Διατρέχοντας οδικώς το περασμένο Σαββατοκύριακο μεγάλο τμήμα του νησιού μας, επιβεβαίωσα ακόμα μία φορά την ορθότητα της απόψεως σχεδόν του συνόλου των Λεσβίων, αλλά και τη δική μου, για το πόσο λανθασμένη και εκτός πραγματικότητας είναι η απόφαση της Πολιτείας για δημιουργία ενός και μόνο δήμου, με συνένωση των μέχρι σήμερα 13. 72 χωριά, κωμοπόλεις και μία πόλη, επιφάνεια μεγαλύτερη από 1.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα, οικισμοί με αποστάσεις μεταξύ τους έως και 100 χιλιόμετρα, είναι προφανές ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν μία και μόνο αυτοδιοικητική ενότητα.
Η αδυναμία του εγχειρήματος στη Λέσβο δεν έγκειται στο μέγεθος του πληθυσμού, αλλά στις γεωμετρικές διαστάσεις του νέου δήμου, στη διασπορά των επιμέρους οικισμών του, στο σχεδόν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο διασυνδέσεώς τους. 17 άλλοι δήμοι στη χώρα θα έχουν πληθυσμό μεγαλύτερο έως πολύ μεγαλύτερο από τη Λέσβο. Όμως το σύνολο του πληθυσμού τους θα περιέχεται σε πολύ μικρότερη επιφάνεια, θα διασυνδέεται οδικώς πολύ καλύτερα και δε θα υπάρχει απομόνωση.
Στην αιτιολογική έκθεση του σχετικού νόμου αναφέρεται ότι το «Σχέδιο Καλλικράτης», στο σκέλος του που προβλέπει τη συνένωση υπαρχόντων δήμων, θα εφαρμοστεί για να ενισχυθεί η τοπική διοίκηση. Όμως μια τέτοια επιδίωξη, που στη βάση της είναι ορθή και από όλους επιθυμητή, πρέπει να ερείδεται αφενός στη γνώση από τον τοπικό διοικούντα της επικράτειάς του και των διοικουμένων του και αφετέρου στην άμεση και εύκολη επαφή μαζί τους. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι στο νέο υπερδήμο Λέσβου (το «υπέρ» αναφέρεται σε γεωμετρικά και μόνο χαρακτηριστικά του) η Πολιτεία δε φρόντισε να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις αυτές. Μήπως πρέπει να προλάβει το διαπραττόμενο λάθος;

Κώστας Μουτζούρης
Πρύτανης ΕΜΠ