Η Λέσβος, το τρίτο σε μέγεθος νησί της χώρας, έχει τεράστια ακτογραμμή. Κολπίσκοι παντού, αμμουδερές και βραχώδεις παραλίες, ακρωτήρια, πετρώδεις «μυτούλες», δεν μπορεί, θα έχει ψάρια, έτσι δεν είναι; Πράγματι υπάρχουν ψάρια. Στη Λέσβο όμως το ψάρεμα δεν είναι και η ευκολότερη υπόθεση, καθώς το βάθος των νερών ξεκινώντας από τη στεριά δεν είναι μεγάλο. Υπάρχουν συνεχώς αβαθή. Άλλο δηλαδή να έχουμε μπροστά μας πέντε μέτρα νερό και άλλο να ψαρεύουμε στο μισό μέτρο με βυθό γεμάτο πέτρες που μάλιστα ξεκινάει να βαθαίνει 30 και 40 μέτρα από την ακτή. Χρειαζόμαστε άλλες τεχνικές. Έτσι, ενώ σε άλλα νησιά η «καρούλα» έχει τον πρώτο λόγο, στη Λέσβο το καλάμι είναι ιδανικότερο. Υπάρχουν βέβαια και τόποι που μπορούν να ψαρευτούν με καρούλα, όμως χρειάζονται «μάστορες» για την υπόθεση αυτή.
Δημοφιλέστατος προορισμός είναι το λιμανάκι του Μολύβου. Νερά βαθιά και τόπος που κρατάει ψάρια αλλά και καλαμάρια. Εκεί μπορούμε να δουλέψουμε άφοβα τα πολυάγκιστρά μας, καθώς ο βυθός δεν έχει πολλές πέτρες και άρα μπλεξίματα. Τα καλάμια δουλεύουν απίκο, οι αρματωσιές πολλές και διάφορες, συρτή, καλαμαριέρα, ο Μόλυβος είναι αληθινά παράδεισος. Το φθινόπωρο πέφτουν τα γοφάρια που τα ψαρεύουμε αφρωτά ή στα μεσόνερα με ψαροδόλι, υπάρχουν άφθονοι σαργοί και από τη μεριά που βρίσκονται τα βράχια του κυματοθραύστη έχουν πιαστεί καλά σκαθάρια. Όλο το χρόνο ο Μόλυβος έχει ενδιαφέρον, έχει όμως και δυο μεγάλα μειονεκτήματα που μας κάνουν να σκεφτούμε καλά πριν πάμε εκεί. Πρώτον, πάντα έχει κόσμο. Πολύς κόσμος και ο καθένας συνήθως έχει μαζί του τρία - τέσσερα καλάμια, χώρος δεν υπάρχει και συμβαίνουν διάφορα δυσάρεστα. Δεύτερον, ιδιαίτερα τους ζεστούς μήνες του χρόνου, υπάρχουν πολλές βάρκες και ιστιοφόρα που αφήνουν λίγο χώρο για ψάρεμα. Αν πάτε στο Μόλυβο και είστε μόνοι, θα το ευχαριστηθείτε. Αν δείτε κόσμο, καλύτερα να «σαλπάρετε» για αλλού. Σημείωση: εδώ και δυο βδομάδες ο Μόλυβος δεν έχει τσιμπήματα. Η μεταβατική εποχή ίσως;
Το λιμάνι της Πέτρας είναι επίσης ένα μέρος που θα δει κανείς σχεδόν πάντα ψαράδες. Το λιμάνι, όμως, αυτό είναι, κατά τη γνώμη μας, ο χειρότερος τόπος. Κατ’ αρχήν είναι και αυτό σχεδόν πάντα πατείς με πατώ σε. Ας πούμε, όμως, πως είναι μεγάλο και δεν υπάρχει πρόβλημα χώρου. Δεν υπάρχουν όμως ψάρια. Η παραλία εκεί κοντά είναι πολυσύχναστη και «αγριεύει» τα ψάρια. Επίσης τα ψάρια τα αγριεύουν (δε βάζουμε τώρα εισαγωγικά) όλοι εκείνοι, ορδές ολόκληρες από άσχετους παραθεριστές που πήραν μια πετονιά από το κατάστημα τουριστικών ειδών και πήγαν, δήθεν, για ψάρεμα. Πρέπει να τους δείτε! Αραδιάζονται με τα αυτοκίνητά τους στο λιμάνι της Πέτρας (το μόνο μέρος που μπορεί κανείς να ψαρεύει από την θέση του οδηγού, το είδαμε και αυτό) και εκεί ξεφωνίζουν μέχρι τα ξημερώματα με το ραδιόφωνο στη διαπασών, βάζοντας και βγάζοντας τα δολώματά τους σαν να ψαρεύουν σε χαβούζα, περιμένοντας να πιάσουν τουλάχιστον ένα ψάρι μεγάλο σαν φάλαινα. Ο τουρίστας-ψαράς είναι κατά βάση ανυπόφορος. Για ψάρεμα στην Πέτρα θα πρέπει να περιμένουμε το χειμώνα και την ησυχία όταν θα μείνουμε μόνοι μας. Τότε η συρτή στο λιμάνι της Πέτρας κάνει θαύματα.
Γιατί να μιλάμε όμως για δημοφιλείς προορισμούς. Η κρυμμένη ρίβα είναι αυτή που μας περιμένει, ο ήρεμος και απόμακρος κολπίσκος είναι αυτός που κρύβει το καλό ψάρεμα, δηλαδή τη γαλήνη, την ησυχία, τον τόπο όπου η καλή παρέα θα περάσει όμορφα. Δοκιμάστε να πάτε σε μέρη που δεν τα φτάνει το αυτοκίνητο. Ποδαρόδρομος! Ρωτήστε τους παλιούς να σας πουν. Αν πάλι ντρέπεστε (κακώς), μπείτε στoυς χάρτες της Google και διαλέξτε από πριν τον προορισμό σας. Οπουδήποτε, όσο πιο μακριά, τόσο καλύτερα. Αρματώστε την παρέα σας και ξεκινήστε. Εκεί να δείτε ψάρια! Όμως και τίποτα να μην πιάσετε (το πιθανότερο) θα έχετε δει ένα καινούργιο μέρος της πατρίδας μας. Κρατήστε το ψάρεμά σας απλό. Μην ξοδεύετε μια περιουσία σε μηχανισμούς και «ζωντανά» δολώματα. Το ψάρεμα χάνει το νόημά του έτσι. Πάρτε λίγη γαρίδα, λίγο καλαμάρι ή σπιτική ζύμη, πολλές μπύρες και τους καλύτερούς σας φίλους. Αν η αγαπημένη σας είναι πρόθυμη να ακολουθήσει, ακόμα καλύτερα. Οι φίλοι την επόμενη φορά. Αυτά τα λίγα. Αυτά αρκούν.