Ότι τα Μ.Μ.Ε. το ΠΑΣΟΚ το παν με τα χίλια, είναι φανερό. Ότι εδώ και δύο χρόνια, και ειδικά το τελευταίο διάστημα, του έχουν φτιάξει ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα για να καλύψουν την πραγματική δυναμική του, και αυτό είναι φανερό.
Από τα video games του Καραμανλή, στη Μ.Μ.Ε. πραγματικότητα του Παπανδρέου
Ότι τα Μ.Μ.Ε. το ΠΑΣΟΚ το παν με τα χίλια, είναι φανερό. Ότι εδώ και δύο χρόνια, και ειδικά το τελευταίο διάστημα, του έχουν φτιάξει ένα επικοινωνιακό περιτύλιγμα για να καλύψουν την πραγματική δυναμική του, και αυτό είναι φανερό. Το να διαχέουν, όμως, ένα χαζοχαρούμενο ενθουσιασμό μέσα στην κοινωνία, διαστρεβλώνοντας την ίδια την πραγματικότητα, δημιουργώντας εντυπώσεις ότι τα πάντα θα βελτιωθούν, θα διορθωθούν, θα αλλάξουν, με άλλα λόγια ότι είναι θέμα χρόνου οι αλλαγές από πρόσωπα που δεν ξέρουμε, κάνουν κακό στους ίδιους τους πολίτες, που σύντομα θα απογοητευθούν από το κυβερνών κόμμα. Ο Μπρεχτ το φώναζε χρόνια πριν, «μόνο η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει την πραγματικότητα να αλλάζουμε». Τα Μ.Μ.Ε. τη φτιασιδώνουν να μην τη βλέπουμε έτσι όπως είναι. Πριν τις εκλογές, το Γιώργο τον έλεγαν Γιωργάκη και ξαφνικά το μεταμόρφωσαν σε ΓΑΠ (Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου), αναμορφωτή της Ελλάδας, που θα λύσει τα προβλήματα του ελληνικού λαού. Στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή ακούσαμε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ότι πάμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση να διαπραγματευθούμε. Στέλνει τον Παπακωνσταντίνου, υπουργό Οικονομικών, δεν τον πιστεύει κανείς, τον «μαλώνουν» για την αναξιοπιστία μας στα στατιστικά στοιχεία (από το 6,5% στο 12,5%, η διαφορά στο δημόσιο έλλειμμα είναι 16 δισ. ευρώ) και μας τον στέλνουν πίσω να τον αναλάβει το υπουργείο της Διά Βίου Μάθησης της «Αγγλικού» Άννας Διαμαντοπούλου για εντατικά μαθήματα στατιστικής. Ο Αλμούνια, ο Γιούγκερ και ο Τρισσέ δεν είναι κουτόφραγκοι. Άλλωστε έχουν δει πολλά τα μάτια τους. Έχουν δει χώρες-«πρότυπα» με «δυναμικές οικονομίες» να μετατρέπονται μέσα σε μια νύχτα σε «χώρες στο χείλος του γκρεμού». Ξέρουν πολύ καλά με ποιους έχουν να κάνουν. Και εμάς μας έμαθαν καλά. Η χώρα μας, εδώ και κάμποσα χρόνια, φλερτάρει με την επιτήρηση. Μας δίνουν λεφτά στηριζόμενοι σε αναξιόπιστα στοιχεία. Το γνωρίζουν. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει η δικλείδα ασφαλείας που λέγεται «μεγάλα έργα» για να τα ξαναπάρουν πίσω (τα λεφτά) μέσω δημόσιων επενδύσεων. Έτσι είναι αυτά. Ανταποδοτικά. Σε χρηματοδοτώ, αλλά μου δίνεις όλα τα μεγάλα σου έργα να σου τα φτιάξω εγώ. Το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» το έφτιαξαν και το εκμεταλλεύονται Γερμανοί, τη γέφυρα Ρίου - Αντίρριου οι Γάλλοι, και πάει λέγοντας. Τα λεφτά τους δίνουν, θέλουν να τα εξασφαλίσουν και να σου μείνει και εσένα κάτι. Για τη φορολογία, μέσα από τις αοριστολογίες το μόνο που καταλάβαμε ήταν ότι τα κέρδη των επιχειρήσεων που επανεπενδύονται, θα φορολογούνται με χαμηλό συντελεστή. Για δε τα φυσικά πρόσωπα, ότι θα υπάρξει ένας ενιαίος συντελεστής φορολόγησης. Αόριστη, θολή αναφορά. Και από δω και κάτω αρχίζει το πανηγύρι της χαράς. Για εισοδήματα έως 10.500 ευρώ (μαύρη φτώχεια δηλαδή) υποσχέθηκε χορήγηση εφάπαξ βοηθήματος 90 λεπτά τη μέρα. Για συνταξιούχους αγρότες εξήγγειλε 30 ευρώ το μήνα, δηλαδή αύξηση ένα ευρώ τη μέρα (από 330 ευρώ το μήνα θα παίρνουν 360) και για μισθωτούς και συνταξιούχους του Δημοσίου, αύξηση 20 και 30 λεπτά την ημέρα. Όλα αυτά μέσα στο κλίμα ενθουσιασμού της επόμενης μέρας. Της νέας εποχής, όπως μας την είπαν. Από το «τα παγώνω όλα» του πρώην κουρασμένου πρωθυπουργού, στο «δίνω δυο δεκάρες» του ΠΑΣΟΚ, εποχή δεν αλλάζεις. Στην ίδια βρίσκεσαι. Για να αλλάξεις εποχή, πρέπει να αλλάξεις τις οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις, όχι μόνο τη βιτρίνα. Η ανθρωπότητα δεν πέρασε από τη Λίθινη Εποχή στην Εποχή του Χαλκού επειδή τέλειωσαν οι πέτρες. Οικονομικά και κοινωνικά ήταν τα αίτια. Προς τι λοιπόν αυτός ο χαζοχαρούμενος ενθουσιασμός των Μ.Μ.Ε. για τη νέα διακυβέρνηση της χώρας; Αυτή η κρυάδα που πήραν οι Έλληνες πολίτες από το νέο ΠΑΣΟΚ τoν δικαιολογεί;
Ν.Δ.. Επιλέγοντας αρχηγό
Ντόρα: Η κόρη του Νοσφεράτου. Έχει ένα πανίσχυρο σύστημα μιντιακής υποστήριξης. Είναι το φαβορί.
Αβραμόπουλος: Το υπερεκτιμημένο μπλέιζερ που μιλάει. Ο κατά Πάγκαλον «κύριος Τίποτα».
Σαμαράς: Ο fun τού «Φωτιά και τσεκούρι» του συγχωρεμένου Αβέρωφ. Του έμεινε η φωτιά, το τσεκούρι τού το πήρε ο Βορίδης. Βγαίνει με σύνθημα «Για την πατρίδα». Ένα σύνθημα που από τα Τέμπη και πάνω προκαλεί ανατριχίλες. Από την αγρανάπαυση, που τον είχαν για τιμωρία, τώρα στο προσκήνιο.
Ψωμιάδης: Ο νέος «Ξανθόπουλος». «Κλαίω καθημερινά για τη βάση και τα μέλη τής Ν.Δ..» Όχι για μένα, για τη φουκαριάρα τη βάση. Στο επόμενο καρναβάλι να πετάξει τη μάσκα του Ζορό και να ντυθεί κροκόδειλος.