Διαδρομή 38
Το Πέρασμα της Ποταμιάς 12

Συνεχίζοντας τον δρόμο από τον Ξηρόκαμπο και την Καρυά, συναντάμε ένα βαθύ, απότομο παραπόταμο της Ποταμιάς. Η περιοχή ονομάζεται «Φαύγες». Ένα ακόμα τοπωνύμιο που επαναλαμβάνεται στο νησί (Φαύγα στο Σκαλοχώρι) με χαμένη σημασία στο χρόνο. Αυτό το ρέμα έρχεται ένα γύρω από ένα ύψωμα που στεφανώνεται από οροπέδιο με κάθετα απόκρημνα βραχώδη κρέμνα.
Ακούει στο παράξενο όνομα «Ασημόκαστρο». Στα 382 μ., προσπελάσιμο από τον δρόμο της Φίλιας (Ξενοτάφι), παρουσιάζει ελάχιστα ίχνη κτισμάτων και κεραμικής, έτσι ώστε να παραμένει αδιευκρίνιστη η ονομασία της θέσης (θέση 15).


Βράχοι ριζιμιοί (αριστερά) ... και σαν λεπίδες (δεξιά)

Η περιοχή στη συμβολή των ποταμών παρουσιάζει ένα μοναδικό σε επιβλητική ομορφιά τοπίο. Φαράγγι βαθύ με ριζιμιούς βράχους, φτιαγμένους από ηφαιστειακό υπόστρωμα, λαξευμένο από το νερό και τους αγέρηδες. Εκεί στο σμίξιμο, δύο πραγματικές, πέτρινες λεπίδες, ορθώνονται κάθετα στο φόντο με το καφετί χρώμα, τα πλατάνια και τις ελιές.


... με νερόμυλους της Ελένης (αριστερά) ... με αλώνια (δεξιά)

Γιατί υπάρχουν ελιές ένα τριγύρω, μα και κοπάδια από πρόβατα και μάντρες χαμηλές, στο ίδιο χρώμα και αλώνια, που δείχνουν τη χρήση του χώρου παλιά από γεννήματα. Κάτω ακριβώς από το δρόμο, κατηφόρισα και βρήκα ακόμα έναν υδρόμυλο.


... και κοπάδια στις ελιές

Στέκεται όρθιος ένας διαμορφωμένος σωρός από μεγάλες πέτρες, ο πάλαι ποτέ καταρράκτης. Το μυλαύλακο μόλις φαίνεται στον ελαιώνα. Μου είπαν πως είναι ο «Νερόμυλος της Ελένης», αφού αυτό το όνομα διασώζεται από κάποια ιδιοκτήτριά του (14).