Η τηλεόραση στην πολιτική έχει βοηθήσει σημαντικά, διότι εκτός από τα δελτία ειδήσεων, συμβάλλει τα μέγιστα και κατά την προεκλογική περίοδο, διότι πολύ γρήγορα η εικόνα και ο πολιτικός λόγος με συγκεκριμένο προγραμματισμό μεταφέρεται σε ολόκληρη την επικράτεια και σε όλα σχεδόν τα σπίτια. Οι πολίτες χωρίς να κουράζονται μπορούν να έχουν τη σπουδαία δυνατότητα να παρακολουθούν τις προγραμματικές δηλώσεις των κομμάτων και να βλέπουν στην οθόνη της τηλεόρασης όλους τους αρχηγούς και τους υποψήφιους βουλευτές, αυτούς που κρίνονται από τις δημοσιογραφικές ομάδες των καναλιών ως πιο χαρισματικοί υποψήφιοι, πολλοί εκ των οποίων εγγίζουν τα όρια της ψυχοπαθολογίας.

Το τι μπορεί να καταλάβει ο πολίτης από τις καταιγίδες των πολιτικών λόγων και από τις αντιπαραθέσεις μεταξύ αυτών των χαρισματικών πολιτικών των διαφόρων κομμάτων (!), στα εκατοντάδες πάνελ, αυτό είναι άλλο θέμα και χρειάζεται πολιτική, κοινωνική και ψυχιατρική προσέγγιση. Πάντως, αυτό που αποκομίζουν οι περισσότεροι τηλεθεατές, είναι αηδία, οργή και θυμός από τους εκπροσώπους του παλιού και νέου δικομματισμού, να προσπαθούν τις περισσότερες φόρες να αποδείξουν με απίθανα πολιτικά επιχειρήματα ότι πρέπει τώρα πάλι να τα αλλάξουν όλα στην Ελλάδα, γιατί τώρα αυτοί που μας έχουν οδηγήσει στην καταστροφή και τη φτώχεια, πιστεύουν ότι δεν είναι αυτή η τραγική κατάσταση αποτέλεσμα των δικών τους πολιτικών, αλλά από τις συνυπάρχουσες συγκυρίες σε ολόκληρη την Ευρώπη, ενώ η ανικανότητα αυτών που μας κυβέρνησαν ως και προς την ευρωπαϊκή μας συμμετοχή, έχει αποδειχτεί ότι είναι μεγάλη.

Σήμερα, για να είσαι επιτυχημένος πολιτικός, πρέπει να έχεις πολλές ώρες τηλεοπτικής παρουσίας σε όλα τα κανάλια της χώρας, όπως οι πιλότοι πρέπει να έχουν πολλές ώρες πτήσεις. Πρέπει οι υποψήφιοι που εκπροσωπούν τα κόμματά τους, να έχουν σοβαροφανή εικόνα πολιτικού, να είναι φιλόδοξοι για προβολή, να έχουν δυνατό πολιτικό λόγο, να είναι λαϊκιστές και δημαγωγοί, να διαθέτουν θρασύτητα, να είναι λίγο αγενείς και αυθάδεις, να έχουν την ικανότητα της παρερμηνείας και της διαστρέβλωσης και να χειρίζονται τα παραμύθια, την υπερβολή, το ψέμα.

Τώρα, αυτή την προεκλογική περίοδο, έπρεπε να έχει την ικανότητα να περιγράφει φανταστικές εικόνες φρίκης και τραγωδίας για επερχομένη συντέλεια και χρεωκοπία της χώρας. Πρέπει επίσης να έχουν πολλά σκουρόχρωμα κουστούμια και γραβάτες και πολλά, ίσως και επώνυμα, συνολάκια οι γυναίκες, γιατί αυτή η επικοινωνιακή τεχνολογία προβολής με εικόνα και λόγο είναι το κύριο προεκλογικό εργαλείο των κομμάτων σήμερα. Επομένως, η εμφάνιση των υποψηφίων χρειάζεται να έχει ορισμένες προδιαγραφές, γιατί η τηλεόραση έχει αντικαταστήσει τις μεγάλες μετακινούμενες ομάδες οπαδών στις κομματικές συγκεντρώσεις του παρελθόντος.

Μια χώρα που είναι διαλυμένη από την ακυβερνησία και με πλήρη εξαθλίωση της κοινωνίας, βρισκόταν αρκετό καιρό σε προεκλογική περίοδο, όπου τα πάντα για τους ενεργούς πολίτες τα παίρναμε μέσα από τα πολιτικά πάνελ της τηλεόρασης. Το τι ακούγαμε, είναι απίστευτο. Η δημοκρατία έχει αγγίξει τα όρια της παράνοιας και της ασέβειας προς τον Έλληνα πολίτη. Το παλιό και νέο πολιτικό προσωπικό που έχει ειδικότητα στην τηλεοπτική διαφώτιση των ψηφοφόρων, έχει ξεπεράσει τους κανόνες της σοβαρής πολιτικής ενημέρωσης.

Η κινδυνολογία και η αβεβαιότητα είναι η κεντρική ιδέα σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ που συμμετείχαν εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ.. Το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης, ενώ έχει καταρρεύσει, κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα νέο δικομματικό σύστημα ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., αγνοώντας στις προηγούμενες εκλογές την κρίση, που με την ψήφο ο λαός καταδίκασε το δικομματισμό και υπέδειξε ότι είναι πλέον αναγκαίες οι κυβερνήσεις συνεργασίας.

Έτσι οι πολίτες ζουν αυτή την περίοδο μέσα σε έναν οικονομικό πόλεμο, ο οποίος παρουσιάζεται μέσα από τα πεδία των τηλεοπτικών μαχών που εδώ και αρκετό καιρό παρακολουθούσαμε με έντονους ρυθμούς στα κανάλια, ενώ τα θύματα αυτού του πολέμου είναι πλέον εμφανή στην ελληνική κοινωνία. Το ηθικό και τα αγαθά της στοιχειώδους επιβίωσης της κοινωνίας αρχίζουν να εξαφανίζονται, γιατί το κράτος έχει οδηγηθεί προς την πλήρη διάλυση, που είναι αποτέλεσμα της ανικανότητας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ..

Με την πολιτική που έχουν εφαρμόσει μέχρι σήμερα τα δύο κόμματα εξουσίας, και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ., είναι πολιτική που οδήγησε στα μνημόνια. Ο λαός καταδίκασε αυτές τις πολιτικές που είχαν ως αποτέλεσμα την απότομη ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ, που ακόμη δεν έχει βρει το βηματισμό του προς την εξουσία, διότι ο πολιτικός του λόγος είναι πολυφωνικός.

Γεννηθήκαμε εμείς της γενιάς μου σε ένα κράτος, με δυστυχία, πραγματικούς πολέμους, φτώχεια, πείνα και μετανάστευση. Τότε όλοι περιμέναμε απελευθέρωση και ανασυγκρότηση του κράτους, τότε μας είχε μείνει ελπίδα και προσδοκία για ένα καλύτερο μέλλον και προσπαθήσαμε όλοι της γενιάς μου να καταξιωθούμε κοινωνικά. Τώρα, μετά από 50 χρόνια δουλειάς, μας ξευτίλισαν ως συνταξιούχους, ενώ και πολλοί από εμάς είμαστε χρόνιοι ασθενείς και μας στερούνται και τα φάρμακα.

Είναι φανερό ότι θα πεθάνουμε σε ένα κράτος προτεκτοράτο, μέσα στη δυστυχία, τη φτώχεια, με συσσίτια και αστέγους, μέσα σε έναν οικονομικό πόλεμο, με πολλά θύματα μιας πολιτικής σκληρής λιτότητας που μας επιβάλλουν οι Γερμανοί ηγεμονίσκοι δανειστές μας, ενώ το πολιτικό σύστημα που μας κυβέρνησε, μας κατέστρεψε, ξευτίλισε και εξαθλίωσε την προσωπικότητα, την καθημερινότητα, και διέλυσε την κοινωνική συνοχή της ελληνικής οικογένειας. Μας απαξίωσε ως εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ τώρα προς τις εκλογές όλοι μιλούσαν για επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών που έχουν υπογράψει.

Και όλα αυτά, γιατί τα τελευταία χρόνια ήταν εμφανέστατο το έλλειμμα της ηγετικής προσωπικότητας στο τιμόνι της χώρας. Εμένα ως πολίτη αυτοί οι καθημερινοί περιφερόμενοι υποψήφιοι βουλευτές και δημοσιογράφοι, σαν μπουλούκια πολιτικών θιάσων στις τηλεοράσεις, με προσβάλλουν ως άτομο και απαξιώνουν τη νοημοσύνη μου, γιατί υποβαθμίζουν την πολιτική και το διάλογο.

Επιτέλους, δε θέλω να σκοτώνονται και να αλληλοξευτιλίζονται για το ποιος είναι ο καλύτερος, ο πιο έξυπνος να μας σώσει, και κυρίως αυτοί που μας κυβέρνησαν και μας κατάστρεψαν τα τελευταία χρόνια. Ο πολίτης μετά από πολλές ώρες τηλεθέασης, έβλεπε και άκουγε τους δύο μονομάχους ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. να κατεξευτελίζονται με δημοκρατικές αρχές για το καλό της καρέκλας, και μετά για το καλό της χώρας να υπόσχονται στον αγανακτισμένο λαό η Ν.Δ. ότι θα κάνει κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας και οι εθνικοί διαμεσολαβητές ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ότι θα συμβάλουν στο σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής συμφωνίας. Τέλος, ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα κάνει κυβέρνηση προοδευτική με κεντροαριστερές δυνάμεις, που όπως έχει αποδειχθεί δε θέλουν τη συνεργασία του. Πάντως όλοι ήθελαν η χώρα να έχει κυβέρνηση στις 18 Ιουνίου… Ο Θεός μαζί μας.