Κωνσταντίνος Ράντης
Φύσις και πνεύμα. Από τους προσωκρατικούς στην κριτική θεωρία
Εκδόσεις Πολύτροπον
Αθήνα 2008, σελ. 240

Το παρόν βιβλίο του Κωνσταντίνου Ράντη, καθηγητή Κριτικής Θεωρίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, δεν απευθύνεται μόνον στους θιασώτες της σύγχρονης φιλοσοφίας και κριτικής κοινωνικής θεωρίας, αλλά και σε ένα ευρύτερο κοινό το οποίο έχει ευαισθητοποιηθεί έναντι της σαρωτικής καταστροφής της φύσης και αναζητεί μία σχέση συμφιλίωσης ανάμεσα στην κοινωνία και τη φύση. Έχει δε βαρύνουσα σημασία για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, καθώς αποδομεί τα έωλα στερεότυπα της νεοελληνικής κοινωνίας έναντι της αρχαιοελληνικής, και καταδεικνύει την απόσταση ανάμεσα στη σύγχρονη και την αρχαιοελληνική αντίληψη για τη φύση.
Η προκείμενη πραγματεία καταπιάνεται με το φιλοσοφικό πρόβλημα της φύσεως και του πνεύματος σχεδόν στο τέλος μιας αργόσυρτης ανάπτυξης που διήρκησε αιώνες και το διερευνά έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε στο πλαίσιο της ελληνοδυτικής φιλοσοφικής παράδοσης, η οποία αρχίζει με τους Φυσιολόγους ή Κοσμολόγους της ελληνικής Ιωνίας και φθάνει στο απόγειό της με το εγελιανό σύστημα. Η συνολική μεταεγελιανή φιλοσοφία θα μπορούσε να θεωρηθεί ως σημείωση στο περιθώριο αυτής της μεγάλης ολοκληρωμένης παράδοσης. Η διερεύνηση γίνεται υπό τη σκοπιά της Κριτικής Θεωρίας και ειδικά υπό το πρίσμα της κεντρικής «Ιδέας της Φυσικής Ιστορίας» του Adorno, ώστε να εμφανισθούν βαθμηδόν σ’ αυτήν τη διερεύνηση οι ιστορικοφιλοσοφικές της ρίζες.