελικό ποσοστό δεν θα είχε μπροστά το «3»! Προφανώς εκτιμούσαν εκεί στο Μαξίμου ότι ποσοστό πέριξ εκείνου των προηγούμενων ευρωεκλογών, το είχαν στο ...τσεπάκι τους, γι αυτό και το πρόβαλλαν σε κάθε προεκλογική συζήτηση τα κυβερνητικά στελέχη ως μέτρο σύγκρισης και γι αυτό και ο αιφνιδιασμός από την ευρωκάλπη ήταν απόλυτος, όπως και η απότομη προσγείωση, για πρώτη φορά μετά από συνεχείς επιτυχίες εδώ και πέντε χρόνια, αρχής γενομένης από τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2019, που αποτέλεσαν προάγγελο για τις συνεχείς επιτυχίες της ΝΔ υπό τον Κ. Μητσοτάκη, στις βουλευτικές που ακολούθησαν και σε όλες τις άλλες μέχρι και τον προηγούμενο χρόνο με τις διπλές εθνικές και τις αυτοδιοικητικές. Είναι φανερό, εκ του αποτελέσματος και της εν γένει ...συμπεριφοράς του εκλογικού σώματος, ότι όσοι βρέθηκαν πίσω από τα παραβάν στα εκλογικά τμήματα, αλλά κυρίως αυτοί που αποφάσισαν να απέχουν- και ήταν πάρα πολλοί, σχεδόν οι μισοί από αυτούς που ψήφισαν το κυβερνών κόμμα πριν ένα χρόνο- είχαν θυμό και ενόχληση για όσα (δεν) έγιναν τον τελευταίο χρόνο, από την ανάληψη των καθηκόντων της κυβέρνησης στα πλαίσια της νέας τετραετίας, και το περίεργο αυτό μείγμα «λογικής και θυμικού» διαμόρφωσε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, που όπως και να το δει κανείς είναι το ηχηρότερο και διαυγέστερο μήνυμα της κοινωνίας προς τους κυβερνώντες, αλλά και προς άλλες πολιτικές δυνάμεις που δεν έμειναν στο «απυρόβλητο», αφού δεν «έτυχαν» της προτίμησης εκείνων που ήθελαν να «τιμωρήσουν» την κυβέρνηση. Και αυτό κάτι προφανώς θέλει να πει, που θα πρέπει να «αποκρυπτογραφήσουν» επαρκώς, τόσο οι κυβερνώντες, όσο και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, χωρίς εξωραϊσμούς και περί «διαγραμμάτων» αναλύσεις που ...θολώνουν την σαφή ετυμηγορία των πολιτών! Κακά τα ψέματα, το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μπορεί να μην προκάλεσε συνολική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι γεγονός ότι άνοιξε τον «ασκό του Αιόλου» για ανακατατάξεις και διεργασίες που φαίνεται να ξεπερνούν τα μέχρι τώρα όρια και δεδομένα και ως εκ τούτου προοιωνίζουν εξελίξεις που δεν είναι προς το παρόν απολύτως προβλέψιμες.  

Αυτό που προκύπτει εκ του αποτελέσματος της ευρωκάλπης είναι ότι κανείς δεν έχει «λευκή επιταγή» από τους πολίτες, για να πορεύεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα, επικαλούμενος και παρερμηνεύοντας την ετυμηγορία των πολιτών, θεωρώντας ότι τα λάθη οι αστοχίες και η αναποτελεσματικότητα στη διαχείριση των προβλημάτων δεν θα έχουν το τίμημά τους. Οι πολίτες έχοντας υπόψη τους τα σαφή «δείγματα γραφής» της πρώτης κυβερνητικής θητείας της ΝΔ υπό τον Κ. Μητσοτάκη - και μετά τα όσα προηγήθηκαν με την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- σε μια σειρά μείζονος σημασίας προκλήσεις (μεταναστευτικό, την κρίση στον Εβρο, πανδημία, ενεργειακή κρίση κ. α.), τα οποία διαχειρίστηκε και αντιμετώπισε με επιτυχία κατά γενική παραδοχή, κάνοντας και τα πρώτα βήματα για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις με πιο ενδεικτική αυτή του ψηφιακού κράτους, έσπευσαν να την επιβραβεύσουν, δίνοντάς την το υψηλότατο ποσοστό του 41% στις πρόσφατες διπλές μάλιστα εθνικές εκλογές , πριν ένα χρόνο, προκειμένου να της δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία για να συνεχίσει το έργο της. Στη δεύτερη όμως θητεία της, που ήδη συμπληρώνεται ο πρώτος χρόνος της, δεν τα έχει πάει καλά. Ξεκίνησε με διστακτικότητα, έβγαλε αλαζονεία , είχε λάθη και αστοχίες και κυρίως αναποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που προέκυψαν, είτε με τις καταστροφές από τα ακραία καιρικά φαινόμενα, είτε άλλα της καθημερινότητας, με κυρίαρχο αυτό της ακρίβειας που έχει πλήξει όλα σχεδόν τα νοικοκυριά που τα φέρνουν δύσκολα. Μπορεί η κυβέρνηση να προσπάθησε και να πήρε μέτρα, όπως ισχυρίζεται, αλλά αυτά, εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκαν ανεπαρκή και αυτό οι πολίτες το χρεώνουν στην κυβέρνηση, χωρίς περαιτέρω συζήτηση, γι αυτό και το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα. Το «ευτύχημα» για την κυβέρνηση, αν μπορεί να το πει κανείς έτσι, είναι ότι οι πολίτες δεν είδαν και δεν άκουσαν κάποια άλλη πειστική εναλλακτική πρόταση σε όλα αυτά, που να τους... συγκινεί για να στραφούν σε αυτή. Κάποιοι από «τιμωρητική» διάθεση προς τους κυβερνώντες, γι αυτά που (δεν) έκαναν και άλλοι για να στείλουν μήνυμα δυσαρέσκειας, προτίμησαν ανάλογα με την πολιτική τους ...οπτική κόμματα δεξιά και αριστερά του πολιτικού φάσματος, ενώ ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος, που πριν ένα χρόνο ψήφισε, σε τούτες τις εκλογές προτίμησε την αποχή, ενδεχομένως όχι μόνο από αδιαφορία για τις ευρωεκλογές, αλλά και ως έμμεση διαμαρτυρία από επιλογή. Είναι σαφές ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών, σχεδόν οι μισοί, που υπερψήφισαν πριν από έναν μόλις χρόνο την κυβερνητική πρόταση του Κυρ. Μητσοτάκη, σε αντιδιαστολή με την «θολούρα» που εξέπεμπε ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης η αντιπολίτευση, ένιωσαν ενοχλημένοι και κυρίως «θυμωμένοι» για όσα εκτυλίχθηκαν τον τελευταίο χρόνο και βρήκαν την ευκαιρία μαζικά να στείλουν ένα «διαυγές» μήνυμα, που δεν θα επιδέχεται καμιάς παρερμηνείας και μάλιστα προς πολλούς αποδέκτες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι μεν παροικούντες την κυβερνητική Ιερουσαλήμ, ενώ ελάμβαναν τα σχετικά μηνύματα της κοινωνίας σχεδόν αδιαφορούσαν, επενδύοντας στην ανυπαρξία εναλλακτικής πρότασης και υπερεκτιμώντας αυτάρεσκα το 41% των εθνικών εκλογών, οι δε αντιπολιτευόμενοι διαγκωνίζονταν ποιος θα πάρει τη δεύτερη θέση και ποιος θα επικρατήσει στον «μικρόκοσμο» των κομμάτων τους, ενώ άλλες ήταν οι προτεραιότητες και τα «θέλω» της κοινωνίας. Γι αυτό και όλοι αυτοί έχασαν και πέρασαν κάτω από τον πήχη που οι ίδιοι είχαν βάλει. 

Το εντυπωσιακό ωστόσο είναι ότι αν και ο μεγάλος «ηττημένος» των ευρωεκλογών ήταν το κυβερνών κόμμα, κατά κοινή παραδοχή, ακόμη και των ίδιων των κυβερνητικών στελεχών, γι αυτό και η επίσπευση του ανασχηματισμού ως μια κίνηση από μέρους του πρωθυπουργού ότι έλαβε το μήνυμα, οι αναταράξεις που προκάλεσε το εκλογικό αποτέλεσμα φαίνεται να κλόνισαν συθέμελα περισσότερο την «αντιπέρα όχθη», τα κόμματα της κεντροαριστεράς. Αυτά που διαδραματίζονται στον ευρύτερο αυτό χώρο μετά τις ευρωεκλογές είναι πρωτόγνωρα σε ένταση και με απρόβλεπτες εξελίξεις, ενώ η αμφισβήτηση ηγεσιών και προσώπων κυριαρχεί στην αντιπαράθεση που μόλις άρχισε και κανείς δεν γνωρίζει πώς θα καταλήξει! Στο ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει σε μετωπική αναμέτρηση όποιον τον αμφισβητεί, ακόμη και τον Τσίπρα που μέσω του Ινστιτούτου που ίδρυσε επιχειρεί να επιστρέψει στο προσκήνιο των πολιτικών διεργασιών, δείχνοντας από την πρώτη στιγμή τις προθέσεις του με την αποπομπή στελεχών που τον αντιπολιτεύονται, έχοντας ωστόσο για πρώτη φορά να διαχειριστεί ένα εκλογικό αποτέλεσμα πολύ κατώτερο των προσδοκιών του. Στο δε ΠΑΣΟΚ η αμφισβήτηση Ανδρουλάκη, όχι μόνο από την εσωκομματική αντιπολίτευση αλλά και από κορυφαία στελέχη του χώρου ακόμη και από στελέχη που συμπορεύτηκαν μέχρι πρότινος μαζί του, είναι δεδομένη και έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις που πολύ δύσκολα μπορεί να παρακαμφθούν. Είναι πολλοί πλέον που θέτουν ζήτημα ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, θεωρώντας ότι με τον Ανδρουλάκη στην ηγεσία του δεν ...πάνε πουθενά. Ενώ παράλληλα με τις διεργασίες στα δυο αυτά κόμματα, έχει ανοίξει και συζήτηση για την κοινή δράση του χώρου της κεντροαριστεράς, ακόμη και για ενιαία έκφραση εν όψει των επόμενων εθνικών εκλογών με στόχο να παρουσίαση εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης εξουσίας που να κοντράρει στα σοβαρά πλέον τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ. Με αυτά και με εκείνα το βέβαιο είναι ότι μετά το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών παρατηρείται μια έντονη κινητικότητα, που φαίνεται να ανακατεύει εντελώς την ...τράπουλα στο υπό διαμόρφωση πολιτικό σκηνικό. Η εικόνα του σκηνικού με ένα κυβερνητικό κόμμα να κυριαρχεί στο πολιτικό τοπίο και πέραν αυτού μια πολυκερματισμένη αντιπολίτευση, που μόνο αντιπολίτευση δεν έκανε, καταστροφολογώντας και μηδενίζοντας ότι γινόταν στη χώρα, χωρίς σοβαρό και με επιχειρήματα αντίλογο, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει, ασκώντας το θεσμικό της ρόλο, η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση ήρθε να το κάνει σαφές η κοινωνία με την ετυμηγορία της και με το ηχηρό μήνυμα της προς κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ότι πρέπει να ...ψαχτούν και να κάνουν τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας. Και η αλήθεια είναι ότι οι «σεισμικές» δονήσεις που προκάλεσε η ευρωκάλπη ταρακούνησε τους πάντες και κυρίως αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που δεν αρκούνται και δεν ικανοποιούνται από ένα καλό αποτέλεσμα (όπως για παράδειγμα το ΚΚΕ και ο Βελόπουλος) , αλλά φιλοδοξούν να έχουν ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας και ενεργό συμμετοχή στη διακυβέρνησή της. Οι μεν του κυβερνώντος κόμματος να αναστοχαστούν για λάθη, αστοχίες και συμπεριφορές που «πλήγωσαν», για να μπορούν να κερδίσουν ξανά την εμπιστοσύνη του κόσμου , που σε ένα μεγάλο κομμάτι του γύρισε την ...πλάτη, και οι δε της αντιπέρας όχθης, της κεντροαριστεράς που προσδιορίζεται, επιτέλους να πάψουν να ασχολούνται με την εσωστρέφεια τους και τα ελλάσσονα, αλλά να συγκροτήσουν μια εναλλακτική πρόταση εξουσίας, να καλύψουν δηλαδή το εμφανέστατο κενό του υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό, στοχεύοντας με αξιώσεις να διεκδικήσουν από τη ΝΔ και τον Μητσοτάκη την διακυβέρνηση της χώρας. Από τις διεργασίες εκατέρωθεν του πολιτικού σκηνικού και τις εξελίξεις σε βάθος χρόνου θα φανεί αν το ηχηρό μήνυμα της ευρωκάλπης πράγματι ελήφθη και από ποιους. Ιδωμεν!