«Σημαίνει τον όρθρο πάνω από το Λογαρά
ο ήλιος
και τα βουνά κατηφορίζουν από τον Όλυμπο
τυλιγμένα στη γαλάζια φνοίκα τους.
Ο Άγιος Φωκάς, ο Προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης, η Αγία Αικατερίνη, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, δέονται υπέρ της γαλήνης. Δοξολογεί το Λειμωνάριον τον Ανατέλλοντα με κοασμούς και σφυρίγματα.
Κι ο πηλός που αιώνες ψήνεται στα Καμίνια,
ο πευκώνας που αιώνες αντιστέκεται
στην ορμή των νοτιάδων,
Ο λιώνας που καρπίζει πάνω από τα οστά
του Βρισέα,
το πηγάδι που ξεδίψασε τ’ άλογα του Αχιλλέα.
Σταυροκοπιούνται οι αρχαίοι βιγλάτορες
πάνω στους λόφους,
με τα μάτια τους κόκκινα από την αγρύπνια.

Τεντώνει το τόξο του ο ήλιος πάνω από τα
Βατερά…» 

Έτσι η Βρισηίδα Ψαλιδομάτη ζωγραφίζει ποιητικά τα Βατερά. Κι εγώ, εφήμερος προσκυνητής της πατρώας γης, γυρίζω το χρόνο πίσω, τότε που έπαιζα με τα βότσαλα κι αφουγκραζόμουν τους σπασμούς της παραλίας, που έλιωνε μες στα φιλιά της θάλασσας…
Τα Βατερά που ερωτεύτηκαν ο ήλιος και το φεγγάρι, τα Βατερά που αγαπήσαμε παράφορα μ’ όλη την αγνότητα της νιότης μας, τα Βατερά που σήμερα μας πληγώνουν.
Γιατί κάποιοι κουρσεύουν την αμμουδιά τους, γιατί κάποιοι ξεγυμνώνουν τους λόφους, γιατί κλείνουν με μπετόν την ανάσα της ακρογιαλιάς, γιατί «βουρκώνουν» τα ποτάμια που βγάζουν στη θάλασσα, γιατί με τις βάρβαρες μηχανές τους, χαρακώνουν τη γαλήνη, γιατί κάποιοι στο όνομα του πρόσκαιρου κέρδους, ξεπουλάν τα πλούτη που τους εμπιστεύτηκαν οι μελλοντικές γενιές.

Στον καποδιστριακό Δήμο Πολιχνίτου, η μία χαμένη τετραετία διαδέχεται την άλλη.
Ποιος θα φροντίσει για το χωροταξικό σχεδιασμό της περιοχής; Ποιος θ’ αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των μικροσυμφερόντων και θα τολμήσει την εφαρμογή ενός ρυμοτομικού σχεδίου των Βατερών;
Ποιος θα προστατεύσει την αμμουδιά από τους καταπατητές της ή τους απερίσκεπτους διαχειριστές της; Ποιος θα απορρυπάνει από κάθε είδους ρύπανση, την περιοχή; Ποιος θα επιβάλλει αρχές - αισθητικής - και κανόνες σεβασμού στο περιβάλλον και την παράδοση;
Ποιος, επιτέλους, θα υψώσει το ανάστημά του και θα κινητοποιήσει τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Νότιας Λέσβου, για να γίνει πραγματικότητα ο νότιος οδικός άξονας, που θα βγάλει ολόκληρη τη Νότια Λέσβο από την απομόνωση, και θα εξασφαλίσει μια συντομότερη και ελκυστικότερη τουριστικά διασύνδεση των σημαντικών τουριστικών περιοχών Γέρας-Πλωμαρίου-Βατερών-Ερεσού-Σιγρίου;
Ποιος θα αναδείξει τους αρχαιολογικούς χώρους της περιοχής, που χρονολογούνται από το μυθικό Μάκαρα και φτάνουν στην εποχή των Γατελούζων; Ποιος θα αξιοποιήσει τις μεγάλες αναπτυξιακές ευκαιρίες, που θα προκύψουν από την κατασκευή και λειτουργία του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας, και ποιος θα ελέγξει μ’ ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο Ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής του Δήμου Πολιχνίτου, την άναρχη οικιστική επέκταση προς την περιοχή της Πευκιανής, όπου θα ανεγερθεί το Πανεπιστημιακό Κέντρο Βρίσας; Ποιος θα καθοδηγήσει τους κατοίκους της περιοχής, ώστε με σεβασμό προς το περιβάλλον, να ωφεληθούν όλοι από τη λειτουργία στην περιοχή τους, ενός τόσο σημαντικού Κέντρου;
Κι αν οι δημοτικοί άρχοντες αποδειχθούν για άλλη μια φορά κατώτεροι των περιστάσεων, μήπως η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση πρέπει να μεριμνήσει, ώστε κάποιες περιοχές με ιδιαίτερη τουριστική και αναπτυξιακή σημασία, να ενταχθούν σ’ ένα γενικότερο Αναπτυξιακό Σχέδιο, που θα περιλαμβάνει ολόκληρο το νησί της Λέσβου;