Από τα βασικότερα στοιχεία της ζωής είναι το νερό, που σήμερα κινδυνεύει να ελαττωθεί και να καταστραφεί! Είτε ως επιφανειακό είτε ως υπόγειο, είτε ως θαλάσσιο νερό, ο κίνδυνος αυτός προέρχεται από τις αλόγιστες δραστηριότητες του ανθρώπου. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, χρειάζεται ευαισθησία και κυρίως παιδεία των πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος γενικότερα.
Τα νερά στο φυσικό περιβάλλον έχουν άμεση σχέση με τη ζωή όλων των οργανισμών και ασφαλώς με τη ζωή και τη δημόσια υγεία των πολιτών, άρα χρειάζεται ενημέρωση, προγραμματισμός για την προστασία αυτού του πολύτιμου αγαθού, διότι όταν μολυνθεί, μεταδίδεται ένας μεγάλος αριθμός μεταδοτικών λοιμωδών νοσημάτων.
Ο άνθρωπος μολύνεται είτε από το νερό που πίνει (νερό πηγών, δικτύου ή εμφιαλωμένο νερό - όταν δε γίνεται σωστή χλωρίωση ή τα εμφιαλωμένα νερά δεν αποθηκεύονται σωστά), είτε από το νερό των θαλασσών, καθώς και από μολυσμένο νερό που πιθανόν να χρησιμοποιεί για καθημερινή προσωπική χρήση (παγάκια, διάφορα ποτά, πλύσιμο, λουτρά).
Τέλος, ο άνθρωπος μπορεί ακόμη να μολυνθεί από διαφόρους οργανισμούς που τρώει οι οποίοι ζουν στο γλυκό ή στο θαλασσινό νερό, όταν βέβαια το νερό αυτό είναι μολυσμένο από μικροοργανισμούς ή από ουσίες ή μέταλλα (ψάρια, όστρακα, μαλάκια, φύκια).

Τα νοσήματα που προκαλούνται από τα μικρόβια που μεταφέρονται και ζουν στο νερό είναι γαστρεντερίτιδες, ηπατίτιδες, επιμολύνσεις τραυμάτων, δερματικές αλλοιώσεις, ουρολοιμώξεις, ωτίτιδες, επιπεφυκίτιδες, κολπίτιδες, αναπνευστικές και γενικευμένες λοιμώξεις.
Έχει αποδεδειχθεί ότι τα μικρόβια αυτά που βρίσκουμε στο νερό, ζουν στον εντερικό σωλήνα του ανθρώπου και των ζώων. Επομένως η ανεύρεση αυτών των μικροβίων σε θαλάσσιο ή πόσιμο νερό σημαίνει τη ρύπανση και κυρίως τη μόλυνση της θαλάσσιας περιοχής και της πηγής ή του φρεατίου, το νερό των όποιων χρησιμοποιείται για πόσιμο, από λύματα ανθρώπινης ή ζωικής προελεύσεως, ενώ παθογόνα μικρόβια πάντοτε υπάρχουν εκεί που συνήθως εκβάλλουν κυρίως αγωγοί λυμάτων ή υπάρχουν εκβολές ρυακιών και ποταμών.
Όταν λέμε ρύπανση εννοούμε κάθε μεταβολή των χαρακτηριστικών στοιχείων του περιβάλλοντος και αφορά τον αέρα, τη θάλασσα, το έδαφος. Έχει ευρύτερη έννοια από τη μίανση (που είναι η μεταφορά λοιμογόνου παράγοντα σε στοιχεία του αψύχου περιβάλλοντος) και τη μόλυνση (που είναι η εγκατάσταση και η ανάπτυξη ή ο πολλαπλασιασμός ενός λοιμογόνου παράγοντα στο σώμα του ανθρώπου ή των ζωών), διότι η ρύπανση εκτός από λοιμογόνους παράγοντες περιέχει και άλλους βλαπτικούς, βιολογικής, φυσικής ή χημικής ή ραδιενεργούς προελεύσεως.

Τα νερά της θάλασσας μπορεί επίσης να μολυνθούν από μικροοργανισμούς της ατμόσφαιρας όταν πνέουν δυνατοί άνεμοι ή από το νερό της βροχής με το οποίο παρασύρονται μικροοργανισμοί από την ατμόσφαιρα. Επίσης η θάλασσα ρυπαίνεται από άλλες ανθρωπογενείς δραστηριότητες που παράγουν απόβλητα που περιέχουν φυτοφάρμακα, πίσσα, πετρελαιοειδείς ουσίες, βιομηχανικά και ραδιενεργά απόβλητα, με καταστρεπτικά αποτελέσματα στη θαλάσσια βιοποικιλότητα.
Τέλος, στις παραλίες που υπάρχει συνωστισμός, κάτι που δεν υπάρχει στα νησιά μας, τότε ρυπαρές ουσίες και μικρόβια από τη φυσιολογική χλωρίδα του ανθρώπου (σταφυλόκοκκος) μολύνουν το νερό και όταν αυτό το μικροβιακό φορτίο είναι μεγάλο τότε μπορεί να προκαλέσουν σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις, ουρολοιμώξεις και ρινοφαρυγγίτιδες, ωτίτιδες, αναπνευστικά προβλήματα, κυρίως σε ευπαθή άτομα.
Η μετάδοση των μικροβίων με το νερό είναι ο πιο γρήγορος τρόπος εξάπλωσης πολλών λοιμωδών νοσημάτων και η εμφάνιση επιδημιών από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Επιδημίες από υδατογενή νοσήματα γίνονται και σήμερα στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες. Ο τύφος, η χολέρα, η δυσεντερία, η ηπατίτιδα Α είναι τα πιο γνωστά μεταδοτικά νοσήματα, τα μικρόβια των οποίων μεταφέρονται με το νερό (κυρίως με το πόσιμο) και προκαλούσαν μεγάλες επιδημίες σε ολόκληρο τον πλανήτη με πολλά θύματα.

Η επιστημονική έρευνα και μελέτη έδωσε λύσεις, η καθιέρωση της χλωρίωσης του πόσιμου νερό και των κολυμβητικών δεξαμενών, τα υδραγωγεία και το δίκτυο ύδρευσης είχαν ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση αυτών των λοιμωδών νοσημάτων, κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες, στις οποίες όμως εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να εμφανίζονται κατά καιρούς επιδημίες από μικρόβια. Τα μικρόβια αυτά είναι διάφοροι ιοί και βακτηρίδια (αδενοϊοί, ρετροϊοί, κρυπτοβακτηρίδιο κ.ά., που προκαλούν κυρίως ηπατίτιδες, γαστρεντερικές διαταραχές και γενικευμένες λοιμώξεις.
Από πολλά χρόνια η ιατρική επιστήμη και ο ειδικός κλάδος της υγιεινής με ειδικό εργαστηριακό έλεγχο ελέγχει την ποιότητα του ποσίμου νερού, τόσο από βιοχημικής άποψης αλλά κυρίως για την παρουσία μικροβίων, ώστε να είναι κατάλληλο για την κοινότητα που το χρησιμοποιεί. Επίσης με αυστηρό προγραμματισμό θα πρέπει να εξετάζονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα οι παραλίες καθώς και το θαλάσσιο νερό και το νερό των κολυμβητηρίων που χρησιμοποιούνται από τους πολίτες, ώστε να προσδιορίζεται το επιτρεπόμενο μικροβιακό φορτίο. Ο έλεγχος του πόσιμου καθώς και του θαλασσινού νερού θεωρώ ότι είναι από τις πιο επείγουσες προτεραιότητες κάθε δημοτικής αρχής, γιατί έχει άμεσα σχέση με τη δημόσια υγεία των πολιτών.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω την αναγκαιότητα της προαγωγής της περιβαλλοντολογικής παιδείας των νέων και την προσπάθεια της Πολιτείας για την ευαισθητοποίηση και την υπευθυνότητα των πολιτών για την προστασία όχι μόνο του θαλασσίου περιβάλλοντος, αλλά γενικότερα του περιβάλλοντος, διότι κάθε καταστροφή αυτού είναι πρόβλημα στους ζωντανούς οργανισμούς του πλανήτη γενικότερα, αφού δημιουργούνται βλαπτικοί παράγοντες ώστε να νοσούν οι οργανισμοί από χρόνια συσσωρευτικά νοσήματα.