ΑΡΘΡΟ

Η Τηλεόραση και η διαδικτυακή ενημέρωση, αλλά και το Ραδιόφωνο από πολύ παλιά, είναι σύγχρονοι τρόποι με τους οποίους γίνεται η επικοινωνία, η ενημέρωση για θεσμικά, πολιτικά, κοινωνικά, επιστημονικά θέματα, διαφήμιση και ψυχαγωγία. Ήταν πάντοτε και είναι, εκτός από την ενημέρωση και την ψυχαγωγία, και ένας τρόπος συντροφικότητας και παρηγοριάς στη μοναχικότητα του ανθρώπου.
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε ότι γίνεται και η διακυβέρνηση… της χώρας, εκτός από τα δελτία ειδήσεων, μέσα από εκατοντάδες ώρες καθημερινών τηλεοπτικών εκπομπών, πρωί και βράδυ, που συμμετέχουν πολιτικοί, εκπρόσωποι κόμματων, συνδικαλιστές, διακεκριμένοι καθηγητές της πανεπιστημιακής κοινότητας, δημοσιογράφοι, ειδικοί εργατολόγοι και διάφοροι ειδικοί και μη αναλυτές, οι όποιοι προσπαθούν κάνοντας κριτική στις πολιτικές εξελίξεις, να δώσουν λύσεις με τις προτάσεις που παραθέτουν, για διάφορα κοινωνικά θέματα και για την κυβερνητική πολιτική της χώρας, ενώ κανένας από τους κυβερνώντες δεν τους αντιλαμβάνεται, εκτός από το συντονιστή δημοσιογράφο, ο οποίος ενδιαφέρεται για μεγάλη τηλεθέαση της εκπομπής του.
Είναι όμως φανερό ότι αρκετές από τις εκπομπές αυτές παρουσιάζουν με προσεγμένα ρεπορτάζ τις τραγικές καταστάσεις της καθημερινότητας των πολιτών, καθώς και τα προβλήματα, τα παράδοξα και την ανικανότητα των διοικούντων και για τη δυσλειτουργία των υπηρεσιών του κράτους.

O πολίτης σήμερα πρέπει να παρακολουθεί την τεχνολογική πρόοδο και να ενημερώνεται για τους νόμους και τις εγκύκλιους του κράτους από το διαδίκτυο, να καταθέτει αιτήσεις, να βρίσκει λύσεις για τα προβλήματα που τον απασχολούν και να καταθέτει τη φορολογική του δήλωση μέσα από αυτόν το χώρο. Πόσοι όμως είναι αυτοί που είναι χρήστες στο διαδίκτυο σήμερα, εκτός από τους νέους που εκπαιδεύονται, αν κρίνω και τις μικρότερες από τη δική μου ηλικία; Ο άλλος κόσμος που δεν ξέρει να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο, τι κάνει; Παραμένει στα παλιά και ταλαιπωριέται, μέσα σε ένα κράτος που θέλει να αλλάξει τώρα, να προοδεύσει, να κάνει μεταρρυθμίσεις, που μέχρι τώρα περπατούσε και τώρα θέλει να κάνει δρόμο ταχύτητας για να προφτάσει… την πρόοδο.
Δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα και ποια είναι τα οφέλη από τις εκπομπές με πολιτικό περιεχόμενο, αφού αυτά που συζητούν οι συμμετέχοντες τα ακούει μόνο ο κόσμος, ο όποιος απορεί. Ο κόσμος που σε μεγάλο ποσοστό βρίσκεται σε καταθλιπτική περίοδο, απογοήτευση και αδιέξοδα, που περιμένει μια ελπίδα, που ίσως παρουσιαστεί και μέσα από την τηλεόραση… αφού τόσο γρήγορα διαχέονται οι πληροφορίες - καλές ή κακές.
Οι πολίτες ζητούν σήμερα σωστή ενημέρωση. Όμως με την ορολογία στο λόγο που χειρίζονται οι παρουσιαστές και οι καλεσμένοι τους, οι πολίτες προβληματίζονται με τη διαφορετικότητα των απόψεων που ακούγονται για τις πολιτικές εξελίξεις, ακούνε διάφορες προτάσεις με ποικίλες έννοιες και ξενόγλωσσες ορολογίες.

Ακόμη, τα διάφορα σενάρια που αναλύουν για την επικείμενη χρεωκοπία, ότι θα φύγουμε από την Ε.Ε. και διάφορα αλλά, για το κούρεμα των ομολόγων και το PSI (πόσοι άραγε το ξέρουν αυτό;), για τη σωτηρία της χώρας μετά από 20 χρόνια, για τα τεράστια χρέη μας και τα μεγάλα ελλείμματά μας, για τα μνημόνια και τις δόσεις των δανεικών δισεκατομμυρίων που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε. Και στο τέλος οι πολίτες πανικοβάλλονται.
Οι δημοσιογράφοι και οι καλεσμένοι τους αυτοθαυμάζονται, πολλοί από αυτούς προβάλλονται και ως μελλοντικοί υποψήφιοι είτε για την αυτοδιοίκηση είτε για το Κοινοβούλιο - διότι οι τηλεοπτικές εμφανίσεις είναι στην πατρίδα σημαντικό προσόν και εφαλτήριο για την πολιτική καταξίωση και γιατί πιστεύουν ότι έχουν πολιτικό λόγο αφού αναλύουν και παρουσιάζουν διάφορα σενάρια για τα προβλήματα της χωράς και για το πώς θα βγούμε από την κρίση κ.λπ..
Ένας λαός που προσπαθεί να καταλάβει γιατί, αφού ζει ελευθέρα, βρίσκεται δέσμιος μέσα σε μια οικονομική κυβερνητική δικτατορία και μέσα σε έναν ευρωπαϊκό οικονομικό πόλεμο, που τους στρατηγούς τού Β΄ Παγκοσμίου έχουν αντικαταστήσει διάφοροι γραβατωμένοι μαυροκουστουμάτοι των Βρυξελλών, που όπως παρακολουθούμε από την τηλεόραση αλληλoχαιρετιούνται με πολύ υποκριτική εγκαρδιότητα και συνεδριάζουν ώρες για τους στρατηγικούς οικονομικούς σχεδιασμούς που θα εφαρμόσουν σε αυτό τον άνισο οικονομικό πόλεμο που ζούμε και έχουμε εμπλακεί, και εμείς. Από αυτούς περιμένουμε με εθνική υπερηφάνεια και παρακαλώντας τους, να πάρουμε τη δόση μας.
Οι λέξεις «ανάπτυξη», «παραγωγή», «ανταγωνιστικότητα» έχουν καταργηθεί από τα λόγια της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, ενώ παρακολουθούμε τηλεόραση… αφού βρισκόμαστε σε εμπόλεμη οικονομική περίοδο, τη διάρκεια της οποίας και το πότε θα ελευθερωθούμε δεν άκουσα ακόμη από την τηλεόραση, ούτε το είδα ανηρτημένο στο διαδίκτυο... όπως λένε…