Άλλη μια ερώτηση στη Βουλή κατέθεσε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Σπύρος Γαληνός, με την οποία ζητά αύξηση του προσωπικού που θα απασχοληθεί στη δακοκτονία. Θυμίζει δε, πως μόλις στις 18 του περασμένου Απριλίου ο κ. Κουτσούκος, σε απάντηση σχετικής ερώτησής του, είχε διαβεβαιώσει ότι «το Υπουργείο έχει προβεί σε όλες τις ενέργειες για την έγκριση πρόσληψης εποχικού προσωπικού και οι προσλήψεις θα γίνουν κανονικά και χωρίς πρόβλημα».

Η Υπουργική Απόφαση που οδηγεί σε μείωση του προσωπικού της δακοκτονίας κατά 50% αποτελεί έκπληξη για τον κ. Γαληνό, που θεωρεί ότι το Υπουργείο εμπαίζει τους ελαιοπαραγωγούς της Λέσβου.

«Η βάση…»
«Η ελιά και το λάδι αποτελούν τη βάση της οικονομίας μας. Όλο το νησί είναι ανάστατο με αυτό τον εμπαιγμό. Οι αλλεπάλληλες περικοπές του προσωπικού τινάζουν το πρόγραμμα δακοκτονίας “στον αέρα” και αποτελούν ακραία πράξη υπονόμευσης της ελαιοπαραγωγής και κατά συνέπεια της οικονομίας της Λέσβου. Οι δαπάνες για τη δακοκτονία είναι μια απαραίτητη, μια παραγωγική επένδυση, που ούτε πρέπει ούτε μπορεί να περικοπεί. Μειώνοντας τις δαπάνες για τη δακοκτονία, προσφέρετε κάκιστες υπηρεσίες στην Ελληνική Οικονομία, καθώς της στερείτε τα πολύτιμα έσοδα από την ελιά και το λάδι», υπογραμμίζει ο κ. Γαληνός.


ΕΠΩΝΥΜΩΣ

Δακοκτονία: Όταν πριονίζεις το κλαδί που σε κρατάει

Δυστυχώς, και αυτήν τη χρονιά οι δυσοίωνες προβλέψεις μας για την τύχη του προγράμματος της δακοκτονίας επιβεβαιώθηκαν. Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης εδώ και μια δεκαετία περίπου κάνει ό,τι μπορεί για να μειώσει τις δαπάνες για το πρόγραμμα. Γεωπόνοι που δούλευαν τη δεκαετία τού 1990 στη δακοκτονία αναφέρουν ότι οι ψεκασμοί ξεκινούσαν στις αρχές του Ιουνίου. Την τελευταία πενταετία ξεκινούν στις αρχές του Ιουλίου. Η τακτική αυτή οδηγεί ευθέως σε υποβάθμιση της ποιότητας του ελαιολάδου που παράγεται στη Λέσβο. Ακόμη κι αν αυτή δεν αποτυπώνεται στα στοιχεία που συγκεντρώνει η Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης από τα ελαιοτριβεία, η υποβάθμιση είναι δεδομένη. Απλά οι ελαιοπαραγωγοί δε μαζεύουν τις ελιές που έχουν πέσει στο έδαφος, διότι είναι ασύμφορο.
Η κεντρική ευθύνη για την απαξίωση της δακοκτονίας ανήκει στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Ή, αν θέλετε, συνολικά στην κυβέρνηση, αφού εμπλέκονται κι άλλα υπουργεία (Οικονομικών και Εσωτερικών).
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κι οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες έχουν μεγάλες ευθύνες, καθώς αντιμετωπίζουν τη δακοκτονία σαν πηγή ρουσφετιού (η ηγεσία της Περιφέρειας θα κριθεί φέτος για πρώτη φορά στη διαχείριση του ζητήματος αυτού). Το αποτέλεσμα είναι ελάχιστη δουλειά και μηδαμινά αποτελέσματα.

Οι παλαιότεροι θυμούνται πως δεν πραγματοποιούνταν κάθε χρόνο ψεκασμοί κατά του δάκου, μια και αυτό προβλέπεται στις περιπτώσεις που υπάρχει πολύ μικρή παραγωγή. Έτσι αποφευγόταν το πότισμα του νησιού με τόνους χημικών εντομοκτόνων.
Το 1998 το Νομαρχιακό Συμβούλιο Λέσβου, σε μια ιστορική απόφαση, εκτίμησε ότι θα έβρεχε και θα είχαμε σημαντική παραγωγή, κατά συνέπεια ήταν απαραίτητη και η δακοκτονία. Από τότε καταπολέμηση του δάκου πραγματοποιείται κάθε χρόνο, ανελλιπώς.
Στα πενιχρά αποτελέσματα της δακοκτονίας συνέβαλλαν και οι καιρικές συνθήκες ορισμένων ετών (π.χ. σχετικά υψηλή υγρασία), αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι κάθε φορά που οι τοπικές αρχές είναι του ίδιου κόμματος με την κυβέρνηση, ξεχνούν τι σημαίνει άσκηση πίεσης προς κυβέρνηση. Ούτε λόγος να γίνεται για κριτική. Μια - δυο επιστολές στον εκάστοτε υπουργό, ένα - δύο τηλέφωνα έτσι για «τα μάτια του κόσμου».
Όμως, η δακοκτονία έχει και μια άλλη διάσταση, είναι η παραγωγική. Αποτελεσματική καταπολέμηση του δάκου σημαίνει μεγαλύτερη και καλύτερη παραγωγή ελαιολάδου, μεγαλύτερο εισόδημα για τους παραγωγούς και μεγαλύτερο τζίρο για την οικονομία της Λέσβου. Κατά συνέπεια, περισσότεροι φόροι για το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και περισσότερα έσοδα για το πρόγραμμα της δακοκτονίας του επόμενου έτους.

Η καταπολέμηση του δάκου είναι παραγωγική επένδυση κι όχι σπατάλη χρημάτων για να περικόπτεται. Αν πραγματικά η ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης θέλει να περιορίσει τις αλόγιστες δαπάνες, ας κόψει τα επιδόματα που λαμβάνουν οι μόνιμοι υπάλληλοι για την εφαρμογή του προγράμματος όταν απασχολούνται εντός του ωραρίου τους και εντός του γραφείου τους. Αλλά για να το κάνεις αυτό, απαιτούνται κότσια.
Επίσης κότσια απαιτούνται για να σπάσεις αυγά και να εξασφαλίσεις έγκαιρα τις πιστώσεις που απαιτούνται για το πρόγραμμα, για να δόσεις μεγαλύτερες αμοιβές σε δακοκτόνους, αρχιεργάτες και γεωπόνους που δουλεύουν στην ύπαιθρο, για να εφαρμόσεις νέους τρόπους ελέγχου των συνεργείων που μειώνουν το προσωπικό που θα έχει εποπτικό ρόλο.
Τέλος, πρέπει να μας πει κάποιος από τους πολυάριθμους επιστημονικούς συμβούλους του Υπουργείου γιατί παράλληλα με τη δακοκτονία δε λαμβάνονται και μέτρα για την αντιμετώπιση άλλων εχθρών της ελιάς, όπως είναι το κυκλοκόνιο και ο πυρηνοτρίτης.
Χρόνια τώρα έχουμε αυτή την απορία, αλλά απάντηση δεν έχουμε πάρει.

Νίκος Μανάβης