Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η Λέσβος έγινε γνωστή στη διεθνή κοινή γνώμη όχι τόσο για τις ομορφιές της, αλλά για την ντροπή της Παγανής, το Κέντρο Υποδοχής Μεταναστών, γεγονός που πέρα από την ουσία της ανθρωπιστικής του πλευράς, προκάλεσε τεράστια δυσφήμιση στο νησί και στους κατοίκους του. Αποκορύφωμα όλης αυτής της ιστορίας ήταν η καλοκαιρινή συνάντηση ακτιβιστών απ’ όλο τον κόσμο για πολλές μέρες στη Μυτιλήνη, που συγκεντρώθηκαν διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες κράτησης στην Παγανή.
Το κέντρο της Παγανής έκλεισε και μεταξύ των προτεραιοτήτων της νέας κυβέρνησης ήταν η δρομολόγηση και δημιουργία ενός νέου κέντρου υποδοχής, σε χώρο που παραχώρησε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην περιοχή της Ουτζάς, ανταποκρινόμενη σε σχετικό αίτημα φορέων του νησιού.
Όμως, η δημιουργία κέντρου υποδοχής μεταναστών εκ των πραγμάτων και λόγω της ιστορίας που κουβαλά, δεν είναι υπόθεση εύκολα αποδεκτή, κυρίως απ’ όσους επηρεάζονται από την παρουσία ενός τέτοιου κέντρου.
Λογικό είναι, απ’ τη στιγμή που η δημιουργία ενός τέτοιου κέντρου είναι επιβεβλημένη, να επιδιωχθεί αυτό να προκαλεί τη μικρότερη όχληση στον κοινωνικό ιστό, γεγονός που δεν πρέπει να υποτιμηθεί απ’ όσους εμπλέκονται στην υπόθεση αυτή, γιατί τυχόν αντιδράσεις και αντιπαραθέσεις κάθε άλλο παρά υπηρετούν το στόχο της υποδοχής των ανθρώπων αυτών που κάτω από άσχημες συνθήκες καταφθάνουν στη χώρα μας. Αν στόχος και επιδίωξη είναι η άμβλυνση ξενοφοβικών συνδρόμων, επιβάλλεται να αναζητηθεί η καλύτερη δυνατή λύση, χωρίς εμμονές και τετελεσμένα.
Εν προκειμένω, λοιπόν, και ανεξαρτήτως του τι προβλέπει για τις χρήσεις γης το Γ.Π.Σ. για την περιοχή της Ουτζάς, το ζητούμενο είναι αν η συγκεκριμένη περιοχή ενδείκνυται για τη δημιουργία κέντρου υποδοχής μεταναστών και προσφύγων, πρότυπου, ανοικτού, ή όπως αλλιώς σχεδιάζεται να είναι!
Και αυτό γιατί στην εν λόγω περιοχή, και σε μικρή απόσταση απ’ την οικοπεδική έκταση που προορίζεται να γίνει το κέντρο, ήδη έχει δρομολογηθεί η ανέγερση του νέου διοικητηρίου που προωθεί η νομαρχία, ενώ στην ευρύτερη περιοχή, στου Καλαμάρη, ο δήμος Μυτιλήνης σχεδιάζει το νέο του δημαρχείο.
Επιπλέον, στην περιοχή ήδη λειτουργούν μια σειρά εμπορικών και βιοτεχνικών επιχειρήσεων, οι οποίες σήμερα αντιδρούν στην προοπτική γειτνίασης μ’ ένα τέτοιο κέντρο, κάτι που δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορους όσους σχεδιάζουν τη δημιουργία του.
Αν, λοιπόν, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και οι άλλοι εμπλεκόμενοι φορείς επιθυμούν τη δημιουργία κέντρου υποδοχής στη Μυτιλήνη, θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη όλες τις πτυχές αυτής της υπόθεσης και να μην περιοριστούν μόνο στο γεγονός της ύπαρξης της συγκεκριμένης οικοπεδικής έκτασης, αλλά να αναζητηθούν κι άλλες λύσεις, χωρίς κωλύματα.
Διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος από την «ντροπή» της Παγανής να πάμε στο αδιέξοδο της Ουτζάς και αυτό θα πρέπει να είναι απευκταίο.
Αν στόχος είναι να γίνει το Κέντρο, θα πρέπει πέρα απ’ την οικοπεδική έκταση να αναζητηθεί και η μέγιστη δυνατή συναίνεση που δε θα διαχωρίζει την κοινωνία σε λιγότερο ή περισσότερο ευαίσθητους με τους πρόσφυγες... ανοίγοντας μια διελκυστίνδα που διχάζει την κοινή γνώμη και δαιμονοποιεί την παρουσία των προσφύγων.
Πριν το θέμα διογκωθεί και πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος συνεννόησης μεταξύ του υπουργείου, των τοπικών φορέων και των όποιων άλλων ενδιαφερομένων.