Ύστερα από προετοιμασία έξι περίπου μηνών (ένα δίωρο την εβδομάδα), με προσδοκία και ενθουσιασμό, τα μέλη της χορωδίας Μυτιλήνης «Ν. Σκαλκώτας» ξεκινήσαμε για τη συμμετοχή στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Χορωδιών στο Shaoxing της Κίνας. Χορωδίες από όλο τον κόσμο, κάθε δυο χρόνια παίρνουν μέρος σ’ αυτόν το Διαγωνισμό, που άρχισε το 2000 στο Linz της Αυστρίας, στη συνέχεια έγινε το 2002 στο Busan της Κορέας, το 2004 στη Βρέμη της Γερμανίας, το 2006 στο Xiamen της Κίνας, το 2008 στο Graz της Αυστρίας και φέτος 2010 στο Shaoxing της Κίνας.
Ο παγκόσμιος αυτός Διαγωνισμός, γνωστός παγκοσμίως ως World Choir Games, αλλά και ως Ολυμπιακοί Αγώνες Χορωδιών, είναι η ζωτική και σημαντική ναυαρχίδα του Διεθνούς Διαγωνισμού Χορωδιών.
Μέσω Dubai, με την Emirates Airlines, ξεκινήσαμε την Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010 και το βράδυ της Πέμπτης φθάσαμε στη Σαγκάη, και από κει με το λεωφορείο στο Shaoxing, μετά από διαδρομή τριών ωρών με το λεωφορείο.
Συνοδοί μας, ένας νεαρός και μια Κινεζούλα που μιλούσαν ελάχιστα αγγλικά και η Τσι Τσι, Κινεζούλα κι αυτή, φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο, που μιλούσε καλύτερα αγγλικά. Και οι τρεις, εθελοντές και υπεύθυνοι για να περάσουμε καλά και να κινούμαστε άνετα.
Το Shaoxing, μια από τις 10 πιο παλιές πόλεις της Κίνας, έχει πάνω από 4.400.000 εκατομμύρια κατοίκους. Πόλη των νερών, των καναλιών, είναι «η Βενετία της Ανατολής», πόλη της καλλιγραφίας, της όπερας, της ορχιδέας, των διασημοτήτων και της μουσικής παιδείας. Γνωστή για το κρασί από ρύζι, καταπράσινη, έχει πάνω από 400 πέτρινες γέφυρες. Αμέτρητοι οι Κινέζοι που συναντούσαμε,, σχεδόν όλοι με την πρώτη ματιά σα να μοιάζουν μεταξύ τους, αδύνατοι, μικροκαμωμένοι. Καθώς μιλούν την ακαταλαβίστικη για μας κινέζικη γλώσσα τους, νομίζεις ότι είναι θυμωμένοι και ότι… μαλώνουν μεταξύ τους! Τελικά, καθώς τους συναναστρέφεσαι, καταλαβαίνεις ότι είναι ο τρόπος της ομιλίας τους και το… συνηθίζεις!
Οι νέοι μιλούν λίγο αγγλικά και με τη δική μας, την Τσι Τσι, τα πήγαμε μια χαρά. Μείναμε στο ξενοδοχείο «VIGUAN» (έχει έμβλημα ένα άλογο και εμένα μου φάνηκε σαν τον Πήγασο το δικό μας) και μεταφερόμασταν κάθε μέρα από τους εθελοντές με λεωφορείο, όπου έπρεπε να πάμε.
Η διοργάνωση ήταν εξαιρετική, τρώγαμε στο πανεπιστήμιο με κουπόνια μεσημέρι - βράδυ. Ρύζι λαπά, ρύζι τηγανητό, ρυζόψωμο (ωραιότατο), κρέας, αυγό, κοτόπουλο.
Την Παρασκευή πήραμε μέρος στο Διαγωνισμό, στο μεγάλο Shaoxing Theatre. Ο διαγωνισμός είχε διάφορες κατηγορίες και εμείς ήμασταν στην 5η κατηγορία, μικτών χορωδιών, και έλαβαν μέρος 28 χορωδίες από Κίνα, Αυστραλία, Εσθονία, Ινδονησία (οι περισσότερες από Κίνα).
Τραγουδήσαμε ωραία και σωστά και οι διάφορες χορωδίες που ήταν κοντά μας δεν έπαυαν να μας χειροκροτούν και να δείχνουν τον ενθουσιασμό τους, και για τα τραγούδια και την εν γένει εμφάνιση. Με νοήματα βέβαια και πού και πού βρίσκαμε και κάποιον που μιλούσε κινεζο-αγγλικά, και κάτι γινόταν! Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν πέντε κριτές από διάφορες χώρες του κόσμου και η κρίση τους είναι αδιάβλητη.
Τα απογεύματα παρακολουθούσαμε τις συναυλίες φιλίας μεταξύ των χορωδιών και πράγματι ήταν πολύ ενδιαφέρουσες. Χορωδίες νεαρών παιδιών, εφήβων, μεγαλύτερων, ακόμα και στην ηλικία των ανθρώπων της χορωδίας μας, ντυμένοι οι περισσότεροι με τις τοπικές φορεσιές της χώρας τους, προσέφεραν θέαμα και άκουσμα μοναδικό.
Στο τέλος της εμφάνισης της κάθε χορωδίας, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι πέντε - έξι χρονών, ντυμένα σαν στρατιωτάκια με κόκκινη γραβάτα, έδιναν λουλούδια και χαιρετούσαν… στρατιωτικά!
Την Κυριακή είχαμε για λίγο την ευκαιρία να μας πάνε οι φίλοι μας να δούμε τα ιστορικά μέρη της πόλης και το Μουσείο Όπερας, μια και το Shaoxing έχει παράδοση στην όπερα και όλα τα παιδιά μαθαίνουν μουσική και τραγουδούν. Τα δυο κορίτσια-συνοδοί μας μάς τραγούδησαν κινέζικα τραγούδια με τη ζεστή νεανική φωνή τους (και οι δυο είναι μέλη χορωδίας).
Τη Δευτέρα ήταν η μέρα των αποτελεσμάτων του α΄ μέρους του διαγωνισμού, στο China Textile City International Centre (Συνεδριακό Κέντρο, πελώριο). Η αγωνία μας ήταν μεγάλη και η συγκίνησή μας μεγαλύτερη όταν ο μαέστρος Γ. Παζαΐτης και ο πρόεδρος της Χορωδίας, Μ. Ζαχαρίου, ανέβηκαν στη σκηνή και η ελληνική σημαία κυμάτισε ανάμεσα στις πάνω από 100 σημαίες όλων των χωρών του κόσμου. Άλλη ελληνική χορωδία δεν υπήρχε, μόνο ανάμεσα στους κριτές (όχι τους δικούς μας) ήταν μια καθηγήτρια από τη Θεσσαλονίκη, η οποία μας πλησίασε και μας έδωσε συγχαρητήρια που πήγαμε τέτοιο μακρινό και κουραστικό ταξίδι.
Αμέτρητοι οι χορωδοί, οι περισσότεροι με τοπικές φορεσιές, αγωνιούσαν για τα αποτελέσματα! (Περίπου 400 χορωδίες από όλο τον κόσμο).
Όλοι οι χορωδοί είχαμε στα χέρια μας ελληνικές σημαίες και όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα νιώσαμε ικανοποίηση και ενθουσιασμό, όταν πήραμε χάλκινο δίπλωμα και συναγωνιστήκαμε χορωδίες από όλο τον κόσμο, που αν και είναι ερασιτέχνες, είναι καλύτεροι από επαγγελματίες γιατί έχουν μουσική παιδεία.
Οι περισσότερες χορωδίες ήταν από την Κίνα και τη Ρωσία.
Οι πιο μακρινές συμμετοχές ήταν από τη Ν. Αφρική και την Ευρώπη.
Η συμμετοχή και η ευγενική άμιλλα είναι η ικανοποίηση για τον κόπο των χορωδών που αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους για τις πρόβες με την καθοδήγηση του εξαιρετικού μαέστρου Γ. Παζαΐτη.
Το slogan «we participate, we sing, we enjoy» ήταν γραμμένο σε όλη την πόλη. «Παίρνουμε μέρος, τραγουδάμε, απολαμβάνουμε».
Με συγκίνηση αποχαιρετήσαμε τους φίλους μας την Τρίτη και πήγαμε για τρεις μέρες στη Σαγκάη, που είναι η μεγαλύτερη πόλη της Κίνας, με πάνω από περίπου 19.000.000 κατοίκους. Περιηγηθήκαμε στα διάφορα αξιοθέατα, στο Τέμπλο του Βούδα και στην παραλία του ποταμού Yangtze, με τα αποικιακά κτήρια, αγγλικού και γαλλικού ρυθμού. Ανεβήκαμε στο πανύψηλο κτήριο της τηλεόρασης με 462 μέτρα ύψος, ένα από τα υψηλότερα κτήρια στον κόσμο. Από το γυάλινο πάτωμά του, στον προτελευταίο όροφο, πατώντας επάνω, ένιωθες ότι βρίσκεσαι στο κενό!... Στην αρχή φοβηθήκαμε, αλλά σιγά-σιγά πήραμε θάρρος και βγάζαμε άνετα φωτογραφίες!...
Στη Σαγκάη, «την πόλη της μανόλιας», αυτή την εποχή γίνεται η Παγκόσμια Έκθεση Shanghai Expo 2010.
Το απόγευμα της τελευταίας μέρας, μετά από τηλεφωνική συνεννόηση με την ελληνική πρεσβεία, επισκεφθήκαμε την έκθεση που έχει αναρίθμητα και υπέροχα διακοσμημένα περίπτερα με τη μοντέρνα τεχνολογία, απ’ όλο τον κόσμο. Με την Παγκόσμια Έκθεση στη Σαγκάη, ο κόσμος έδωσε στην Κίνα την τύχη να φιλοξενήσει αυτό το παγκόσμιο γεγονός και η Σαγκάη προσθέτει μεγαλείο και μεγάλες ευκαιρίες για παγκόσμια ανάπτυξη. Οι κάτοικοι της Σαγκάης καλωσορίζουν θερμά τους επισκέπτες απ’ όλη την υφήλιο.
Εμείς πήγαμε στο ελληνικό περίπτερο. Στην αχανή έκταση της Έκθεσης, αμέτρητος κόσμος κυκλοφορούσε. Σε κάποια είσοδο, μας περίμεναν Κινέζοι φοιτητές, οι οποίοι μαθαίνουν ελληνικά, και έχουν και… αρχαιοελληνικά ονόματα (Ιπποκράτης, Διονυσία, Λήδα κ.λπ.), και μιλούσαν άπταιστα ελληνικά.
Τα σλόγκαν της έκθεσης «καλύτερη πόλη, καλύτερη ζωή». Στο χώρο του ελληνικού περιπτέρου η μοντέρνα τεχνολογία διαφήμιζε τις ομορφιές της πατρίδας μας, τους αρχαιολογικούς χώρους, τη θάλασσα, τα τοπικά προϊόντα (κρασί, λάδι, μαστίχα, κρόκο Κοζάνης κ.λπ.). Παράλληλα, είχε στηθεί και ελληνική ταβέρνα κάτω από μια ελιά, δίπλα στην παραλία (υποτίθεται!...)
Εκεί ο μαέστρος με την κιθάρα του και οι χορωδοί με τα τραγούδια τους δημιούργησαν ατμόσφαιρα από ελληνικό γλέντι και οι επισκέπτες της έκθεσης στριμώχνονταν στο ελληνικό περίπτερο, χειροκροτούσαν, χόρευαν και τραγουδούσαν!...
Την άλλη μέρα από Σαγκάη, πετάξαμε για Dubai, πάνω από Myanmar, Bangladesh, Ινδία, Πακιστάν, Ομάν και μετά από πέντε ώρες αναμονή στο αεροδρόμιο του Dubai, πάνω από την αραβική χερσόνησο, Κύπρο, ελληνικά νησιά, φθάσαμε το απόγευμα το Σαββάτου Αθήνα και από κει στην όμορφή μας Μυτιλήνη!
Οι εμπειρίες του ταξιδιού συναρπαστικές. Οι αναμνήσεις όμορφες. Μέρη διαφορετικά. Ρυζοφυτείες, ποτάμια, κανάλια, υπερπληθυσμός!... ευχαριστούμε όσους φρόντισαν για να πάμε τόσο μακριά και να ακουστεί στα πέρατα της γης το όνομα της Μυτιλήνης.