Κύριε συνάδελφε, θέλω να σε συγχαρώ για τα κείμενα που γράφεις στην εφημερίδα «Εμπρός» για το εκλαϊκευμένο περιεχόμενό τους, που εκφράζουν την καθημερινότητα μέσα από την επιστήμη της Ψυχιατρικής.
Είμαι τακτικός αναγνώστης της στήλης και με εντυπωσιάζει το ύφος που γράφεις.
Ο τίτλος «Ψυχοτομές» είναι μια πραγματική αξονική τομογραφία της ψυχικής μας υγείας, είναι μια δουλειά που κάνεις προσεγγίζοντας το ψυχογράφημα της κοινωνίας μας, που ασφαλώς νοσεί και που δυστυχώς δεν το παραδέχεται κανείς.
Τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού, της αδιαφορίας, του ωχαδερφισμού, της υποκρισίας, ενώ σε μεγάλο βαθμό κυριαρχεί η προχειρότητα και η ολιγοφρένια. Η μεγάλη πανανθρώπινη αξία της ελευθερίας της σκέψης και του λόγου υποβαθμίζεται και ξευτελίζεται μέσα από αρκετές γραφικές τηλεοπτικές φιγούρες που βρίσκονται στην καθημερινή επικαιρότητά μας, με αποτέλεσμα να ακούς τα πάντα - από τους έρωτες και τα διαζύγια των διασήμων… μέχρι τις ειδικές πολιτικές αναλύσεις για την κακομοιριά που μας δέρνει, από τους χωρίς επιλογή ειδικούς…
Το έλλειμμα παιδείας και της αυτοκριτικής σέρνει σπουδασμένους και απαίδευτους σε παραλογικές ενέργειες, έχοντας δημιουργήσει προσωπικότητες με υπερτροφικό εγωισμό και με έντονα στοιχεία ψυχικής νόσου, ώστε να ζούμε μέσα στον Πύργο της Βαβέλ, που όπως γράφεις κτίζουμε με μεγαλόπνοη θέληση και με πολύ φτηνά υλικά της απάτης, της αλαζονείας, της ανειλικρίνειας και των σκανδάλων.
Το τελευταίο κείμενό σου - «Χωρίς Τίτλο» - θεωρώ ότι είναι γεμάτο από τίτλους και περιέχει σενάρια που αναφέρονται από το δράμα μέχρι την κωμωδία της καθημερινής πραγματικότητας που ζούμε και που τις περισσότερες φορές είμαστε όλοι πρωταγωνιστές.
Ζούμε σε μια χώρα που το μόνο που κάνουμε είναι να νιώθουμε εθνικά υπερήφανοι για τους αρχαίους ημών προγόνους και για τον πολιτισμό που διαδώσαμε σε ολόκληρο τον κόσμο. Εμείς οι Νεοέλληνες το μόνο που κάνουμε είναι να τρωγόμαστε μεταξύ μας και αντί για ανάπτυξη και πρόοδο να προσπαθούμε χρόνια ολόκληρα να καλύψουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα και να νοικοκυρέψουμε την πατρίδα μας. Όλοι οι κυβερνόντες θυμάμαι από τον καιρό που γεννήθηκα πάντα παραλαμβάνουν καμμένη γη και μεγάλα σκάνδαλα και στο τέλος για όλα φταίει ο λαός, λες και συγκυβερνούσε,
Σήμερα από την ταπεινότητα, τη σεμνότητα και τις μεταρρυθμίσεις των προηγουμένων, βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση φτώχειας, ενώ κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο η διαβούλευση, οι περικοπές, οι ριζικές αλλαγές και τα πακέτα των μέτρων για το δράμα της οικονομίας, ενώ νιώθεις ότι πρέπει να ξαναγεννηθείς, αφού προέρχεσαι από ένα βρόμικο παρελθόν, δεν υπάρχει παρόν, αλλά και το σημαντικότερο, σου προσχεδιάζουν ένα αμφίβολο και χωρίς όραμα μέλλον.
Θεωρώ ότι πρέπει να συμπληρώσουμε το Σύνταγμά μας με νέα άρθρα που θα αναφέρονται στις θυσίες του ηρωικού Έλληνα για τις περικοπές μισθών και συντάξεων, καθώς και την αύξηση των τιμών των καταναλωτικών αγαθών, λέγοντας μάλιστα ότι πρέπει να ματώσουμε και να βάλουμε πλάτη για το καλό μας ώστε να υπάρχει τώρα πια κοινωνική δικαιοσύνη!!! Η εταιρική παρουσία μας στη ευρωπαϊκή κοινότητα, εκτός του ότι προκαλεί δυσμενή σχόλια, μας θεωρούν αναξιόπιστους, αφού μεταφέραμε εκεί το δικό μας εσωτερικό κλίμα της αναξιοπιστίας, της σπατάλης και αναξιοκρατίας.
Αγαπητέ Γιώργο, η περιεκτικότητα και οι εύστοχες παρατηρήσεις σου στο χωρίς τίτλο κείμενό σου είναι εικόνες της καθημερινότητας που με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο, γιατί βλέπω και εγώ, και το αισθάνομαι, ότι είμαστε μια χώρα του παραλογισμού που πορεύεται με σταθερό και αμετάκλητο τρόπο στην αυταπάτη της παγκόσμιας τρέλας όπως γράφεις!!! Πόσο όμως είναι αποδεκτό από τους άλλους;

Με φιλικούς χαιρετισμούς

Θεόδωρος Ι. Μπαβέας
Ιατρός βιοπαθολόγος
Νομαρχιακός σύμβουλος