«Ο έμμετρος λόγος για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη». Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου-εργασίας του Στρατή Μολίνου, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, λίγο πριν λήξει η χρονιά με την οποία συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου πεζογράφου.
ΛΕΣΒΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ
Βιβλίο του Στρατή Μολίνου, για τα 100 χρόνια από το θάνατο του Σκιαθίτη ποιητή
«Ο έμμετρος λόγος για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη». Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου-εργασίας του Στρατή Μολίνου, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες, λίγο πριν λήξει η χρονιά με την οποία συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου πεζογράφου.
Ξεκινώντας με τις τελευταίες στιγμές του Παπαδιαμάντη, ο Στρατής Μολίνος θυμίζει τα γνωστότερά του διηγήματα, με αναφορές στη μοναχική ζωή και την αφηγηματική τεχνική του Σκιαθίτη πεζογράφου, που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως «εξαίρετο ηθογράφο».
Όπως εξηγεί, λίγο πριν τη λήξη του Έτους Παπαδιαμάντη, θέλησε να τιμήσει τη μνήμη του, συγκεντρώνοντας και καταγράφοντας τα ποιήματα που διάφοροι Έλληνες ποιητές και λόγιοι συνέθεσαν για την προσωπικότητά του. «Γιατί επέλεξα τον έμμετρο λόγο; Γιατί νομίζω, ως η ποίηση ορίζει, είναι η τέχνη της σύνθεσης λογοτεχνικών έργων σε στίχους που εμπεριέχει τη δύναμη της λυρικής έκφρασης. Διότι τούτος απευθύνεται στη φαντασία και στο συναίσθημα, σε αντίθεση με το συνήθως λογικό και τετραγωνισμένο ύφος του πεζού λόγου. Αυτού του είδους, λοιπόν, η έκφραση δίνει την ευχέρεια στους υμνητές ή απλά στους θαυμαστές του τιμωμένου προσώπου να εκφραστούν γι’ αυτό με την ευγενέστερη, την πληρέστερη λογοτεχνική εξωτερίκευση», απαντά από μόνος του, σε ερώτημα που ίσως έθετε στον εαυτό του ο αναγνώστης.
Τα ποιήματα που παρουσιάζονται στη σύντομη αυτή έκδοση, ανακαλύφθηκαν διάσπαρτα σε παλιότερα ή νεώτερα λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και σε άλλες εκδόσεις διαφόρων ημερομηνιών, ξεκινώντας από το 1911, τη χρονιά που έφυγε ο Παπαδιαμάντης από τη ζωή.
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν έργα Λέσβιων δημιουργών, όπως ο Μιχαήλ Στεφανίδης, ο Οδυσσέας Ελύτης κ.ά.. Όπως εξηγεί ο Στρατής Μολίνος, μη θέλοντας να θεωρήσουν κάτι τέτοιο ως «εγωιστικό» οι αναγνώστες του, το γεγονός αυτό καταδεικνύει «όχι τίποτ’ άλλο, παρά την εκτίμηση και το σεβασμό των νησιωτών αυτών, που το νησί τους βρέχεται από τα ίδια κύματα του Αιγαίου Πελάγους, προς τους νησιώτες της Σκιάθου, που την αγγίζουν τα ίδια νερά», καθώς και τη δυνατή σχέση της Λέσβου με τα Γράμματα.