Γιώργος Κατσάγγελος
Φωτογραφικό λεύκωμα
Κείμενα: Γιάννης Σταθάτος, Μαρία Τσαντσάνογλου
Εκδόσεις University Studio Press
Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 144

Η ενότητα φωτογραφιών «Προσπαθώντας Περισσότερο» έχει ως κεντρικό θέμα την εικόνα της γυναίκας που αγωνίζεται, άλλοτε με περισσότερη και άλλοτε με λιγότερη επιτυχία, να επιβιώσει υλικά αλλά και ψυχολογικά κάτω από συνθήκες όχι απλώς αντίξοες, αλλά κυριολεκτικά ακατανόητες για τους περισσότερους από μας. Και πάντα, σχεδόν, μονάχη: ανήλικη μητέρα, νέα κοπέλα, μετανάστρια, χήρα, ηλικιωμένη ή απλώς γυναίκα που αποτελεί το μοναδικό οικονομικό αποκούμπι της οικογένειάς της. Κάποιες από τις γυναίκες αυτές φωτογραφίζονται στον τόπο εργασίας τους, είτε χωράφι είναι είτε δρόμος, πολύ συχνά όμως ο Κατσάγγελος επιλέγει να τις απαθανατίσει στον ιδιωτικό τους χώρο. Οι χώροι κυμαίνονται από τους σχετικά παστρικούς και τους απλά θλιβερούς μέχρι τους εντελώς απαράδεκτους, όπως η περιστοιχισμένη από σωρούς απορριμμάτων τσιγγάνικη σκηνή στο Σουλουκουλέ.
«Οι φωτογραφίες του Γιώργου Κατσάγγελου είναι ντοκουμέντα και ταυτόχρονα έργα τέχνης. Ντοκουμέντα γιατί υπάρχει η γνώση και η συναίσθηση ότι η φωτογρα­φία άλλαξε τη μέθοδο της ιστορικής προσέγγισης αντικαθιστώντας και συμπληρώ­νοντας τις περιγραφές. Έργα τέχνης γιατί είναι ψυχολογικά πορτραίτα που προσφέ­ρουν πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης αποδίδοντας τη γλώσσα του σώματος και μεταδίδοντας αισθητικά μηνύματα ως προς την δομή της εικόνας, την ισορροπία των γραμμών και των επιπέδων, την αρμονία των χρωμάτων», σημειώνει η Μαρία Τσαντσάνογλου.
Ο Γιάννης Σταθάτος στο κείμενό του με τον τίτλο «Αξιοπρέπεια», ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει: «Και όμως, οι φωτογραφίες αυτές είναι κάθε άλλο παρά στερεότυπες απεικονίσεις κακομοιριάς και αθλιότητας. Το περιβάλλον στο οποίο ζουν μπορεί να είναι μίζερο, οι γυναίκες όμως που επέλεξε να φωτογραφίσει ο Κατσάγγελος δεν έχουν ηττηθεί από τη ζωή: Δεν εννοώ φυσικά με αυτό ότι οι φωτογραφίες αποπνέουν κάποιο αφελές μήνυμα αισιοδοξίας, απεναντίας η καταπίεση - οικονομική, ταξική, πολιτική και φυλετική - που απεικονίζεται είναι άμεσα αναγνωρίσιμη. Απλώς,  σημειώνουμε, αναπόφευκτα και με θαυμασμό, το θάρρος και την αξιοπρέπεια των γυναικών αυτών.»