Κύριε Διευθυντά,
Παρ’ όλη την οικονομική κρίση, αποφάσισα φέτος να έρθω από τη Δράμα και να παραθερίσω στο όμορφο νησί σας και ταυτόχρονα να το γνωρίσω.
Προκειμένου, λοιπόν, να μοιράζω τις διαδρομές, αποφάσισα να διαμείνω με την οικογένειά μου στο κέντρο του νησιού και συγκεκριμένα στη Σκάλα Καλλονής.
Όλα ήταν καλά μέχρι τα μεσάνυκτα της Παρασκευής, όταν, μόλις ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε, πεταχτήκαμε έντρομοι από τα κρεβάτια μας, διότι άρχισαν τα μπαμ και τα μπουμ.
Βγαίνοντας στο μπαλκόνι του δωματίου μου, διαπίστωσα μερικά μαγαζιά ευρισκόμενα περιμετρικά της πλατείας του χωριού. Έκαναν αγώνες μουσικής για το ποιος θα ακουστεί πιο δυνατά.
Περίμενα, και κατά τις 2 η ώρα, αφού δε γινόταν τίποτα, αναγκάστηκα να πάρω τηλέφωνο την τοπική αστυνομία και να διαμαρτυρηθώ. Μετά από 20 λεπτά, είδα ένα περιπολικό να περνά και ανακουφίσθηκα ότι επιτέλους θα σταματούσε το απαράδεκτο αυτό φαινόμενο.
Μάταια, όμως. Οπότε, σε 10 λεπτά περίπου, ξαναεπικοινώνησα με την Αστυνομία για να μάθω τι έγινε. Μία αγριοφωνάρα μού είπε: «Τι θέλεις; Και άλλοι μας ειδοποίησαν, κάναμε μήνυση», και μου έκλεισε το τηλέφωνο. Το ίδιο μοτίβο έγινε και την επομένη μέχρι τα ξημερώματα της Κυριακής.
Κύριοι της Αστυνομίας, εμένα δε με ενδιαφέρει αν εσείς κάνατε μήνυση ή όχι. Εγώ σας κάλεσα για να ησυχάσουμε. Αν ήθελα να ακούω μπαμ και μπουμ, θα πήγαινα Μύκονο ή Σαντορίνη. Και πώς επιτρέπετε τέτοια μαγαζιά να υπάρχουν δίπλα στα σπίτια και μάλιστα κοντά σε ενοικιαζόμενα δωμάτια; Αγανακτισμένος, το πρωί κατέβηκα στο λιμανάκι και ρώτησα μερικούς ψαράδες για το πότε κοιμούνται και πότε πηγαίνουν για ψάρεμα. Μου απάντησαν ότι αυτό γίνεται όλο το καλοκαίρι και η Αστυνομία δεν κάνει τίποτα, με αποτέλεσμα οι τουρίστες που έρχονται να κάθονται το πολύ τρεις μέρες και να φεύγουν.
Θα ήθελα, λοιπόν, διά του Τύπου σας να απευθύνω στον ανώτερο διοικητή της Αστυνομίας δύο ερωτήσεις:
1) Αν υπάρχουν άλλοι Νόμοι στη Μυτιλήνη και
2) Αν η Αστυνομία σας έχει την ικανότητα να εφαρμόζει το Νόμο ή παίζονται άλλα παιχνίδια.

Νίκος Λυρίδης
Δράμα