Στην ΒΑ πλευρά της Ερεσού, ξεκινά ο δρόμος για το Μοναστήρι στα Τατάρια. Ήταν ο δρόμος που ένωνε την Ερεσό με την Άντισσα και έβγαινε στο Κλιμάκι, στην διασταύρωση με το Σίγρι! Ο αγροτικός δρόμος ακολούθα τον Καράσαρη, τον παραπόταμο του Χαλάντρα, στην πορεία του, μέσα στα γυμνά τοπία. Σ’ αυτό το ποτάμι, λίγο πιο ψηλά φαίνονται τα ερείπια των τεσσάρων υδρόμυλων, που άλεθαν το σιτάρι πριν από «κάμποσα χρόνια». Εδώ λοιπόν σε τούτη την έξοδο, βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής και το δεύτερο λιοτρίβι, του Δεμίρη, κλειστό εδώ και χρόνια, όπου είχε εγκατασταθεί και η πρώτη ηλεκτρομηχανή, που φώτισε τους μαχαλάδες. 

Χαμηλά, προς το ποτάμι, κάτω από την εκκλησιά και την έξοδο προς τα Τατάρια, κολλημένη σε ένα τοίχο κτήματος βρίσκεται μια Κρήνη, που δεν έχει αναφερθεί ακόμα και δεν έχει ανακαινιστεί όπως οι άλλες της κωμόπολης.* Πρόκειται για μια κατασκευή, της οποίας η πρόσοψη βρίσκεται στο κάτω μέρος μισοθαμμένη στο έδαφος. Είναι κτισμένη με πέτρα και κουρασάνι και φέρει δεξαμενή (χαζινέ) με θόλο από τούβλα (γκρεμισμένη στην μία πλευρά). Η πρόσοψή της αποτελείται από λαξευμενους ηφαιστειακούς λίθους, των οποίων η πολυχρωμία παρουσιάζει ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Έχει τόξο από τρεις ροζωπούς θολίτες, στο κλειδί του οποίου υπάρχει ανάγλυφος σταυρός σε κύκλο (μετάλιο). Κάτω από το τόξο υπάρχει κιτρινωπός πορόλιθος και μαρμάρινο κομμάτι με χαραγμένη την χρονολογία 1906, με μεγάλους αριθμούς (ίσως μεταγενέστερη χάραξη, γιατί η κρήνη φαίνεται παλαιότερη). Οι πεσσοί από λαξευμένους λίθους, είναι ομοιόχρωμοι του τόξου! Το στηθαίο αποτελείται από λαξευμένους ορθογώνιους λιθόπλινθους από το ντόπιο γκρίζο ανδεσίτη. Αν υπάρχει γούρνα θα το δείξει η αποκάλυψη της πρόσοψης. Ο τοίχος του κτήματος, παλιός από λίθους, συνοδεύει δρόμο που κατεβαίνει στο ποτάμι. Ήταν δημόσιος και η κρήνη έδινε νερό στους διαβάτες. Ο δρόμος αυτός οδηγούσε στο ποτάμι, όπου λίγο βορειότερα (μόλις 128 μέτρα από την κρήνη), βρίσκεται ο τέταρτος Νερόμυλος του Καράσαρη και πιστεύω ότι η Κρήνη και Αυτός αποτελούσαν ενιαίο σύνολο στα τέλη του 19ου αι. Μάλιστα έπαιρνε νερό με πήλινους σωλήνες, από πηγή με πηγάδι που βρισκόταν στα σπίτια, υψηλότερα! Αυτός ο δρόμος περνούσε το ποτάμι και ανηφόριζε για το Δαμάνδρι ** Γι’αυτό είναι επιβεβλημένη η διαφύλαξη, συντήρηση και ανάδειξη της Κρήνης (όπως των υπολοίπων στην κωμόπολη), με την φροντίδα του Δήμου και την επιστασία της Εφορείας Νεοτέρων Μνημείων Λέσβου.  

*Την κρήνη μου την έδειξε ο Ευάγγελος Ξενέλλης, γνώστης της Ιστορίας του τόπου 

**Τα στοιχεία αυτά μου τα έδωσε ο Αλέξανδρος Αλεξανδρής και τον ευχαριστώ 

η Υπέροχη κρήνη  

με την δεξαμενή  

με θόλο από τούβλα  

τον σταυρό στο κλειδί του τόξου 

ίσως του 1906  

σε δημόσιο δρομάκι  

που οδηγούσε στον 4ο Νερόμυλο του Καράσαρη.