Στη Σύρο πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 12 Μαρτίου 2011 το Ευρωπαϊκό - Διαμεσογειακό Συνέδριο για το σύμφωνο των νησιών, που οργανώθηκε από την Περιφέρεια Ν. Αιγαίου και το Δίκτυο Αειφόρων Νήσων του Αιγαίου ΔΑΦΝΗ.
Στο συνέδριο έλαβαν μέρος όλοι οι αρμόδιοι φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης των νησιών του Αιγαίου υπό την αιγίδα του Υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας. Στη συνάντηση αυτή βεβαίως παρευρέθηκαν και μίλησαν και οι τοπικοί παράγοντες της Λέσβου, ο δήμαρχος, Δημήτρης Βουνάτσος, με δύο αντιδημάρχους του, η αντιπεριφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Λίτσα Λύκου και ο γενικός γραμματέας του παραπάνω Υπουργείου, κ. Δ. Χαλκιώτης.
Ο Σύλλογος Μυτιληνιών που ζούμε στη Σύρο, πάνω από 40 οικογένειες και άλλες τόσες Χίων, είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με τους συμπατριώτες μας και να τους εκθέσουμε το θέμα που μας καίει και έχει κατατεθεί επανειλημμένως -επιδίδοντας και σχετικά υπομνήματα- και δεν είναι άλλο από την επαναπροσέγγιση του πλοίου «Νήσος Χίος» της γραμμής Πειραιάς - Χίος - Μυτιλήνη και στα νησιά Σύρο - Μύκονο, όπως γινόταν και κατά την περσινή περίοδο με τόση επιτυχία. Και λέμε τόση επιτυχία, γιατί θυμόμαστε πόσοι σύλλογοι, ΚΑΠΗ, μεμονωμένοι τουρίστες από Σύρο - Μύκονο επισκέφθηκαν τη Χίο - Μυτιλήνη και το αντίθετο. Και πόσοι στρατιώτες που υπηρετούν στα νησιά μας και φοιτητές από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου διακινήθηκαν.

Από τη συνάντηση αυτή είναι αλήθεια ότι περιμέναμε τουλάχιστον μια ακτίνα φωτός. Όμως, δεν έγινε τίποτα δυστυχώς, και γυρίσαμε πίσω όπως λένε με άδεια χέρια. Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, ο κ. Δήμαρχος Λέσβου και η κ. Αντιπεριφερειάρχης μάς άκουσαν με κατανόηση και μας υποσχέθηκαν να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για το θέμα αυτό (τουλάχιστον να γίνεται το δρομολόγιο μία με δύο φορές την εβδομάδα). Μα αυτό θέλουμε κι εμείς. Επίσης ο κ. Βουνάτσος μάς έκανε γνωστό ότι στοχεύει του χρόνου το 2012, σε μια κινητοποίηση των απανταχού Μυτιληνιών, ακόμα και στο εξωτερικό, για το λαμπρότερο εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Λέσβου. Εμείς, πάντως, δηλώσαμε ότι θα συμμετάσχουμε στις εκδηλώσεις με όποιον τρόπο καθοριστεί και μακάρι να υπάρχει και ακτοπλοϊκή σύνδεση μέχρι τότε με τη Μυτιλήνη.
Ο κ. Γενικός Γραμματέας, όμως, κράτησε κάποιες αποστάσεις από το θέμα και μας είπε ότι δεν μπορεί να παρέμβει το Υπουργείο, γιατί είναι καθαρά θέμα της πλοιοκτήτριας εταιρείας και η οποία ζημιώθηκε κατά την περσινή σύνδεση με τις Κυκλάδες. Αν είναι δυνατόν να συμβεί αυτό με μία φορά την εβδομάδα που θα περνά το πλοίο από τις Κυκλάδες, όταν είναι γνωστό ότι η Σύρος και κυρίως η Μύκονος θεωρείται το φιλέτο του κυκλαδικού τουρισμού και κουβαλούν κυριολεκτικά «χρυσάφι» τα δυο - τρία «Highspeeds» της ίδιας εταιρείας.

Δηλαδή επιβεβαιώνεται ότι οι πλοιοκτήτες και οι διάφοροι ακτοπλόοι κάνουν ό,τι θέλουν. Καθορίζουν τα δρομολόγια ανάλογα με τα στενά τους συμφέροντα και η Πολιτεία δεν μπορεί να παρέμβει ούτε σε ένα τόσο απλό θέμα κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά και τουριστικής τόνωσης του χειμαζόμενου τουρισμού των νησιών μας Χίου και Μυτιλήνης. Απορούμε πώς θα επέμβει η Πολιτεία στα πιο δύσκολα για να επιβάλει τα μέτρα που λέει, για να βγούμε από την οικονομική κρίση.
Το άλλο θέμα που κυριάρχησε ήταν ότι οι κάτοικοι της Μυτιλήνης και Χίου είναι αντίθετοι και κάθετα αρνητικοί, γιατί το πλοίο με την παράκαμψη αυτή καθυστερεί δυο ώρες (1 και 15΄ λέμε εμείς). Δηλαδή τους Μυτιληνιούς ενδιαφέρει μόνο πώς θα πάνε γρηγορότερα κατά μία ώρα και 15΄ στον Πειραιά και όχι να συνδεθεί το νησί τους, έστω και μια φορά την εβδομάδα, με άλλα πιο τουριστικά νησιά του Αιγαίου. Μήπως όμως μπορούν να γίνουν και τα δύο; Εκείνοι δηλαδή που βιάζονται να πάνε στον Πειραιά κατά μία ώρα και 15΄ γρηγορότερα, ας ταξιδεύουν κάθε Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη - Πέμπτη - Παρασκευή και Σάββατο και ας αφήσουν την Κυριακή (τυχαία η επιλογή της Κυριακής) για εκείνους που θέλουν να πάνε για προσκύνημα στην Τήνο ή για τουριστικούς λόγους στη Σύρο, τη Μύκονο, την Πάρο, τη Σαντορίνη κ.λπ.. Γιατί αυτή η επιμονή να κρατούν τη Μυτιλήνη απομονωμένη (η Σύρος π.χ. είναι συνδεδεμένη με όλα τα νησιά των Κυκλάδων και όλα σχεδόν του Αιγαίου, εκτός Χίου - Μυτιλήνης), εκτός αν τους Χιώτες και τους Μυτιληνιούς δεν τους ενδιαφέρουν τα άλλα νησιά και οι Κυκλάδες.

Τότε, όμως, γιατί περιμένουν ένα χρόνο σαν εκείνους που περίμεναν να μπουν στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, πότε θα γίνει το κέφι τής ΝΕΛ και τότε ορμούν όλοι μαζί Μυτιληνιοί και Χιώτες «πατείς με πατώ σε» και σκαρφαλώνουν ακόμα και στα άλμπουρα του «Μυτιλήνη» για να πάνε να προσκυνήσουν στη Μεγαλόχαρη της Τήνου; Δε θα ήταν καλύτερα να υπάρχει συγκοινωνία με Κυκλάδες μια - δυο φορές την εβδομάδα να πηγαίνουν με την ησυχία τους όποτε θέλουν, και οι Κυκλαδίτες αντίθετα να έρχονται στη Μυτιλήνη για τον Άγιο Ραφαήλ;
Γιατί δεν κατεβαίνει ο κόσμος, οι επιχειρηματίες, οι ξενοδόχοι να απαιτήσουν να συνδεθεί η Μυτιλήνη και με άλλα νησιά; Να ανοίξουν οι ορίζοντες του τουρισμού, να βγούμε από το καβούκι μας, αφού μας δίνεται η ευκαιρία που περνά το πλοίο της γραμμής μέσα από τις Κυκλάδες (πέντε - έξι ώρες ταξίδι);
Αυτά τα ερωτήματα για μας τους Μυτιληνιούς της Σύρου είναι αναπάντητα και διερωτόμαστε ποιοι καθορίζουν τις τύχες αυτών των νησιών.
Απευθυνόμαστε με το δημοσίευμα αυτό στους κρατούντες της Λέσβου και Κυκλάδων, τους πλοιοκτήτες, αλλά κυρίως στον κόσμο της Μυτιλήνης. Να μας καταλάβουν και να μην είναι τόσο αρνητικοί, ότι και εμείς ένα κομμάτι από αυτούς είμαστε, που ζούμε τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά ακτοπλοϊκώς, αφού χρειαζόμαστε ταξίδι «Οδύσσεια» για να έρθουμε στη γενέτειρά μας Μυτιλήνη.
Όπως σας περιέγραψα παραπάνω, οι ελπίδες μας προς τους αρμοδίους άρχισαν να λιγοστεύουν και τις αναζητούμε στο λαό (φωνή λαού οργή Θεού).

* Ο Λευτέρης Κερεστεντζής είναι πρόεδρος του Συλλόγου Μυτιληνιών Σύρου.