Άλλο ένα καρναβάλι στην Πάτρα… Το τρίτο στη σειρά! Μουσική σε όλους τους δρόμους, κόσμος βαμμένος και ντυμένος με ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς να κυκλοφορεί με τα λεωφορεία, να τρώει σε ταβέρνες, να πίνει καφέ στη Γεροκωστοπούλου… Και αυτό δε συνέβη μόνο αυτές τις τρεις μέρες. Συμβαίνει εδώ και δύο εβδομάδες τουλάχιστον! Χορός, ήχοι από σφυρίχτρες, γέλια και φωνές, παρ’ όλο που ο κόσμος ήταν φέτος αρκετά λιγότερος απ’ ό,τι άλλες χρονιές. Να γλιστράς στις σερπαντίνες και να έχεις μόνιμα κομφετί μέσα στα μαλλιά σου…
Σάββατο απόγευμα ξεκινά η παρέλαση και η Πάτρα γίνεται πρωτεύουσα της χώρας έστω και για λίγες ώρες. Χιλιάδες άνθρωποι διασχίζουν όλη την πόλη χορεύοντας και τραγουδώντας. Την Κυριακή η παρέλαση μεγαλώνει, καθώς έχουν την τιμητική τους και τα άρματα. Κόσμος φτάνει στην Πάτρα από όλη τη χώρα για να ζήσει το περίφημο καρναβάλι της. Η βροχή φέτος, που δε σταμάτησε στιγμή, δεν πτόησε κανέναν. Είτε θες, είτε όχι σε παρασέρνει το κλίμα και διασκεδάζεις και εσύ κοντά στους άλλους.
Και μετά έρχεται η Καθαρή Δευτέρα… Και μαζί με αυτήν μια μελαγχολία.

Το καρναβάλι είναι ωραίο, αλλά εσύ δεν το συμπαθείς και ιδιαίτερα. Όταν το λες σε φίλους και γνωστούς Πατρινούς, σε κοιτάζουν παράξενα και αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό. Και όταν αρχίζεις να τους εξηγείς, αμέσως μόλις πεις τις πρώτες κουβέντες σου λένε «άντε πάλι με το νησί». Εσύ όμως δεν τους ακούς και συνεχίζεις απτόητος. Τους λες ότι εκεί μακριά, στο νησί ντε, δεν έχουν καρναβάλι σαν αυτό. Για την ακρίβεια, εκεί έχει πολλά πράγματα που δεν υπάρχουν σε αυτή τη φοιτητούπολη. Έχει ένα παραδοσιακό καρναβάλι σε ένα χωριό πάνω στο βουνό, στην Αγιάσο. Και μια Καθαρή Δευτέρα όμορφη σαν παρέα σε ένα άλλο χωριό, κοντινό στο πρώτο, στον Ασώματο. Είναι χωριά μικρά, όμορφα, με κατοίκους ιδιαίτερους και πολλές φορές παράξενους, που τους συμπαθείς για αυτήν ακριβώς την παραξενιά τους. Στην Αγιάσο οι άνθρωποι λένε ανέκδοτα περίεργα και γεμάτα βρισιές, που όμως δεν μπορείς να τα καταλάβεις λόγω της ντοπιολαλιάς, ακόμα κι αν είσαι Μυτιληνιός.
Δε μελαγχολείς όμως που χάνεις τα καρναβαλικά έθιμα του νησιού. Μελαγχολείς που χάνεις την Καθαρή Δευτέρα εκεί. Γιατί εκεί είναι άνοιξη αυτές τις μέρες κι ας φυσά ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει. Κι ας είσαι λένε οι ειδήσεις «αποκλεισμένος».

Όταν είναι άνοιξη, το νησί είναι ακόμα πιο όμορφο. Τα δέντρα έχουν ανθίσει, όλη η φύση έχει στήσει χορό και οι διαδρομές είναι πραγματική απόλαυση.
Καθαρή Δευτέρα στο νησί σημαίνει φωνές, κόσμος, προετοιμασία για την εκδρομή της μέρας, μοίρασμα των φαγητών που θα φτιαχτούν, ταπεράκια, καραφάκια ούζο, χταπόδι ξιδάτο, τουρσί, μυδοπίλαφο του μπαμπά και λαγάνες. Σημαίνει τούρκικος καφές στο καφενείο της Μαρίας με γλυκό του κουταλιού. Ίσως και να σημαίνει και πέταγμα αετού - όχι απαραίτητα όμως.
Πίσω στην Πάτρα… Εδώ όλοι κοιμούνται την Καθαρή Δευτέρα και όταν ξυπνήσουν αναπολούν το καρναβάλι που πέρασε. Και δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν σου πάει η ψυχή να φας σουβλάκια τέτοια μέρα.
Και δε χρειάζεται να καταλάβουν κιόλας…