Το όνομα του μεγαλύτερου από τα δύο φασιστάκια στη φωτογραφία βρίσκεται στον κατάλογο 251 Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι αναφέρονται από την χούντα ως… «ύποπτοι αναμίξεως εις εξτρεμιστικάς ενεργείας» (τώρα θα τους λέγανε τρομοκράτες. Η «Ελευθεροτυπία» 6/12/95 ονόμασε αυτόν τον κατάλογο «λίστα της ντροπής»). Πώς βρέθηκε το όνομα του στρατευμένου στη νεολαία του Μεταξά στη λίστα της ντροπής ως «Συκιώτης ή Σκιώτης Διον. (1931)»;
Η εξήγησή μου για το ότι η ριζική αυτή αλλαγή των πολιτικών μου φρονημάτων οφείλεται στην κατάρα που έδωσε ο μπάρμπας μου ο Οδυσσέας (αδελφός της μάνας μου) στον πατέρα μου, δε θα ικανοποιήσει τους περισσότερους από τους αναγνώστες αυτού του χρονογραφήματος. Γι’ αυτόν το λόγο θα επεκταθώ λιγάκι στο ιστορικό των δύο οικογενειών απ’ τις οποίες κατάγομαι, αλλά και στις δικές μου εμπειρίες.
Οι Σκιωταίοι ήταν βασιλόφρονες και μεταξικοί. Ο νόνος μου (παππούς), ήταν πρωτότοκος, ονομάστηκε λοιπόν Διονύσης, το όνομα του πατέρα του πατέρα του. Ο αδελφός του, όμως, πήρε το όνομα του στρατηλάτη Κωνσταντίνου… . Ο νόνος κάθιζε τον Έκτορα και μένα στα γόνατά του και τραγούδαγε «του αετού ο γιος» και «του ναύτη τα κανόνια» (το γύριζε όμως κάθε τόσο και «στον Λίγκο τον λεβέντη, τον αρχιληστή»…).
Κάποια στιγμή που βρισκόμαστε στο χωριό, καβγάδιζε ο μπάρμπας μου ο Οδυσσέας Βρεττός με τον πατέρα μου. Οι Βρετταίοι, το σόι της μάνας μου, ήταν βενιζελικοί, πλαστηρικοί κ.τ.λ.. Οι τόνοι υψώθηκαν, ώσπου ακούστηκε από το στόμα του μπάρμπα η εξής κατάρα: «Ελπίζω, Πάνο (το όνομα του πατέρα μου), ένας σου γιος να γίνει κομμουνιστής.»



Η κατάρα έπιασε, αφού από το 1951 ήμουν στο Κ.Κ. Αυστραλίας και μετά τον επαναπατρισμό μου στο Κ.Κ.Ε. (Εσωτ.) και στα διάδοχα σχήματα.
Τώρα το πώς έγινε αυτό: Στο διάστημα της Κατοχής με οργάνωσε ένας Τακτικόπουλος, κολλεγιόπαις κι αυτός, στην εθνικόφρονα αντιστασιακή οργάνωση «Ιερή Ταξιαρχία». Ήμουν 11 - 12 χρόνων και υπήρξα πολύ δραστήριος, με γραψίματα συνθημάτων στους τοίχους και κόλλημα των νέων του Λονδίνου και Καΐρου στους τοίχους. Πινέλα, μπογιές και προκηρύξεις κρυβόντανε σε τρύπα από τις σκαλωσιές στον τοίχο του Άι-Γιώργη στην Κυψέλη, κοντά στον αλεξικέραυνο (τώρα είναι σοβαντισμένη η εκκλησία). Η Ι.Τ. ήταν αδελφή οργάνωση της ΠΕΑΝ, που τίναξε στον αέρα γερμανικό κτήριο και της οποίας ηγετικά στελέχη εκτελέστηκαν από τους ναζήδες.
Στο διάστημα αυτό, το παιδικό μου μυαλό δεν μπορούσε να εξηγήσει την αντιπαλότητα μεταξύ των εθνικοφρόνων οργανώσεων και των ΕΑΜικών οργανώσεων. Οι ΕΑΜικές οργανώσεις ήταν εξαιρετικά δραστήριες και αποτελεσματικές.
Συνέπεια αυτής της έλλειψης πολιτικής κατάρτισης ήταν η τελείως ουδέτερή μου στάση στη διάρκεια του εμφυλίου. Άρχισε, πάντως, να ξεκαθαρίζει το μυαλό μου ο προδοτικός ρόλος των Εγγλέζων και μέρους της Δεξιάς στο διάστημα της κατοχής.
Η επιρροή των Ελλήνων Αριστερών της Μελβούρνης και το διάβασμα με βοήθησαν να γίνω μαρξιστής-λενινιστής, όταν πήγα στην Αυστραλία για σπουδές το 1949. Η παντελής έλλειψη ρατσισμού των Αγγλοαυστραλών Αριστερών αποτέλεσε έναν ακόμη παράγοντα. Το 1951 - ’52, όταν η Ακροδεξιά κυβέρνηση του Μένζης έκανε δημοψήφισμα για να βγάλει το Κ.Κ.Α. στην παρανομία, εγώ έγινα μέλος του. Το 1968 το μικρό σε αριθμούς μελών Κ.Κ.Α. πήρε ευρωκομμουνιστική θέση και καταδίκασε την σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία.
Παραμένω κομμουνιστής γιατί πιστεύω ότι η μόνη ελπίδα για την ανθρωπότητα είναι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός.