Τελειώνοντας η σχολική χρονιά, αισθάνομαι την ανάγκη να πάρω δημόσια θέση απευθυνόμενος πρωταρχικά στους συναδέλφους μου και να κάνω κάποιες επισημάνσεις για τρέχοντα ζητήματα που αφορούν τον κλάδο.
Για τη σημερινή πολιτική και οικονομική κατάσταση
Δυστυχώς η κυβέρνηση αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή του κόσμου που την ψήφισε. Η εντολή αυτή ήταν ξεκάθαρη και ο ορισμός της ήταν κοινωνική δικαιοσύνη.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ούτε αρνείται ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές ως προς τη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, την καλύτερη οργάνωση του δημοσίου τομέα, την ανάπτυξη της παραγωγικής ικανότητας και απόδοσης στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και την απόδοση ευθυνών προς όλους αυτούς (πολιτικούς, επιχειρηματίες αλλά και επίορκους κρατικούς λειτουργούς) που έβλαψαν τη χώρα και το λαό της.
Ενώ θα έπρεπε η κυβέρνηση να αρχίσει από τις παραπάνω αλλαγές, βιάστηκε να ρίξει τα βάρη της οικονομικής κρίσης στο ασθενές κομμάτι του λαού. Τα μέτρα, λοιπόν, της κυβέρνησης (φορολογικό, ασφαλιστικό, μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα, κλείνοντας το μάτι και στους εργοδότες του ιδιωτικού τομέα να πράξουν το ίδιο) δείχνουν πλήρη πολιτική ατολμία και βούληση για δίκαιη αναδιανομή του πλούτου.
Η εξέλιξη της προσφυγής στο Δ.Ν.Τ. δείχνει ότι η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της συνειδητής υποταγής και συμμόρφωσης στα «προγράμματα σταθερότητας», στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισσαβόνας.
Τελικά η οικονομική κρίση (ήδη γράφονται πολλά γι’ αυτό) θα αποδειχθεί «φούσκα», όπως η γρίπη των χοίρων, αφού «χρήματα σίγουρα υπάρχουν» όπως έλεγε ο πρωθυπουργός και τα έχουν οι θιασώτες της κρίσης, που ήδη κερδίζουν από αυτή. Την κρίση (μια καλοστημένη επιχείρηση) τελικά πληρώνουν «τα κορόιδα», που δεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους και τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.
Εδώ έρχονται πλέον και οι ευθύνες του κόσμου της εργασίας, που αφορούν στο μέρος της αντίστασης που πρέπει να έχουν απέναντι σ’ αυτή την πολιτική της βαρβαρότητας.
Ο δρόμος αυτός δεν είναι άλλος από αυτόν των κοινωνικών αγώνων.
Για τη συγκρότηση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΛΜΕ Λέσβου
Σχετικά με τη συγκρότηση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Λέσβου, όντως η ΠΑΣΚ (προσωπικά διαφώνησα μέσα στο όργανο) και η ΔΑΚΕ τα βρήκαν, όπως ισχυρίζονται οι Παρεμβάσεις.
Δε λένε, όμως, όλη την αλήθεια, αλλά την κρύβουν με το να ισχυρίζονται ότι η «ΠΑΣΚ επέμενε να πάρει τη θέση του προέδρου χωρίς να κάνει βήμα πίσω, εκβιάζοντας τις δυο παρατάξεις της μειοψηφίας (Αυτ. Πρωτοβουλία, Αγων. Παρέμβαση) να τους δώσουν την ψήφο τους, χωρίς να αναλαμβάνουν όμως καμμιά δέσμευση και καμμιά συνδικαλιστική δράση».
Θυμίζω στην Αγων. Παρέμβαση ότι όταν ήμουν στο Δ.Σ. είχαμε ψηφίσει το πρόγραμμα δράσης της ΕΛΜΕ, αλλά και είχαμε προτείνει τη θέση του προέδρου να καταλάβει η Αυτόνομη Πρωτοβουλία, όπως και, αν ήθελε να συμμετέχει στο προεδρείο και η Αγων. Παρέμβαση (επειδή αρνούνταν επίμονα να πάρει θέση και καλούσε τις άλλες παρατάξεις να τα βρουν), να πάρει τη θέση του γραμματέα η και αντίστροφα.
Κατά συνέπεια, η εξέλιξη αυτή βαρύνει και τις δυο παρατάξεις (Αυτόνομη Πρωτοβουλία και Αγων. Παρέμβαση), αφού αρνήθηκαν να ψηφίσουν τη συγκεκριμένη πρόταση επί ένα σχεδόν χρόνο, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στις συντηρητικές δυνάμεις της ΠΑΣΚ να την προσπεράσουν ύστερα από την παραίτησή μου από το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ.
Για τις δηλώσεις του νέου προέδρου της ΕΛΜΕ
Ο κ. Κουτσαντώνης περιορίζεται να αναφέρει μόνο την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ΕΛΜΕ από οργανωτικής πλευράς (ξεχνώντας ότι ο ίδιος και η παράταξή του ευθύνονται γι’ αυτό), αισθανόμενος ντροπή που δεν έχουν πληρωθεί οι λογαριασμοί ή έμειναν τα γραφεία ακαθάριστα όλο αυτό το διάστημα. Ο κ. Κουτσαντώνης, περιορίζεται σε ένα λόγο, ο οποίος αναφέρεται στην ηθική για πράγματα που αφορούν στην καλύτερη περίπτωση τις υποχρεώσεις κάποιου «υπευθύνου επιστάτη», έχοντας προφανώς περιέλθει σε αμηχανία και ατολμία, προκειμένου να ξεπεράσει το βασικό πολιτικό έλλειμμα για το τι θα έπρεπε η ΕΛΜΕ και ίδιος ως πρόεδρος να κάνει.
Θα έπρεπε, λοιπόν, ο ίδιος και τα μέλη της «προεδρικής φρουράς» του να πάρουν θέση στα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τον κλάδο (μειώσεις μισθών, σφαγιασμός ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού, αλλαγές στην εκπαίδευση, εκποίηση δημοσίου πλούτου).
Τα οργανωτικά θέματα της ΕΛΜΕ που βεβαίως πρέπει να διευθετούνται, μπορούν πολύ εύκολα, με μια αλλαγή στο καταστατικό, να επιλύονται σε ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον, δεν μπορούν όμως να χρησιμοποιούνται ως προκάλυμμα για αποπροσανατολισμό και αποφυγή των μεγάλων θεμάτων που απασχολούν τον κλάδο.
Εκεί που πραγματικά θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε την αίσθηση της ντροπής, χωρίς βέβαια να δεχθούμε ότι η ηθική προηγείται της πολιτικής, είναι όταν το «νέο» προεδρείο της ΕΛΜΕ Λέσβου βγάζει ανακοίνωση με τίτλο «Συνεχίζουμε τον αγώνα, διαδηλώνουμε ξανά» βάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή του από κάτω και δε συμμετέχει σε οποιοδήποτε μορφή πάλης και αγώνα.
Αλήθεια, συνάδελφοι, εδώ και χρόνια δε θυμάμαι να σας έχω δει σε καμμιά απεργιακή κινητοποίηση του κλάδου. Επειδή μπορεί να κάνω λάθος, σας παρακαλώ θυμίστε μου, πότε διαδηλώσατε και πώς αγωνιστήκατε; Σας θυμίζω ότι σκοπός ενός συνδικαλιστικού οργάνου είναι πρώτα από όλα η υπεράσπιση των δικαιωμάτων κυρίως μέσα από τους αγώνες και τις απεργίες. Χρέος δε του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ είναι να δίνει πρώτο το παρών στις απεργιακές κοινοποιήσεις.
Για την αυτοαξιολόγηση
Ως γνωστό, στην ΕΛΜΕ συζητήθηκε το θέμα της «Αυτοαξιολόγησης σχολικής μονάδας». Στη συνεδρίαση αυτή ψηφίστηκε κείμενο που έφερε ο πρόεδρος του Δ.Σ., κ. Κουτσαντώνης, από τους εκπροσώπους ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ χωρίς καμμιά τεκμηριωμένη ανάλυση, καταλήγοντας απλώς «ότι το Δ.Σ. θα στηρίξει συνδικαλιστικά και τις θετικές και τις αρνητικές αποφάσεις συμμετοχής».
Η αξιολόγηση βεβαίως αποτελεί μια σημαντική διαδικασία σε όλες τις δραστηριότητες της ανθρώπινης υπόστασης. Κανείς δεν την αρνείται και πολύ περισσότερο οι εκπαιδευτικοί, όσο και αν θέλει το υπουργείο Παιδείας διαχρονικά να μας παρουσιάσει ως αρνητές. Το συνδικαλιστικό κίνημα έχει βάλει μια σειρά από ερωτήματα, κυριότερα των οποίων είναι: ποιος θα αξιολογήσει , γιατί θα αξιολογήσει και τι θα αξιολογήσει;
Αντί να δοθούν σαφείς απαντήσεις, αυτό που διαπιστώνουμε είναι ασάφειες και γενικότητες, προκειμένου να θολώσουν τα νερά και να περάσει η οποιαδήποτε αξιολόγηση χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εκπαιδευτικών και του συνδικαλιστικού κινήματος ειδικότερα.

Παράσχος Κανλής
Εκπαιδευτικός συνδικαλιστής
Πρώην πρόεδρος ΕΛΜΕ Λέσβου
Πρώην μέλος του Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ Λέσβου