Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι το έργο της ανάπλασης της προκυμαίας και της ευρύτερης περιοχής περιμετρικά του λιμανιού της Μυτιλήνης, από το Φανάρι μέχρι την πλατεία Σαπφούς και από εκεί μέχρι το Τελωνείο, δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες ότι επιτέλους η βιτρίνα της πόλης θα εξωραϊστεί και θα γίνει πιο ελκυστική και λειτουργική για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της. Ωστόσο αν και η μεγάλη αυτή παρέμβαση ξεκίνησε να υλοποιείται, ομολογουμένως με μεγάλη καθυστέρηση λόγω ενστάσεων , η συνέχεια της κάθε άλλο παρά ομαλή ήταν, αφού η υλοποίηση του έργου προχωρούσε σε ρυθμούς ...χελώνας, ταλαιπωρόντας την πόλη με την περιφραγμένη με λαμαρίνες προκυμαία, προκαλώντας αρνητικά σχόλια από την κοινή γνώμη, και για την πορεία των εργασιών που αλλιώς περίμενε να εξελιχθεί το όλο εγχείρημα. Το γεγονός δε ότι η εργολήπτρια εταιρεία αν και εξάντλησε το χρόνο που προβλεπόταν, από τις συμβατικές της υποχρεώσεις, για να ολοκληρώσει το έργο, παίρνοντας και επιπλέον εξάμηνη παράταση, τελικά κατάφερε να υλοποιήσει μόνο το ένα τρίτο του συνολικού φυσικού αντικειμένου του έργου, όπως λέχθηκε επισήμως και μάλιστα με τόσες εμφανείς κακοτεχνίες που σε τελική ανάλυση δεν αφήνουν και τις καλύτερες εντυπώσεις για την εικόνα του έργου, οδήγησαν τη δημοτική αρχή να την κηρύξει έκπτωτη, προφανώς γιατί θεώρησε ότι ο εν λόγω εργολάβος δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσει επιτυχώς και χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις το υπολειπόμενο έργο. Ενέργεια που επιλέχθηκε προφανώς από τη δημοτική αρχή, προσδοκώντας σύμφωνα με τις ισχύουσες διαδικασίες στην απομάκρυνση της εργολήπτριας εταιρείας από το έργο και στο ομαλό κλείσιμο της υφιστάμενης εργολαβίας, προκειμένου να προχωρήσει σε επαναδημοπράτηση του έργου που υπολείπεται για να ολοκληρωθεί η παρέμβαση σε όλα τα άλλα σημεία της προβλεπόμενης ανάπλασης. Εδώ που τα λέμε από τη στιγμή που τα «δείγματα γραφής» της εργολήπτριας εταιρείας, παρά τις συνεχείς πιέσεις για επίσπευση των εργασιών, αλλά και η ίδια η εικόνα του ήδη εκτελεσμένου έργου, προκαλούσαν δυσμενή σχόλια, «ακυρώνοντας» επί της ουσίας τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από το έργο αυτό, ήταν σχεδόν μονόδρομος η αποπομπή του εργολάβου από τη δημοτική αρχή. Μόνο που αυτή η αποπομπή, η έκπτωσή του από το έργο, από τη στιγμή που χρειάζεται να επικυρωθεί από τα καθ΄ύλην αρμόδια όργανα, εν προκειμένω το Τεχνικό συμβούλιο του Υπ. Υποδομών, στο οποίο προσέφυγε η εργολήπτρια εταιρεία με ένσταση της, θα έπρεπε να ήταν απολύτως τεκμηριωμένη, προκειμένου να γίνουν αποδεκτοί οι λόγοι της έκπτωσης. Κάτι που φαίνεται, εκ του αποτελέσματος, αφού έγινε αποδεκτή η ένσταση της εργολήπτριας εταιρείας, η δημοτική αρχή ενώ «πήγε για μαλλί» τελικά «βγήκε κουρεμένη», προς δυσάρεστη έκπληξη τόσο της ίδιας όσο και της κοινής γνώμης που άλλα περίμενε.

Η εξέλιξη αυτή, που όντως αιφνιδίασε, υποχρεώνει τη δημοτική αρχή να αποφασίσει τις επόμενες κινήσεις της με βάση τα νέα τα δεδομένα για τη συνέχιση ή όχι του έργου, με γνώμονα το ίδιο το έργο της ανάπλασης , αλλά προφανώς και την τυχόν «ταλαιπωρία» της πόλης. Και τα νέα δεδομένα, μετά την απόφαση του Τεχνικού Συμβουλίου του Υπ. Υποδομών να κάνει δεκτή την ένσταση του εργολάβου, παρά την «δυσμενή» απόφαση σε βάρος του Δήμου, δεν «απαγορεύουν» στη δημοτική αρχή να «κλείσει» οριστικά την υφιστάμενη εργολαβία, αν κρίνει ότι η συνέχισή της είναι «βλαπτική» για το συγκεκριμένο έργο και το «καλό» της πόλης. Αρκεί βέβαια ως φορέας υλοποίησης του έργου, από τη στιγμή που θα αποφασίσει κάτι τέτοιο, να αναλάβει και το όποιο κόστος αποζημίωσης, που προβλέπεται σε περίπτωση αποπομπής της εργολήπτριας εταιρείας. Που σημαίνει ότι η δημοτική αρχή καλείται να αναλάβει τις όποιες ευθύνες της, για τυχόν λάθη και παραλείψεις για την υπόθεση αυτή, που είχαν ως αποτέλεσμα να «χάσει» ο δήμος και να «δικαιωθεί» ο εργολάβος, με συνέπεια να πρέπει να πληρώσει από ίδιους πόρους του δήμου την όποια αποζημίωση για να αποπέμψει την εν λόγω εργολήπτρια εταιρεία από το έργο. Σε διαφορετική περίπτωση ή θα προσφύγει σε ένδικα μέσα κατά της απόφασης του Τεχνικού Συμβουλίου, που έκανε δεκτή την ένσταση του εργολάβου, με ό,τι σημαίνει αυτό για την περαιτέρω καθυστέρηση του έργου, ή θα αποδεχθεί την απόφαση του Τεχνικού Συμβουλίου επιτρέποντας στην εργολήπτρια εταιρεία να επιστρέψει...δικαιωμένη σαν να μην έχει συμβεί τίποτα στο έργο, προφανώς με τις προβλεπόμενες συμβατικές της υποχρεώσεις, που ωστόσο φάνηκε στο διάστημα που προηγήθηκε ότι δεν ήταν σε θέση στοιχειωδώς να τηρήσει. Ετσι έχουν τα πράγματα που καλείται να διαχειριστεί η δημοτική αρχή και να αποφασίσει τι μέλλει γενέσθαι για ένα τόσο σημαντικό έργο, που αλλιώς σχεδιάστηκε δημιουργώντας προσδοκίες ότι θα αλλάξει την όψη της βιτρίνας της πόλης και αλλιώς εξελίχθηκε, βάζοντας σε «περιπέτειες» την πορεία του έργου και σε απρόβλεπτη ταλαιπωρία κυρίως τους επαγγελματίες και τους περιοίκους της προς ανάπλαση περιοχής. Δεν γνωρίζουμε ποιο ...δρόμο προσανατολίζεται να ακολουθήσει η δημοτική αρχή, αναλαμβάνοντας και το όποιο πολιτικό κόστος, αφού αυτή καλείται να βγάλει «τα κάστανα από τη φωτιά». Οπως δεν γνωρίζουμε και ποια είναι η προσέγγιση επί του θέματος και των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων, που καλούνται να πάρουν θέση για ένα τόσο σοβαρό θέμα που έχει να κάνει με ένα τέτοιας έκτασης εμβληματικό έργο ανάπλασης της πόλης της Μυτιλήνης. Οσονούπω είναι η ώρα των αποφάσεων, όπου όλοι θα κληθούν να πάρουν θέση και να κριθούν από τη στάση τους.

Το γεγονός ότι το έργο αυτό δρομολογήθηκε από την προηγούμενη δημοτική αρχή, που προφανώς έχει και τις δικές της ευθύνες για το πως αυτή το διαχειρίστηκε επί των ημερών της, δεν μπορεί να αποτελέσει υπεκφυγή και «άλλοθι» για τις όποιες τυχόν παραλείψεις και ευθύνες της σημερινής δημοτικής αρχής, για το εν λόγω έργο. Το έργο αυτό άλλωστε αποτέλεσε αντικείμενο σφοδρής κριτικής, λόγω των προβλημάτων που προέκυψαν κατά την εκτέλεσή του, την περίοδο της θητείας της προηγούμενης δημοτικής αρχής, από στελέχη της σημερινής διοίκησης, που σημαίνει ότι η όποια προβληματική πορεία του ήταν γνωστή στους πάντες, όπως και τα «δείγματα γραφής» του εργολάβου, που δεν δικαιολογούν καμιά άγνοια της κατάστασης. Η διοίκηση, όπως έχουμε επισημάνει πολλές φορές έχει συνέχεια και για τα καλά, αλλά και για τα «στραβά», όπως η εν λόγω περίπτωση, που από την αρχή φάνηκε ότι είχε προβλήματα που έχρηζαν σοβαρής αντιμετώπισης για να μη οδηγηθούν τα πράγματα σε αδιέξοδο. Και όμως ήταν ορατή διά «γυμνού οφθαλμού» αυτή η εξέλιξη , για την οποία από το βήμα αυτό του «Ε» είχαμε προϊδεάσει τη δημοτική αρχή, για να κινηθεί έγκαιρα προκειμένου να μη μπει σε περαιτέρω «περιπέτειες» το έργο αυτό, αφού ήταν περισσότερο από εμφανές ότι ο εν λόγω εργολάβος δεν ήταν αρκούντος επαρκής για να το υλοποιήσει μέσα στις συμβατικές του δεσμεύσεις. Και αυτή η εκτίμηση για την επάρκεια και τις δυνατότητες της συγκεκριμένης κατασκευάστριας εταιρείας να ολοκληρώσει το έργο της ανάπλασης της προκυμαίας δεν προκύπτει από το πουθενά ότι έχει διαφοροποιηθεί προς το καλύτερο, ώστε να είναι βάσιμος λόγος για να συνεχίσει την υλοποίησή του. Τούτων δοθέντων λοιπόν η δημοτική αρχή και συνολικά το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Μυτιλήνης δεν έχει κανέναν λόγο να ...ρισκάρει τη συνέχιση του έργου αυτού με την εμπλοκή του συγκεκριμένου εργολάβου. Το κεφάλαιο αυτό θα πρέπει να κλείσει το ταχύτερο δυνατόν, προκειμένου να ...τρέξει άμεσα η επαναδημοπράτηση του υπολειπόμενου έργου, με τις αναγκαίες ενδεχομένως τροποποιήσεις επί της μελέτης ώστε το τελικό αποτέλεσμα να είναι καλύτερο και πιο λειτουργικό. Το όποιο κόστος αποζημίωσης δεν είναι άλλωστε απαγορευτικό, όταν το ζητούμενο και το μείζον είναι η αισθητική αναβάθμιση της πόλης, που ένα τέτοιο έργο ανάπλασης εκεί στοχεύει. Και στο στόχο αυτό δεν χωρούν μικροπολιτικές προσεγγίσεις και αντιπολιτευτικές ακρότητες, αλλά υπεύθυνη κριτική για να αποφευχθούν νέα λάθη σε βάρος της πόλης μας.Θέλουμε να ελπίζουμε ότι πέρα από την όποια κριτική που είναι επιβεβλημένη, θα υπάρξει συναίνεση για το καλό της πόλης, αλλά όπως και να έχει η δημοτική αρχή είναι αυτή που κρατά το ...μαχαίρι των εξελίξεων και αναμένουμε τις προθέσεις της. Ιδωμεν λοιπόν!